«ΡΟΥΠΕΛ 1941 – Η αναβίωση» Τριήμερο μνήμης

Ο χρόνος δεν μπορεί να σβήσει γεγονότα όταν αυτά υπερβαίνουν τα συνήθη ανθρώπινα μέτρα και καταγράφονται ως μοναδικά στην συλλογική μνήμη.

80 χρόνια μετά την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μια από τις πιο ηρωικές μάχες αναβιώνει στα οχυρά του Ρούπελ. Στο κάλεσμα της ιστορίας παρών ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Βασίλης Αναστασιάδης.

Η μεγαλύτερη και πλέον εντυπωσιακή ιστορική αναπαράσταση του Β΄ Π.Π. στην Ελλάδα, αναβιώνει με την ενεργό συμμετοχή μαθητών σχολείων του Δήμου Σιντικής.

Φέτος οι εκδηλώσεις απευθύνονται ειδικά στους μαθητές και 4.000 από τον εντυπωσιακό αριθμό των 15.000 που δήλωσαν την επιθυμία να παραστούν παρακολουθούν με ενθουσιασμό το τριήμερο της αναπαραστάσεως των μαχών.

Σύμφωνα με τον δήμαρχο Γιώργο Τάτσιο, πρόκειται για υπενθύμιση, ένα χρέος τιμής προς τους άνδρες που πολέμησαν, χάθηκαν και κληροδότησαν την δόξα στις επόμενες γενιές.

Η πλοκή του δράματος και του μεγαλείου ξεδιπλώνεται  στα χαρακώματα, στους θαλάμους διοίκησης, στα πολυβολεία, στις θέσεις μάχης.

Για τον Αντώνη Καχπάνη, πρόεδρο του σωματείου «Στενωπός – Οχυρώσεις Μπέλλες – Αγκίστρου, ο οποίος από το 2016 έχει αναλάβει αυτήν την διοργάνωση, η επιτυχία των εκδηλώσεων, όπως αναφέρει μετριέται με τα δάκρυα των ανθρώπων που τις παρακολουθούν. Και η συγκίνηση δεν έχει μέτρο. Έτσι, σηκώνουν το βάρος της ιστορίας και αναλαμβάνουν να γίνουν κοινωνοί της.

Την Κυριακή 11 Απριλίου δεν πρέπει να λείπει κανείς από το προσκλητήριο στην μάχη που θα επαναληφθεί στο μεγαλύτερο από όλα τα οχυρά της «γραμμής Μεταξά», στον Προμαχώνα. Εκεί όπου οι νικητές υποκλίθηκαν στους ηττημένους. Γιατί το κλέος των νικημένων έκανε σημαντική την νίκη των Γερμανών. Η τριήμερη εποποιία των Ελλήνων στην Μάχη των Οχυρών ήταν ένα μήνυμα για το ακατάβλητο σθένος των πολεμιστών και το πρελούδιο της ήττας των ναζί.

Η γραμμή Μαζινό που κατασκεύασαν οι Γάλλοι για έναν Μακρύ Πόλεμο και θεωρείτο άτρωτη στο πυροβολικό και τους βομβαρδισμούς έσπασε σαν παιχνίδι μπροστά στους άνδρες της Βέρμαχτ τον Μάιο του 1940. Το Λονδίνο φλεγόταν έως την 11^η Μαΐου 1941 από το σφυροκόπημα των βομβαρδισμών της Luftwaffe, αλλά άντεξε και η εισβολή στην Αγγλία σταμάτησε στο στενό της Μάγχης. Οι Έλληνες ήταν οι μόνοι που κατάφεραν νίκες εναντίον του άξονα στα βουνά της Αλβανίας και προέβαλαν λυσσώδη αντίσταση στις στρατιές του Βίλχελμ Λίντς, με λίγους άνδρες υπό τον ταξίαρχο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο.  

«Νωρίς το πρωί της 6^ης Απριλίου, ο αλαζών Στρατηγός Wolfram Karl Ludwig Moritz Hermann Freiherr von Richthofen, διοικητής του VIII Fliegerkorps [ανεψιός του διάσημου «Κόκκινου Βαρώνου»], πήγε να παρακολουθήσει την επίθεση της 5ης Ορεινής Μεραρχίας από το πέρασμα Ρούπελ κοντά στα γιουγκοσλαβικά σύνορα και να δει τα Στούκας του εν δράσει. «Στο διοικητήριο στις 04:00», έγραψε στο ημερολόγιό του: «Μόλις ξημέρωσε, ξεκίνησε το πυροβολικό. Ισχυρά κτυπήματα. Έπειτα οι βόμβες. Προκύπτει η σκέψη μήπως δεν κάνουμε υπερβολικό κομπλιμέντο στους Έλληνες». Αλλά η 5η Ορεινή Μεραρχία είχε μια δυσάρεστη έκπληξη και τα αεροσκάφη του Richthofen βομβάρδισαν κατά λάθος τα δικά τους στρατεύματα». Το πρωί της 9ης Απριλίου, το Ριχτχόφεν άκουσε τα «εκπληκτικά νέα» ότι η 2η Μεραρχία Πάντσερ είχε εισέλθει στα προάστια της Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, οι Έλληνες συνέχισαν τις αντεπιθέσεις στο πέρασμα Ρούπελ, γεγονός που ανάγκασε τον Ριχτχόφεν, να δείξει περισσότερο σεβασμό, στην προσπάθεια να τους διαλύσει.[1] Τελικά, οι Έλληνες αποδείχθηκαν πολύ πιο επίμονοι από ό,τι περίμενε.

Το δίδαγμα των επιθετικών πολέμων για εκείνους τους αλαζόνες που επιδεικνύουν οίηση και βασίζονται στην υπεροπλοία τους για να υποτάξουν λαούς και να σύρουν βίαια χώρες στην σφαίρα επιρροής τους, είναι ότι η ύβρις τιμωρείται. Η Νέμεσις δεν επιτρέπει την επικράτηση των δυνάμεων του Ερέβους.

[1] ^{Antony Beevor, The Second World War, London, Orion Publishing Group, Limited; Phoenix, 2012, σσ.159-160.}