Ίσως επειδή το κλαρίνο είναι συνυφασμένο με την ψυχή των ανθρώπων της Ηπείρου… Ίσως επειδή τις ημέρες του Πάσχα η απουσία είναι πιο έντονη και κυριαρχεί η ανάγκη να σμίξουν οι ζωντανοί με τους αγαπημένους τους που χάθηκαν…
Για άγνωστους λόγους, που χάνονται στα βάθη περασμένων αιώνων, οι κάτοικοι του Γηρομερίου Φιλιατών, αναβιώνουν κάθε Δευτέρα του Πάσχα στο νεκροταφείο του ακριτικού και γραφικού χωριού της Θεσπρωτίας, ένα έθιμο που σε κάποιους μπορεί να μοιάζει περίεργο, είναι όμως δυνατό και ιδιαίτερα συγκινητικό.
Αμέσως μετά τη λειτουργία, οι κάτοικοι του χωριού, σε πομπή και με μπροστάρη το κλαρίνο, μεταβαίνουν στο νεκροταφείο.
Εκεί οι συγγενείς του κάθε νεκρού παραγγέλνουν στα όργανα, (κλαρίνο, ντέφι, λαούτο και ακορντεόν), πάνω από τον τάφο του, το αγαπημένο τραγούδι του νεκρού, αυτό που χόρευε στα παραδοσιακά πανηγύρια όσο ήταν στη ζωή. Κι ένα Ηπειρώτικο μοιρολόι στο τέλος, στο οστεοφυλάκιο, για όλους τους Γηρομερίτες που έφυγαν…
Η σιωπή του νεκροταφείου ξαφνικά γεμίζει με ήχους…
Το πένθος μετατρέπεται σε τραγούδι…
Ο λυγμός σε μουσική…
Κι όταν οι ζωντανοί, «πατήσουν» με αυτόν τον ιδιότυπο τρόπο το θάνατο… κι έχουν για μια ακόμα χρονιά εκπληρώσει το χρέος τους απέναντι στους νεκρούς τους, τότε το γλέντι συνεχίζεται στην πλατεία του χωριού, όπου πλέον το ιδιότυπο αυτό ταφικό έθιμο μετατρέπεται σε πανηγύρι… Που γιορτάζει τη ζωή, τον ερχομό της άνοιξης, την ελπίδα και την Ανάσταση…
Φωτογραφίες: π. Ηλίας Μάκος
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος