Το ενετικό κάστρο της Ηγουμενίτσας

Σχετικά άγνωστο, με τα απομεινάρια του κρυμμένα μέσα σε δασύλλιο, το κάστρο της Ηγουμενίτσας, περιμένει τους επισκέπτες να το ανακαλύψουν.

Μια πρώτη γνωριμία με μια ιστορία ξεχασμένη επιχειρεί η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Βάσω Γκόρου.

Η Κασσιανή Λάζαρη, αρχαιολόγος εφορείας αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας, ταξιδεύει τους τηλεθεατές στον χρόνο. Μιλά για μια σχετικά άγνωστη τοποθεσία επάνω στον πευκόφυτο λόφο που δεσπόζει στην Ηγουμενίτσα, στην καρδιά της πόλεως, εκεί όπου τα ίχνη μαρτυρούν ένα αρχαίο οχυρό. Το κάστρο βρίσκεται εντός του άλσους, το  οποίο έχει αποψιλωθεί, προκειμένου να προχωρήσουν οι εργασίες αποκαταστάσεως του κτίσματος ή τουλάχιστον ότι απέμεινε από αυτό.

Σήμερα σώζονται τμήματα του οχυρωματικού περιβόλου έως και έξι μέτρα ύψος. Κατά μήκος της περιμέτρου υπήρχαν πύργοι, ενώ διακρίνονται τμήματα λιθόστρωτων δαπέδων παλαιότερων κατασκευών.

Η αγγλο-γαλλικής καταγωγής Ανδεγαυική αυτοκρατορία που είχε απλωθεί στο Δεσποτάτο της Ηπείρου τον 13^ο αιώνα, βρισκόταν σε αποδρομή και σύντομα η σημαία της Γαληνοτάτης, θαλασσοκράτειρος Bενετίας κυμάτιζε στις ακτές της Θεσπρωτίας, ως αποτέλεσμα συγκρούσεων μικροεστεμμένων και τυχοδιωκτισμών.

Το επόμενο διάστημα οι Ενετοί περιφρουρούσαν τις κτήσεις τους με φρούρια και κάστρα σε θέσεις που είχαν εγκαταλειφθεί από τον 6^ο αιώνα.   

Το σημερινό μνημείο φαίνεται πως κατασκευάστηκε τον 15^ο αι. από τους ενετούς, αλλά μετά τους ενετοτουρκικούς πολέμους (1479- 1538) πέρασε στους οθωμανούς.  Επανήλθε στην ενετική κυριαρχία του δόγη Φραντσέσκο Μοροζίνη τον 17^ο αιώνα, ο οποίος τελικά προτού το εγκαταλείψει το βομβάρδισε το 1685. Είχε μια ροπή σε βομβαρδισμούς και ανατινάξεις. Οι Ενετοί επέστρεψαν το 1718, αλλά η γαλλική επανάσταση κατέλυσε το κράτος της γαληνοτάτης και η γαλλική κυριαρχία κατελύθη με την σειρά της το 1798 από τους τούρκους του Αλί Πασά.  

Μια οχύρωση που προστάτευε τον πληθυσμό του οικισμού, ο οποίος στην αρχαιότητα αποτελούσε το επίνειο της πόλεως Φωτικής, στην περιοχή της Παραμυθιάς, η οποία ιδρύθηκε το 167 π.χ. και όπου βρέθηκε η σαρκοφάγος του βασιλιά της Ηπείρου Πύρου.

Στα ερείπια της ματαιοδοξίας εκείνων που θέλησαν να γίνουν κτήτορες ξεχνώντας ότι δεν ήταν οι οικιστές, οι επισκέπτες της πόλεως οφείλουν να περπατήσουν και να αναστοχαστούν το τοπίο όπως ήταν πίσω στον χρόνο.