Τα μικροπλαστικά και το ανθρώπινο  οικοσύστημα  

Αόρατα τις περισσότερες φορές δια γυμνού οφθαλμού έχουν εισβάλει στην ζωή των ανθρώπων, οι οποίοι τα δημιουργούν, τα τοποθετούν στο πιάτο τους και εκ των υστέρων ως πονηροί “Προμηθείς” διαπιστώνουν ότι δεν ξεγέλασαν άλλον παρά τον εαυτό τους.

Την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας ως προς την χρήση πλαστικών, ακόμη και των φαινομενικά αθώων επιχειρεί η περιβαλλοντική οργάνωση ” Εχεδώρου Φύσις”.  

Σύμφωνα με τον Γιώργο Κωνσταντινίδη τα στοιχεία των επιστημόνων είναι αποθαρρυντικά. Μικροπλαστικά, με μέγεθος 1-5 χιλιοστά ή και μικρότερο, διαπιστώνονται στον πλακούντα νεογέννητων βρεφών, στον εγκέφαλο, προκαλούν π.χ. φλεγμονές, καρδιαγγειακά προβλήματα, αλλαγές στο συκώτι, με ότι αυτό συνεπάγεται για την υγεία. Ουδείς αντιλαμβάνεται τι χρησιμοποιεί, από τα μπουκάλια νερού, τα συνθετικά υφάσματα, ακόμη και τα υποτιθέμενα είδη υγιεινής, όπως απολέπισης σώματος- προσώπου. Τα νανοπλαστικά ως λιπόφιλα μπορούν να ενσωματωθούν στον υδρόφοβο πυρήνα των λιπιδικών στοιβάδων και να συσσωρευτούν σε διάφορα όργανα συμπεριλαμβανομένης της χοληδόχου κύστεως, του παγκρέατος, του εγκεφάλου κ.α..

Το θαλασσινό νερό, το φυσικό περιβάλλον ανάπτυξης του ανθρώπου μέσα στην φαινομενική του καθαρότητα κρύβει τους μεγαλύτερους κινδύνους, όπως λέει ο κ. Κωνσταντινίδης. «Μέσα από το μικροσκόπιο δείχνει ότι αυτό που μοιάζει, τελικά δεν είναι καθαρό».

Το νερό της θάλασσας και η άμμος μιας παραλίας που μοιάζουν καθαρά περιέχουν άπειρα μικροσωματίδια πλαστικών, τα οποία μέσω της τροφικής αλυσίδας και των ποικίλων τρόπων χρήσεως των αντικειμένων εισχωρούν στα ανθρώπινα όργανα με έως και θανάσιμες συνέπειες που ακόμη δεν μπορούν να υπολογιστούν πλήρως. «Το πιο απλό που μπορεί να πράξει ένας καταναλωτής είναι να κουβαλά ένα παγούρι με νερό, αντί για ένα πλαστικό μπουκάλι με νερό ενδεχομένως πολλά μπουκάλια που θα καταναλώσει σε μια ημέρα», αναφέρει ενδεικτικά ο κ. Κωνσταντινίδης. Συμβουλή που λίγοι ακολουθούν και δεν είναι τελικά πανάκεια, αφού σχεδόν όλα τα προϊόντα περιβάλλονται, πωλούνται και αποτελούνται από πλαστικό.

Κατακλυσμένοι από μια θάλασσα πλαστικών, οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον άνθρωπο έχει διαχυθεί παντού. Τα υφάσματα, τα ελαστικά και η αστική σκόνη αντιπροσωπεύουν πάνω από το 80% όλων των μικροπλαστικών στις θάλασσες και το περιβάλλον.

Η “Μεγάλη Ζώνη Σκουπιδιών του Ειρηνικού”, που μεταφέρει χιλιάδες τόνους πλαστικών από τις ακτές της Άπω Ανατολής και του Ινδικού προς τις ακτές των ΗΠΑ ρυπαίνει όλους τους ωκεανούς και, σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες, αποτελούν μεγαλύτερη πηγή θαλάσσιας πλαστικής ρύπανσης από τα ορατά μεγαλύτερα κομμάτια θαλάσσιων απορριμμάτων, σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Ένωσης για την Διατήρηση της Φύσεως (IUCN).

Η από του στόματος πρόσληψη είναι η κύρια οδός έκθεσης του ανθρώπου στα μικροπλαστικά, τα οποία υπάρχουν σε καθημερινά είδη πρώτης ανάγκης όπως το πόσιμο νερό, το εμφιαλωμένο, τα θαλασσινά, το αλάτι, η ζάχαρη, τα φακελάκια τσαγιού, το γάλα, ενώ μέσω του εδάφους εισέρχονται στο σύστημα μεταφοράς νερού των φυτών μετακινούνται στις ρίζες, τους μίσχους, τα φύλλα και τους καρπούς. Τα μαρούλια και τα σπανάκια έπαψαν να είναι αθώα. 65 εκατ. μικροπλαστικά απελευθερώνονται κάθε ημέρα σε πηγές νερού. Και εάν η καθαριότητα των ρούχων περνά από μια πλύση υπενθυμίζεται ότι κάθε ρούχο σε ένα φορτίο πλυντηρίου μπορεί να αποβάλει περισσότερες από 1900 ίνες μικροπλαστικών, με τα φλις να απελευθερώνουν το υψηλότερο ποσοστό ινών, πάνω από 170% σε σχέση με άλλα ενδύματα. Σε ένα μέσο φορτίο 6 κιλών, μπορούν να απελευθερωθούν πάνω από 700.000 ίνες ανά πλύση.

Από τους ίσως και περισσότερους από οκτώ δις τόνους πλαστικών απορριμμάτων, μόνο το 9% έχει ανακυκλωθεί, το 12% αποτεφρώθηκε και το υπόλοιπο 79% στάλθηκε σε χώρους υγειονομικής ταφής ή στο περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένου του ωκεανού.