“Red Line, Κόκκινη γραμμή, Ligne rouge” της Λυδίας Δαμπασίνα – Στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, από 13 Δεκεμβρίου

Χρόνος, μνήμη, φθορά, αμφισβήτηση, πολιτική και φιλοσοφία. Είναι μερικά μόνο από τα «κλειδιά» που ανοίγουν το εικαστικό σύμπαν της Λυδίας Δαμπασίνα. Ένα σύμπαν φτιαγμένο από ερωτήματα που τίθενται στον θεατή μέσα από τα 70 έργα της αναγνωρισμένης Ελληνίδας εικαστικού, τα οποία αποτελούν τον πυρήνα της νέας έκθεσής της «Red Line, Κόκκινη γραμμή, Ligne rouge», που διοργανώνει η Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων σε επιμέλεια του επίκουρου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Πατρών, δρ. Κωνσταντίνου Β. Πρώιμου.

Η έκθεση, που θα εγκαινιαστεί στις 13 Δεκεμβρίου, τελεί υπό την αιγίδα της Γαλλικής Πρεσβείας στην Ελλάδα και θα διαρκέσει έως τις 19 Απριλίου 2026.

Νέες και παλαιότερες δημιουργίες που συνδυάζουν ζωγραφική, φωτογραφία, εγκαταστάσεις, βίντεο και readymades συνθέτουν την έκθεση της καλλιτέχνιδος, η οποία ζει και εργάζεται μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας. Τα έργα της καλύπτουν μια ευρεία γκάμα της εικαστικής της γλώσσας και εκκινούν από την τρέχουσα οικονομικοκοινωνική συνθήκη, στηλιτεύοντας τη φτώχεια, την οικονομική εξάρτηση, τις ανισότητες και τον πόλεμο μέσα από το άμεσο, αιχμηρό, αυστηρό, ειρωνικό αλλά και τρυφερό βλέμμα της.

Η Λυδία Δαμπασίνα, μέσα από τα έργα της συγκεκριμένης έκθεσης, αναφέρεται στα όρια και στους περιορισμούς εντός των οποίων ζούμε, χωρίς να τους έχουμε απαραίτητα επιλέξει ή επιβάλει οι ίδιοι. Κάτι που υπαινίσσεται και ο τίτλος της έκθεσης «Red Line, Κόκκινη γραμμή, Ligne rouge».

Από το «1.330 γραμμάρια φαιάς ουσίας που συνοψίζουν την ιστορία της ανθρωπότητας, τα πάθη και τις αμφιβολίες της» (2008) – μια εκτύπωση τύπου lambda που απεικονίζει μαύρο γραφίτη σωρευμένο πάνω σε ξύλινο τραπέζι, θέτοντας το φιλοσοφικό ερώτημα «τι είναι πραγματικό και τι ψευδαίσθηση» -έως το ολοκαίνουριο «Άτιτλο» (2025), όπου έχει τοποθετήσει στον έναν δίσκο της ζυγαριάς μια γυάλινη σφαίρα- υδρόγειος χωρίς χώρες, και στον άλλο 37 πιστωτικές κάρτες, ως σχόλιο στους μηχανισμούς του όψιμου καπιταλισμού και την εξάρτησή του από το «πλαστικό» χρήμα, στις δυτικές κοινωνίες, οι επισκέπτες καλούνται να μυηθούν στο εικαστικό λεξιλόγιο και στους διαχρονικούς προβληματισμούς που θέτει η καλλιτέχνις.

«Μήπως τελικά ονειρευόμαστε και ζούμε έναν εφιάλτη; Διότι όσο ονειρευόμαστε δεν το καταλαβαίνουμε συνήθως· δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε βέβαιοι ότι δεν ονειρευόμαστε, αλλά ούτε ότι ονειρευόμαστε, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ζούμε σε μια διαρκή κατάσταση ονείρου χωρίς να μπορούμε να ξυπνήσουμε. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι, όταν ξυπνήσουμε, θα συνειδητοποιήσουμε πως είδαμε ένα κακό όνειρο και ότι, κάποτε, τελικά, θα επέλθει η μεγάλη αφύπνιση, που θα μας χαρίσει επιτέλους την ανακουφιστική βεβαιότητα ότι πράγματι η δυσάρεστη εμπειρία που βιώσαμε ήταν ένας εφιάλτης. Το έργο της Δαμπασίνα προοιωνίζεται αυτήν τη μεγάλη αφύπνιση», σημειώνει στο κείμενο του καταλόγου ο επιμελητής της έκθεσης, Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος.

Η έκθεση συνοδεύεται από πλήρως εικονογραφημένο δίγλωσσο (ελληνικά- αγγλικά) κατάλογο. Στο πλαίσιο της προγραμματίζονται ξεναγήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, ομιλίες, στρογγυλές τράπεζες, καθώς και άλλες δράσεις και εκδηλώσεις, οι οποίες θα ανακοινωθούν προσεχώς.

Η Λυδία Δαμπασίνα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια μετακόμισε στη Lyon της Γαλλίας, όπου τελείωσε το σχολείο και σπούδασε Καλές Τέχνες, Ψυχοπαθολογία και Παιδαγωγική στη Grenoble και στο Παρίσι. Ζει μεταξύ Παρισιού, Αθήνας και Κέας.

Το έργο της είναι τοποειδικό, δηλαδή πάντα σχετίζεται με τον τόπο στον οποίο εκτίθεται και σχεδιάζεται ειδικά για τον συγκεκριμένο τόπο και τις συνθήκες του. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις σε κορυφαία ιδρύματα της Ελλάδας και του εξωτερικού, όπως στο MOMus – Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, το Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, το Πάρκο Ελευθερίας του Δήμου Αθηναίων, τη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Κατσίγρα, τα Hôpitaux Universitaires της Γενεύης, την Εκκλησία Saint Eustache στο Παρίσι, και έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις όπως στο ΕΜΣΤ, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, το Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα, το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης, Αθήνα, την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Αθήνα, το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδας, Αθήνα, το Musée de l’eau (Pont-en-Royans), το Μουσείο Manege (Saint Petersburg), το Collegium Artisticum (Σαράγεβο), το Circulo de Bellas Artes, Μαδρίτη, το Salon de Montrouge (Παρίσι),τη Δημοτική Πινακοθήκη Μηθύμνης κ.ά. Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η ΕΡΤ Χανίων είναι χορηγός επικοινωνίας