Στερνό αντίο στον Νίκο Ξανθόπουλο από τη Μελβούρνη

Ο Παναγιώτης Γιαννούδης, από τους πρωτοπόρους της προώθησης του Ελληνικού κινηματογράφου στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, συνιδρυτής της μεγαλύτερης εταιρίας εισαγωγής και διανομής ελληνικών ταινιών (Cosmopolitan Motion Pictures Pty Ltd) και ιδιοκτήτης κινηματογραφικών αιθουσών στη Μελβούρνη, με άρθρο του στην ομογενειακή εφημερίδα «Νέος Κόσμος» αποχαιρετά τον επί χρόνια συνεργάτη και στενό του φίλο, Νίκο Ξανθόπουλο:

«Με μεγάλη συγκίνηση αποχαιρετώ από την μακρινή Αυστραλία, τον καλό, παλιό φίλο και συνεργάτη Νίκο Ξανθόπουλο.

Με τo Νίκο Ξανθόπουλο γνωρίστηκα το 1965 στα γραφεία της εταιρείας Κλακ Φίλμς όταν αγοράσαμε την πρώτη του ταινία «Αγάπησα και Πόνεσα». Η ταινία όταν προβλήθηκε στην Ελλάδα την περίοδο 1963-64 ήρθε 39η από τις 92 ταινίες , με πρώτη ταινία ”Κάτι να Καίει” που έκοψε 660.791 εισιτήρια.

Ο παραγωγός και σκηνοθέτης Απόστολος Τεγόπουλος, με διαβεβαίωνε ότι η ταινία θα είχε επιτυχία στην Αυστραλία λόγω που σε αρκετές περιοχές της Ελλάδος ξεπερνούσε σε εισιτήρια ακόμα και τις ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη.

Αν και είχαμε ενδοιασμούς, την προγραμματίσαμε και την προβάλαμε σαν εναρκτήρια ταινία στον νέο μας (τότε) κινηματογράφο Empire Theatre, στο Sydney Rd Brunswick στις 4 Φεβρουαρίου 1964 και είχε τεράστια επιτυχία. Η ταινία ήταν από τις πρώτες επιτυχημένες ταινίες της χρονιάς εκείνης.

Με την προβολή της δεύτερης ταινίας “Με Πόνο και με Δάκρυα” ο Νίκος Ξανθόπουλος με την Μάρθα Βούρτση είχαν καθιερωθεί σαν οι πιο εμπορικοί ηθοποιοί της περιόδου εκείνης. Η πιο επιτυχημένη εμπορική ταινία ήταν «Η Οδύσσεια ενός Ξεριζωμένου» που είναι η 10η πιο εμπορική από τις 1244 ταινίες που φέραμε στην Αυστραλία. Όλες οι ταινίες του Νίκου Ξανθόπουλου είχαν προβληθεί περισσότερες από κάθε άλλου ηθοποιού, ιδιαίτερα στα διάφορα επαρχιακά χωριά.

Το 1967 είχαμε αποφασίσει σαν εταιρεία να φέρουμε τον Νίκο Ξανθόπουλο με την Μάρθα Βούρτση για σειρά θεατρικών παραστάσεων. Δυστυχώς η Μάρθα Βούρτση είχε θεατρικές υποχρεώσεις στην Ελλάδα και έτσι αντί για θεατρικό συγκρότημα κάναμε μουσικό συγκρότημα με την Μαρινέλλα.

Ξανθόπουλος και Μαρινέλλα το 1967 στην Αυστραλία

Δυστυχώς το πρωί της μαύρης εκείνης μέρας, έγινε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και η αναχώρηση αναβλήθηκε για δύο μέρες. Περάσαμε δύσκολες μέρες γιατί δεν γνωρίζαμε αν θα ερχόταν ο θίασος.

Ο Στάθης Ραυτόπουλος και εγώ βρισκόμαστε στην Πέρθη όπου θα άρχιζε τη περιοδεία του. Αναβάλαμε την πρώτη του εμφάνιση και αντί δύο παραστάσεων κάναμε μία μόνο επειδή δεν θέλαμε να ακυρώσουμε παραστάσεις στις άλλες πολιτείες.

Όλες οι παραστάσεις είχαν επιτυχία τόσο εμπορική όσο και καλλιτεχνική, όλοι οι καλλιτέχνες έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό. Συνήθως οι θεατές απαιτούσαν να μάθουν νεότερα για την κατάσταση στην Ελλάδα το οποίο απέφευγαν να σχολιάσουν οι καλλιτέχνες

Όμως οι πιο αξέχαστες παραστάσεις ήταν πρώτα στο Ουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας όπου προγραμματίσαμε έκτακτη παράσταση μετά από έκκληση της συνεργάτισσα μας, αείμνηστης Βιέννας Σούλη. Στο κατάμεστο St James Theatre οι θεατές δεν άφηναν να τελειώσει η παράσταση που κράτησε για πάνω από 3 ώρες.

Το ίδιο είχε συμβεί και στο Ντάργουϊν όπου η παράσταση κράτησε σχεδόν 4 ώρες και η συγκίνηση των καλλιτεχνών και ιδιαίτερα του Νίκου Ξανθόπουλου και της Μαρινέλλας ήταν μεγάλη.

Ο Παναγιώτης Γιαννούδης με τον Νίκο Ξανθόπουλο

Με τον Νίκο Ξανθόπουλο κρατήσαμε την φιλία μας μέχρι τέλους.Όταν επισκεπτόμουν την Ελλάδα πάντοτε πίναμε τα ουζάκια μας στο ταβερνάκι της Εμμανουήλ Μπενάκη, με παλιούς φίλους και συνεργάτες.

Σε ένα από τα τελευταία μου ταξίδια είχε φέρει στο ταβερνάκι και την “μάνα του” (στις ταινίες) Ελένη Ζαφειρίου την οποία αγαπούσε ιδιαίτερα.

Ο θρύλος του Νίκου Ξανθόπουλου σαν το αγαπημένο “παιδί του λαού” θα ζει για πάντα στις καρδιές των φτωχών και κατατρεγμένων που με τους ρόλους αλλά και τα τραγούδια του απάλυνε τον πόνο των και έδινε την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Αγαπητέ και αξέχαστε φίλε Νίκο, Αιωνία σου η μνήμη».

Πηγή: Νέος Κόσμος