Ηράκλειο: Τρισάγιο για τα 65χρόνια από το θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη – Γονυπετής στον τάφο του ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης

Εξήντα πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από το θάνατο του παγκόσμιου Κρητικού στοχαστή και συγγραφέα, Νίκου Καζαντζάκη, ο οποίος πέθανε στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας στις 26 Οκτωβρίου 1957 χτυπημένος από λευχαιμία.

Στη μνήμη του Νίκου Καζαντζάκη τελέστηκε τρισάγιο από τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ευγένιο, ο οποίος σε ένδειξη τιμής, αναγνώρισης και σεβασμού στο έργο του μεγάλου αυτού Έλληνα, γονάτισε μπροστά στον επιβλητικό τάφο που βρίσκεται στον προμαχώνα Μαρτινέγκο, πάνω στα Ενετικά τείχη του Ηρακλείου, και προσευχήθηκε για εκείνον.

Ήταν μια στιγμή που προκάλεσε έντονη συγκίνηση στους παριστάμενους. Εξήντα πέντε χρόνια πριν, όταν η σορός του Νίκου Καζαντζάκη έφτασε στην Αθήνα, στις 4 Νοεμβρίου του 1957, η επίσημη Εκκλησία της Ελλάδας είχε αρνηθεί να τελέσει τη θρησκευτική κηδεία του μεγάλου στοχαστή με την ιδιαίτερη και ζωντανή σχέση με το Θεό, θεωρώντας τον “αντίχριστο”.

Ο τότε μητροπολίτης Κρήτης Ευγένιος, παρουσία του πρωτοσύγκελλου αρχιμανδρίτη Φιλόθεου Βουζουνεράκη, την επόμενη  μέρα, είχε πραγματοποιήσει μια λιτή τελετή στο μητροπολιτικό ναό του Αγίου Μηνά, στο Ηράκλειο, ψάλλοντας επιμνημόσυνη δέηση. Ένας νεαρός στρατιωτικός ιερέας, ο Σταύρος Καρπαθιωτάκης, ήταν ο μόνος εκπρόσωπος της Εκκλησίας που συνόδευσε το Νίκο Καζαντζάκη στον τάφο του.

Το τρισάγιο που έγινε σήμερα, πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Ν. Καζαντζάκη και της προέδρου του Κατερίνας Ζωγραφιστού, ενώ παραβρέθηκε αρκετός κόσμος που περιέβαλε τόσο τον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη όσο και της συζύγου του, Ελένης, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα και για την οποία επίσης τελέστηκε τρισάγιο.

Η στιγμή που ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης γονάτισε μπροστά στον εμβληματικό τάφο με την επιγραφή “Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος” ήταν μια σημαντική στιγμή αναγνώρισης του πνεύματος του Καζαντζάκη που μέσα από το λογοτεχνικό του έργο μίλησε για την ανθρώπινη  θέληση, την ευθύνη, την άβυσσο, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, τα υψηλότερα αλλά και τα κατώτερα των συναισθημάτων των ανθρώπων.