Στερεύουν οι πηγές στην Κ.Δ Κέρκυρα

Σε  περισσότερο ή λιγότερα ευνοημένες από τις βροχοπτώσεις περιοχές, κάθε ημέρα αποδεικνύεται ένας αγώνας για την εξεύρεση νερού.   

Στην κεντροδυτική Κέρκυρα, παρά το ότι αυτό θα ήταν αδιανόητο πριν από λίγα χρόνια, ο εφιάλτης της λειψυδρίας είναι παρών, όπως φαίνεται από το λεπτομερές ρεπορτάζ του δημοσιογράφου της ΕΡΤ Γιάννη Ανδριώτη.

Ο Μάκης Ανυφαντής αντιδήμαρχος K.Δ. Κέρκυρας, εξηγεί ότι από τις πέντε νέες γεωτρήσεις, που πραγματοποιήθηκαν διαπιστώθηκε ότι ο υδροφόρος ορίζοντας έπεσε από τα 35 μέτρα που ήταν μέχρι πρότινος, κάτω από τα 65 μέτρα.  «Γεώτρηση, που έδινε νερό στα 80 μέτρα έφτασε στα 117 μέτρα. Και αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια υπάρχει 37% μείωση των βροχοπτώσεων, σύμφωνα με τις μελέτες των επιστημόνων».  

Σαφώς το πρόβλημα δεν οφείλεται στο ούτως ή άλλως παλαιό δίκτυο υδροδότησης του νησιού και ο αντιδήμαρχος επιμένει ότι η μείωση των βροχοπτώσεων είναι το μέγιστο πρόβλημα, που όμως είναι ερώτημα εάν μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Οι πηγές από τις οποίες υδροδοτούνται οι γεωτρήσεις, έχουν στερέψει. Σύντομα ούτε οι νέες βαθύτερες γεωτρήσεις θα μπορούν να δώσουν νερό και η κάλυψη των αναγκών θα καταστεί δύσκολη αν όχι αδύνατη. Εκ των πραγμάτων οι αρμόδιες αρχές του νησιού τονίζουν ότι προέχει η υδροδότηση και όχι η άρδευση.

Ουδείς στον πλανήτη διαθέτει την μαγική συνταγή για να αυξηθούν οι βροχοπτώσεις, να μειωθούν οι καύσωνες και να γεμίσουν οι πηγές.

Πως όμως με την συνεχώς αυξανόμενη τουριστική κίνηση θα καλυφθούν οι ανάγκες; Η κατάσταση βρίσκεται στο λεγόμενο “Bottle neck” και όχι μόνο για το νησί της Κερκύρας. Σε άλλες περιοχές της Μεσογείου, με μεγάλο τουρισμό οι ξενοδοχειακές μονάδες επενδύουν σε συστήματα βιολογικού καθαρισμού και ανακύκλωσης του νερού που χρησιμοποιούν οι επισκέπτες, αλλά αυτό είναι αδύνατο για μικρά ιδιωτικά καταλύματα, βίλες με πισίνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια, όπου η χρήση είναι ανεξέλεγκτη. Οι αποφάσεις αν και οδυνηρές είναι εκ των ων ουκ άνευ και τα πρώτα μέτρα περιορισμού της χρήσεως νερού εφαρμόζονται ήδη στο εξωτερικό.   

Μια λύση που φαίνεται πως κερδίζει έδαφος σε Γερμανία, Αυστρία και Ελβετία είναι η συγκέντρωση ομβρίων υδάτων σε υπόγειες δεξαμενές, το λεγόμενο RainWater Harvesting (RWH). Είναι μια πολλά υποσχόμενη τεχνική που επιτρέπει την συλλογή και επαναχρησιμοποίηση του βρόχινου νερού, καθώς και την προστασία των συστημάτων αποχέτευσης από υπερφόρτωση σε περιόδους έντονων βροχοπτώσεων, που συχνά καταλήγουν σε πλημμύρες. Αυτό το νερό που θεωρείτο απόβλητο ή κίνδυνος και έπρεπε να απομακρυνθεί ήρθε η ώρα να συλλεχθεί. Η τσιμεντοποιημένη κατασκευή των δρόμων και των πεζοδρομίων, δεν επιτρέπουν την απορρόφηση του νερού στο έδαφος, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να επαναφορτιστούν οι υπόγειοι υδάτινοι πόροι. Το χώμα χάθηκε, η ενοχλητική σκόνη εξαφανίστηκε, οι δρόμοι ομαλοποιήθηκαν και η επιφάνεια της γης σφραγίστηκε. Έτσι, οι πόλεις είναι πιο επιρρεπείς τόσο σε φαινόμενα πλημμυρών όσο και σε περιόδους λειψυδρίας. Στην Γερμανία νέα υλικά για ειδικές πλακοστρώσεις σε δρόμους, πάρκα και πεζοδρόμια, επιτρέπουν την απορρόφηση του νερού, κατά την περίοδο έντονων βροχοπτώσεων και ενισχύουν τον υδροφόρο ορίζοντα. Ωστόσο, το μεγάλο στοίχημα δίνεται με την κατασκευή υπόγειων δεξαμενών, στις οποίες καταλήγουν τόνοι βροχής (σαν μεγάλες δίνες), εντός του αστικού ιστού, όπου συγκεντρώνονται μέσω τεραστίων αγωγών (μεγέθους μετρό), για να υποστούν ειδικό καθαρισμό και να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες υδροδότησης σε περιόδους ξηρασίας, και μάλιστα χωρίς να απαιτείται η μεταφορά νερού από απομακρυσμένες περιοχές.[1] Όπως π.χ. στην Αθήνα.

Καθώς ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξάνεται ταχύτερα από την τροφοδοσία των πηγών με γλυκό νερό, η οποία από σταθερή βαίνει διαρκώς μειούμενη λόγω των κλιματολογικών αλλαγών, η κατά κεφαλήν διαθεσιμότητα νερού θα μειωθεί δραματικά.

[1] ^{Water Resources Management, The Potential of RainWater Harvesting Systems in Europe – Current State of Art and Future Perspectives, Katarzyna Wartalska, Martyna Grzegorzek, Maciej Bełcik,.. 16 May 2024}