Ρέθυμνο: Αισιοδοξία για ένταξη της Ζωμίνθου στα Μνημεία της UNESCO – Αυτοψία Μενδώνη στον αρχαιολογικό χώρο

Η Ζώμινθος,ένα Μινωικό ανάκτορο, κέντρο ενός μεγάλου οικισμού της λεγόμενης “νεοανακτορικής περιόδου” (1700π.Χ.) εντοπίστηκε μόλις στα τέλη της δεκαετίας του ’80,σε ένα μικρό οροπέδιο κοντά στην κορυφή του Ψηλορείτη. Μετά από εκτεταμένες ανασκαφές και προσπάθειες δεκαετιών για την ανάδειξη του, φέτος ξεκίνησε να λειτουργεί σαν συγκροτημένος αρχαιολογικός χώρος και να δέχεται τους πρώτους επισκέπτες.

Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη που βρέθηκε σήμερα στον χώρο δεν έκρυψε την ικανοποίηση της αλλά και τον ενθουσιασμό της καθώς, όπως είπε το μεγαλύτερο πλήρως αναπτυγμένο αστικό κέντρο που έχει ανακαλυφθεί ποτέ σε τόσο μεγάλο υψόμετρο,είναι πλέον ανοιχτό για τους επισκέπτες. Η κ Μενδώνη αποκάλυψε επίσης ότι η Ζώμινθος θα αποτελέσει σύντομα τμήμα της αλυσίδας των μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, καθώς τα στοιχεία που αφορούν την ένταξη της εξετάζονται ήδη από την αρμόδια Επιτροπή του διεθνούς Οργανισμού.

Η Ζώμινθος που βρισκόταν σκαρφαλωμένη σε υψόμετρο 1400 μέτρων σε ένα μικρό οροπέδιο κάτω από την κορυφή του Ψηλορείτη, ανακαλύφθηκε περίπου τυχαία από τον κορυφαίο αρχαιολόγο Γιάννη Σακελλαράκη.Ο αείμνηστος σήμερα επιστήμονας, που τότε ανέσκαπτε το Ιδαίον Άντρο, συζητώντας με έναν βοσκό από τα Ανώγεια,τον άκουσε να αναφέρει ότι το “μιτάτο” του ( το μαντρί του) βρισκόταν στη θέση “Ζώμιθος”.

Ο έμπειρος αρχαιολόγος αντιλήφθηκε αμέσως πως επρόκειτο για μια προελληνική “μινωική” λέξη,η οποία – όπως και άλλες όμοιες – επιβίωνε αναλλοίωτη στη σύγχρονη Κρήτη. Η σκαπάνη του δεν άργησε να εντοπίσει ένα ανάκτορο και τον οικισμό που είχε αναπτυχθεί γύρω του ανάμεσα στο 1900 – 1650 π.Χ. Η μεγάλη περίοδος ακμής της ορεινής αυτής πόλης, συνέχεια της οποίας αποτελούν τα σημερινά Ανώγεια, σημειώθηκε μεταξύ του 1700-1600 π.Χ , οπότε καταστράφηκε και αυτή από τον σεισμό που προκάλεσε η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας.