Κομοτηνή: Από επτά ετών εργαζόμενος

Από το 1996 ιχθυοπώλης ο κος Παναγιώτης. Τον συναντήσαμε να στέκεται μπρος από τον πάγκο του. «Πώς πάμε σήμερα;» τον ρωτήσαμε για να τον ακούσουμε να απαντά «ίσα βάρκα- ίσα πανιά».

Εγκατέλειψε τη δουλειά του κρεοπώλη, αυτό ήταν το επάγγελμά του για πολλά χρόνια, όταν δεν μπόρεσε να αντέξει στον ανταγωνισμό με αποτέλεσμα να κάνει μια νέα αρχή, ως εργάτης αρχικά και μετά ως ιχθυοπώλης. Αυτό που κοιτάει πάντα, όπως λέει, είναι να είναι «φθηνό το ψάρι και φρέσκο». Κάθε φορά προμηθεύεται από την ιχθυόσκαλα περιορισμένη ποσότητα, γιατί παρατηρεί τη δουλειά να έχει «σπάσει», όπως λέει. Οπότε, το άγχος τον συντροφεύει, άγχος για το «αν θα πουλήσει», «αν θα καταφέρει να πάρει τα χρήματα του πίσω», «αν θα πετύχει και κάποιο κέρδος».

«Οι κάτοικοι της περιοχής δεν έχουν πάψει να τρώνε ψάρια. Τώρα με την κρίση καταναλώνουν πιο λίγο, περιορίζουν την ποσότητα, αλλά πάλι ψάρια θα φάνε. Θα φάνε πιο λίγα.» δηλώνει και δείχνει με καμάρι την ιχθυοπαραγωγή των αλιέων. «Αυτή την εποχή πουλάω: ταούκια, κεφάλια, θράψαλα, γάμπαρι, γόπες, πέστροφες, σαρδέλα , γαύρο» λέει και προσθέτει πως ο κόσμος τρώει από όλα, πιο συχνά, όμως, σαρδέλες και γαύρο, καθώς τα χρήματα είναι μετρημένα.

Η νέα χρονιά τον βρήκε αισιόδοξο, εύχεται υγεία σε όλο τον κόσμο και δεν κρύβει ότι αυτό που περιμένει πια είναι να βγει στη σύνταξη. «Έχουν απομείνει δύο χρόνια» σημειώνει και προσθέτει με μια δόση ανυπομονησίας «Περιμένω τη σύνταξη πώς και πώς, για να ξεκουραστώ. Δουλεύω από επτά χρονών παιδί. Ήμουν στα σφαγεία για το μεροκάματο στα επτά μου χρόνια.»
Έτσι, δουλεύοντας σκληρά μια ζωή πήρε κι ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσει ποτέ: «Έμαθα ότι πρέπει να δουλεύει κανείς σκληρά, πολύ σκληρά για να τα καταφέρει.»
Φώτο: ο κύριος Παναγιώτης, ιχθυοπώλης ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου