Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου… Αισίως στον 7ο χρόνο συνεχούς αφύπνισης, επαγρύπνησης και ειλικρινούς αγωνίας για το παρόν και το μέλλον του Ελληνικού Κινηματογράφου… αλλά και διαμέσου μουρμουρητών, πολιτικών καταγγελιών, κρυφών πηγαδιών και άλλων συναφών ‘πισώπλατων’ διαδικασιών. Όχι ασφαλώς πως αυτά δεν συμβαίνουν στο παγκόσμιο πλατώ, ωστόσο, εδώ, η κοινωνία είναι στεγανότερη, οι διακρίσεις μικρότερης εμβέλειας, οι ευκαιρίες λιγότερες και όλο και λιγοστεύουν.
Στην εκπομπή «Καρφιά και Σχόλια» και στην Κατερίνα Πολύζου, μίλησε για τα φετινά βραβεία μα και για τους κοινωνικούς αντικατοπτρισμούς τους, ο Κώστας Κωνσταντινίδης, μέλος της Ακαδημίας Κινηματογράφου.
«Το παράθυρο στην προχειρότητα είναι διάπλατα ανοικτό και οι οπορτουνιστές της Ελληνικής 7ης Τέχνης, δυστυχώς κάθε χρόνο επιβιώνουν από τους αφελείς θεατές, που επιμένουν στρατευμένοι σε ένα είδος κινηματογράφου, που χυδαιολογεί ακατάπαυστα, σε μια ατυχή προσπάθεια επαναπροσέγγισης, της άλλοτε σπουδαίας εποχής της ελληνικής φαρσοκωμωδίας» επεσήμανε ο Κώστας, για να προχωρήσει στη σκιαγράφηση και το ειδικό βάρος της παραγωγής στον Ελληνικό κινηματογράφο:
Βραβεία και ΊΡΙΔΕΣ… ήθη και έθιμα… συνήθειες, αλλά και δημιουργικές αποκλίσεις…
18 συνολικά βραβεία για την Ελληνική παραγωγή και ένα για τη διεθνή -που θεσπίστηκε φέτος για πρώτη φορά- που καλύπτουν όλες τις επιμέρους τέχνες ενός συλλογικού οπτικοακουστικού αποτελέσματος, όπως ο κινηματογράφος, δόθηκαν πριν από μερικές μέρες, ως επιβράβευση των ανθρώπων-μονάδων, που μόχθησαν για το καλύτερο.
Δεκαοκτώ βραβεία που απεικονίζουν την ποιότητα, μέσα από τα μάτια των Μελών της Ακαδημίας, όλων ανεξαιρέτως ανθρώπων που υπηρετούν τον κινηματογράφο, από όλες του τις πλευρές. Παραγωγή, κατασκευή, απόδοση, σύνθεση, κριτική.
Το ερώτημα και φέτος όπως και κάθε χρονιά. Ο εμπορικός ή ο ποιοτικός κινηματογράφος. Το box-office ή ο εμβληματικός ντόπιος ρεαλισμός; Θα μου πείτε το ένα δεν αναιρεί το άλλο και θα συμφωνήσω μαζί σας. Ωστόσο, στην ελληνική σκηνή τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι οπαδοί του ενός ή του άλλου έχουν διαχωρίσει τη θέση τους, εδώ και πολλά χρόνια, ασκούμενοι σε διατάσεις προσωπικού ήθους και ύφους.
60 συνολικά ταινίες, μεγάλου μήκους, μικρού και ντοκιμαντέρ, κατατέθηκαν στην Ακαδημία προς βράβευση και έπειτα από δυο ψηφοφορίες, κάποιες κατέκτησαν την αναγνώριση της κοπιαστικής τους διεργασίας, της συνοχής δηλαδή, όλων των δεδομένων που αποτελούν το τελικό αποτέλεσμα προς τέρψη των θεατών.
Ταινία της χρονιάς η «ΤΕΤΑΡΤΗ 04:45» του Αλέξη Αλεξίου, με όχι περισσότερα από 6.500 εισιτήρια κατά τη δοκιμασία της με το κοινό, αλλά και με 10 βραβεία με συνυπολογισμένο και το βραβείο Κριτικών στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Αντίθετα, η «ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, με πάνω 650.000 εισιτήρια και ένα βραβείο. Ανάμεσά τους, διάφορες άλλες ταινίες, σε όλη τη γκάμα που μεσολαβεί ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο. Ανάμεσα στο καλό και το κακό αποτέλεσμα. Ανάμεσα στη συλλογικότητα της τέχνης και την προχειρότητα.
Η πρώτη, δεν φωτίζει απλώς την αθέατη πλευρά της ελληνικής κοινωνίας, με συνέπεια, ήθος και κινηματογραφική διαλεκτική, αλλά υπογραμμίζει και την αιτία της της υποβολής της στη σκοτεινή πλευρά. Η δεύτερη, είναι λαμπερή, σπονδυλωτή, φωτισμένη σε ξεκάθαρο στόχο και διαθέτει κινηματογραφικούς αστέρες, σύμβολα της σκηνής εξαιτίας της εμπειρίας τους στην υποκριτική τέχνη, αλλά και έναν έντονο διδακτισμό προς πάσα πολιτική κατεύθυνση.
Η πρώτη, καταδικασμένη στη σιωπή και τις τεταμένες κοινωνικές σχέσεις. Η δεύτερη, διάφανα καθαρή, με προτεταμένο τον απαγγελτικό λόγο της αμφισβήτησης να κλέβει ‘φως’ και ματιές. Να εκπέμπει αυτό που δεν επιθυμούμε και καταγγέλουμε, αλλά σύσσωμοι αντιπροσωπεύουμε.
Αν και η κάθε μια από αυτές, επιβάλει τις δικές της αισθητικές και εικαστικές αξίες, οι διαφορές τους είναι τεράστιες και αν επιζητούμε την αυθεντικότητα στην πραγματικότητά τους, αυτή εκφράζεται με μια παραδρομή από τους θεσμούς. Κάπου εδώ μπαίνει και το ερώτημα με τη μορφή του ιού. Σύνθετες μεταβλητές, που ορίζουν το αποτέλεσμα της δεκτικότητας στην προσωπική μας προσέγγιση, μετάφραση και σημειολογία.
Ακολουθείς το δρόμο του κοινού ή διαχωρίζεις τη θέση σου υπέρ της τέχνης και του δύσβατου δρόμου της αντικειμενικότητας; Ενισχύεις την άποψη των πολλών ή προσπαθείς να διαμορφώσεις μια νέα τάση στις προτιμήσεις του;
Η απάντηση έρχεται από την πλειοψηφική προτίμηση των μελών της Ακαδημίας και εν μέσω μιας δημοκρατικής διαδικασίας ψήφου, ανεπηρέαστης από τα σωματειακά ελάσματα, που μέχρι πριν μερικά χρόνια πρωτοστατούσαν σε αντίστοιχες διαδικασίες.
Ίσως το δικαίωμα της επιλογής περισσότερων της μιας ψήφου κατά την πρώτη ψηφοφορία, να έθετε ακόμη ισχυρότερα θεμέλια, στην πιστοποίηση του θεσμού των βραβείων, γιατί όντως ένα από τα μέλη της, βρέθηκα σε ισχυρό δίλλημα κυρίως στην κατηγορία των ντοκιμαντέρ και των μικρού μήκους ταινιών, που φέτος αν και κόντρα στη στατιστική, υπήρχαν πάνω από τρεις ισάξιες εξαιρετικές ταινίες και στις δυο αυτές κατηγορίες.
Στα θετικά, της φετινής διαδικασίας και προς τιμή τους η μετακίνηση -από τους ίδιους τους παραγωγούς της- της ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου «ΑΣΤΑΚΟΣ», από τη συμμετοχή και διεκδίκηση των ελληνικών βραβείων, ως ένδειξη υγειούς ανταγωνισμού, εξαιτίας προφανώς του μεγέθους της παραγωγής, του διεθνούς καστ και ασφαλώς των πολλών υποψηφιοτήτων και βραβείων που έχει συλλέξει μέχρι σήμερα.
Τέλος, άστραψε και βρόντηξε από χειροκροτήματα, ο καταγγελτικός λόγος της Βανέσα Ρεντγκρέιβ, κατά των διεφθαρμένων εξουσιαστών της Ευρώπης, αναφορικά με το προσφυγικό ζήτημα και την οικονομική και διαχειριστική τους πολιτική…
Ρεπορτάζ: Κατερίνα Πολύζου
Ακούστε τη συνέντευξη του Κώστα Κωνσταντινίδη στην ΕΡΤ Χανίων:
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος