Το ΚΘΒΕ «αποχαιρετά» τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Νιόνιο που τραγούδησε την ψυχή της Ελλάδας

Με σεβασμό και βαθιά συγκίνηση, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) «αποχαιρετά» τον Διονύση Σαββόπουλο – έναν εμβληματικό δημιουργό, έναν ανήσυχο πνευματικό άνθρωπο, έναν αυθεντικό εκφραστή της σύγχρονης ελληνικής ψυχής.

«Ο Διονύσης Σαββόπουλος υπήρξε κάτι πολύ περισσότερο από τραγουδοποιός. Υπήρξε αφηγητής εποχών, κοινωνικών ιδεών και συναισθημάτων, συνομιλητής με την Ιστορία, την Ποίηση και τον Άνθρωπο. Μέσα από τη μουσική, τους στίχους, την πολιτισμική του παρουσία και τη βαθιά του καλλιτεχνική παιδεία, διαμόρφωσε ένα ιδιαίτερο ιδίωμα, που γεφύρωσε το παρελθόν με το παρόν, την τέχνη με την κοινωνία, το λαϊκό με το λόγιο», αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΚΘΒΕ.

Σημειώνεται, επίσης, ότι η παρουσία του Σαββόπουλου στον χώρο του θεάτρου, υπήρξε για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος τιμή και προνόμιο. «Με την ευγένεια, το πνεύμα και την ανεξάντλητη δημιουργικότητά του, ενέπνευσε γενιές καλλιτεχνών και θεατών, ανανεώνοντας διαρκώς τη σχέση του κοινού με το ελληνικό πολιτιστικό γίγνεσθαι. Το αποτύπωμά του είναι ανεξίτηλο. Ο λόγος του, η μουσική του, η στάση ζωής του θα εξακολουθήσουν να αποτελούν σημείο αναφοράς για όσους αναζητούν την αλήθεια, την ευαισθησία και την ελευθερία στην έκφραση», προστίθεται.

Το ΚΘΒΕ εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένεια του Διονύση Σαββόπουλου, στους συνεργάτες του και σε όλους όσοι τον αγάπησαν και επηρεάστηκαν από το έργο του, υπογραμμίζοντας ότι «η απουσία του είναι μεγάλη, αλλά η παρακαταθήκη που μας αφήνει είναι διαχρονική και αμετάκλητη».

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος υπενθυμίζει τις συνεργασίες του με τον σπουδαίο δημιουργό στις παραστάσεις «Οδυσσεβάχ» της Ξένιας Καλογεροπούλου σε σκηνοθεσία Ελένης Τριανταφυλλάκη (1998) και «Λίγο απ’ όλα» του Αντώνη Μόλλα σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη (2002). Το ΚΘΒΕ είχε φιλοξενήσει τότε, ως μετάκληση, το Θέατρο Σφενδόνη (Άννα Κοκκίνου), με την παράσταση να παρουσιάζεται στο Θέατρο της Μονής Λαζαριστών.

Η ανακοίνωση του ΚΘΒΕ ολοκληρώνεται με τα λόγια: «Ας κρατήσουν οι χοροί… Γιατί ο Διονύσης Σαββόπουλος συνεχίζει να “χορεύει” μέσα μας. Καλό σου ταξίδι, Διονύση Σαββόπουλε… Το θέατρο θα είναι πάντα πιο φωτεινό, γιατί κάποτε πέρασες από εδώ».