Στο μουσείο του Λούβρου το θέατρο της αρχαίας Νικοπόλεως 

Το ρωμαϊκό Θέατρο της Νικοπόλεως που βρίσκεται στους πρόποδες του ιερού λόφου του Απόλλωνα, οικοδόμημα του 1^ου μ.Χ. αιώνα, κατάφερε να χωρέσει στο μουσείο του Λούβρου. Και αυτό χάρη στην παρουσίαση του από τον Κωνσταντίνο Ζάχο, αρχαιολόγο, γραμματέα της ΑΜΚΕ «Εύτυχος».  

Σε μια διάλεξη που δόθηκε εχθές στο Παρίσι οι παριστάμενοι είχαν την ευκαιρία να ταξιδέψουν στην αρχαία Νικόπολη και να μάθουν για την σημασία της, αλλά και για τις ανασκαφές που συνεχίζονται στην αρχαία αγορά της πόλεως.

Όπως αναφέρει ο κ. Ζάχος, η πόλη και το θέατρο ανεγέρθησαν από τον Οκταβιανό Αύγουστο, σε ανάμνηση της νίκης του επί του Μάρκου Αντωνίου και της Κλεοπάτρας στην ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ.. Εξ ου και η ονομασία Νικόπολης.

Με εντολή του Οκταβιανού τα Άκτια, αγώνες προς τιμή του Απόλλωνα μεταφέρθηκαν στο στάδιο της Νικοπόλεως και από το 28 π.Χ. τελούντο κάθε 2^α  Σεπτεμβρίου.

Το θέατρο είναι ένα μοναδικό μνημείο, χωρητικότητας 5.000 θεατών, το οποίο ήταν στολισμένο με πλήθος αγάλματα, που διέθετε τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του ιδανικού θεάτρου. Την πόλη στόλιζε μνημείο του Αυγούστου από το οποίο έμειναν μόνο τα θεμέλια. Από τον μνημειώδη βωμό 22 μέτρων, κατασκευασμένο από πεντελικό μάρμαρο έμειναν χιλιάδες θραύσματα, τα οποία ζυγίζουν 14 τόνους. Στον βωμό υπήρχε ανάγλυφο με παραστάσεις από τον θρίαμβο του Αυγούστου στην ναυμαχία.

«Προ διημέρου δημοσιεύτηκαν οι δυο τόμοι για αυτό το συγκλονιστικό μνημείο και με αυτήν την αφορμή οι αρμόδιοι της συλλογής των αρχαίων ελληνικών και ρωμαϊκών γλυπτών του Λούβρου ζήτησαν να παρουσιαστούν τα αποτελέσματα της μακροχρόνιας έρευνας».

Η αυλαία του χρόνου σηκώνεται και αποκαλύπτεται ο πραγματικός πλούτος, που έμελλε να ισοπεδωθεί μαζί με δεκάδες άλλα μνημεία, αρχής γενομένης τον Φεβρουάριο του 380, όταν με διαταγή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄ ο χριστιανισμός της Νίκαιας ανακηρύχθηκε η κρατική θρησκεία και συνεχίστηκαν με διατάγματα για καταστροφή των αρχαίων ναών, βιβλιοθηκών, κλπ. έως το 393. Την σκυτάλη των καταστροφών παρέλαβαν οι διάδοχοί του.

Οι σημερινοί κληρονόμοι αυτού του πολιτισμού, μεταφέρουν λίγη από την λάμψη του σε εκείνους που συνεχίζει να τους αγγίζει και να τους καθορίζει.