Θανατηφόρο τροχαίο στην Κέρκυρα

Ο φόρος αίματος στην άσφαλτο μοιάζει με τετριμμένη έκφραση, αλλά η πραγματικότητα υπερβαίνει την λογική.

Ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Γιάννης Ανδριώτης έχει επιφορτιστεί με το θλιβερό καθήκον να μεταφέρει τα γεγονότα ενός ακόμη θανατηφόρου τροχαίου.

Το Σάββατο 4 Απριλίου, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες δύο μηχανές συγκρούστηκαν με ένα αυτοκίνητο στον δρόμο Κέρκυρας-Παλαιοκαστρίτσας, στην περιοχή Γουβιών της Κέρκυρας.

Ο ένας οδηγός υπέκυψε στα τραύματά του, ενώ ο δεύτερος οδηγός νοσηλεύεται πολυτραυματίας στο νοσοκομείο.

Ο Λάκης Αλαμάνος, πρόεδρος του εξωραϊστικού συλλόγου κατοίκων Γουβιών, μάρτυρας πολλών παρανομιών στο συγκεκριμένο σημείο, καταγγέλλει ότι οι περισσότεροι περνούν ανέλεγκτα από μια διασταύρωση, προκειμένου να μην διασχίσουν 200 μέτρα έως την νόμιμη διάβαση, από όπου μπορούν να στρίψουν. Ως λύση θεωρεί την αστυνόμευση στο συγκεκριμένο σημείο.     

Το ίδιο σενάριο επαναλαμβάνεται σε διάφορες περιοχές σε κάθε νομό και πόλη. Ο αριθμός των νεκρών, των αναπήρων, τραυματιών και των οικογενειών των θυμάτων είναι ασύλληπτος.

Είθισται να επιρρίπτεται η ευθύνη των τροχαίων στην στενότητα, την απότομη κλίση των δρόμων ή την ελλιπή σηματοδότηση. Δηλαδή πάντα φταίει κάτι άλλο εκτός από τους οδηγούς.

Σύμφωνα με όλες τις μελέτες που διενεργούνται η ταχύτητα και η μέθη είναι οι κύριες αιτίες πρόκλησης τροχαίων. Επομένως φταίει η ασύδοτη συμπεριφορά και η ανευθυνότητα που εξελίσσεται σε εγκληματικότητα. Η παραβατικότητα των οδηγών, δεν μπορεί να περιοριστεί, με την αστυνόμευση κάθε διασταύρωσης, κάθε οδού, κάθε παράδρομου. Η τοποθέτηση καμερών σε επίμαχα σημεία και η 24ωρη παρακολούθηση τους είναι η μόνη λύση για την σύλληψη των παρανομούντων, ακόμη και αν δεν έχουν προκαλέσει τροχαίο. Προληπτικά, διότι είναι εν δυνάμει εγκληματίες, η πρώτη παράβαση αντιμετωπίζεται με την επιβολή πολύμηνης ακινησίας οχήματος σε ειδικούς χώρους, αφαίρεση διπλώματος, και πρόστιμο. Η ψυχιατρική ανάλυση εξηγεί τον θυμό που εξωτερικεύεται με ασύδοτη συμπεριφορά. Εφ’ όσον ουδείς κατανοεί πως η ζωή του είναι το αποτέλεσμα των δικών του επιλογών, δεν αποδέχεται το πρόβλημά του και συνεχίζει να αδιαφορεί για την ζωή των άλλων ή την δική του, ο χαρακτηρισμός του ως δημόσιος κίνδυνος είναι το λιγότερο. Πολυετής φυλάκιση, χωρίς ελαφρυντικά προτέρου εντίμου βίου, κατάσχεση οχήματος, αποζημιώσεις στα θύματα και τις οικογένειές τους, καθώς και βαριά πρόστιμα είναι τα μόνα που μπορούν να νουθετήσουν όσους θεωρούν ότι μπορούν να ενεργούν κατά βούληση.