Πού καταλήγουν τα πλαστικά και τα απόβλητα που πέφτουν στα  ποτάμια;

Πώς μια ομάδα μάνατζερ και επικοινωνιολόγων, οι οποίοι διοργανώνουν και φιλοξενούν εκδηλώσεις, παρέχουν υποστήριξη σε επιχειρήσεις, σχεδιάζουν και συντονίζουν παρουσιάσεις και workshops σε διάφορες θεματικές, οι οποίες συνδέονται με την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα, ασχολείται με περιβαλλοντικά θέματα;

Ο Δημήτρης Κοκκινάκης συνιδρυτής Impact Hub Athens, απαντά ότι η βιωσιμότητα του πλανήτη είναι θέμα άμεσο, του σήμερα για να μην εξελιχθεί σε ανεπίλυτο πρόβλημα του αύριο. Με ειδικές συσκευές στις οποίες είναι ενσωματωμένα GPS επιχειρούν να καταγράψουν το ταξίδι των πλαστικών στο Αιγαίο και στις γύρω θάλασσες.

Οτιδήποτε βλέπουμε να επιπλέει στην θάλασσα δημιουργεί ερωτήματα, αλλά όποιος βρίσκει μια τέτοια συσκευή θα πρέπει να την παραδίδει αρμοδίως, σημειώνει ο κ. Κοκκινάκης.

Το πείραμα αυτό στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος «REMDIES», χρηματοδοτείται από την Αποστολή Ωκεανός και Ύδατα του προγράμματος «Horizon Europe» και επικεντρώνεται στην ανίχνευση, παρακολούθηση, συλλογή, αξιοποίηση και πρόληψη των (μικρο)πλαστικών στους ωκεανούς.

«Για να αντιμετωπίσουμε το θέμα των πλαστικών πρέπει να γνωρίζουμε την προέλευση τους» εξηγεί ο κ. Κοκκινάκης. «Από τις αρχές του 2023 έως τα τέλη του 2024, περίπου 200 πλωτές συσκευές πετάχτηκαν στην θάλασσα, οι οποίες μπορούν να φτάσουν από τον Έβρο και τις Κυκλάδες έως την Κρήτη και την Λιβύη. Με τα ρεύματα αυτές οι συσκευές φαίνεται πως επιστρέψουν στο Αιγαίο».

Σύμφωνα με στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από κάποιες συσκευές που έχουν περισυλλεχθεί, πλαστικά μεταφέρονται στον νότο, από την την περιοχή της Μαύρης θάλασσας, Βουλγαρία, Ρουμανία. Τόπος συγκέντρωσης των πλαστικών είναι οι Κυκλάδες, προφανώς λόγω των θαλασσίων ρευμάτων.

Η τύχη των συσκευών επαφίεται στην εύρεση τους εντός τριετίας, όσο δηλ. εκπέμπουν σήμα και αποτρέπεται η συλλογή από κατοίκους ή επισκέπτες μιας περιοχής. Στόχος του εγχειρήματος είναι η μείωση των πλαστικών απορριμμάτων από τους ωκεανούς. Παράλληλα, με εταίρους από άλλες χώρες πραγματοποιείται συλλογή απορριμμάτων από τις ακτές της μεσογείου, ένας όγκος που δείχνει τεράστιος, ανάλογος με την αδιαφορία εκείνων που τα δημιουργούν.  

Μόλις εχθές Κυριακή, η διάσημη βιολόγος θαλάσσης και ωκεανογράφος Δρ. Sylvia Earle μέσω του CNN, μιλούσε για την «Mission Blue», την παγκόσμια πρωτοβουλία που δημιούργησε για την προστασία των ωκεανών. Αυτή η δράση περιλαμβάνει πάνω από δέκα εκατ. ανθρώπους, με την δημιουργία 166 «Hope Spots», των «μπλέ σημείων ελπίδας», ειδικών θαλάσσιων περιοχών ζωτικής σημασίας για την υγεία των θαλασσών, δηλαδή εκεί που κτυπά η γαλάζια καρδιά του πλανήτη. Το ότι κάθε φάλαινα αποτιμάται από το ΔΝΤ σε δυο εκατ. δολάρια όφελος για το περιβάλλον, δεδομένης της οικονομικής και οικολογικής της αξίας, κυρίως για τον ρόλο της στην δέσμευση άνθρακα και στο θαλάσσιο οικοσύστημα, δεν είναι κάτι ευρέως γνωστό.[1] Η προστασία της θαλάσσιας ζωής είναι ζωτικής σημασίας για την ύπαρξη της ανθρώπινης.

Με την επικύρωση της ιστορικής, από άποψη σημασίας, «High Seas Treaty» (BBNJ Agreement), «Συνθήκη Ανοιχτής Θάλασσας», στην Νέα Υόρκη, τον Σεπτέμβριο του 2025, η οποία θα τεθεί σε ισχύ  ισχύ στις 17 Ιανουαρίου 2026, 60 χώρες συμφώνησαν στην θέσπιση ενός νομικού πλαισίου για την προστασία του 30% της ανοιχτής θάλασσας έως το 2030. Ένας στόχος που μοιάζει ανέφικτος, αλλά δίνει την δυνατότητα για την “ανάρρωση” του πλανήτη, όπου προστατεύεται μόνο το 15% της γης και μόνο το 3% των ωκεανών.

[1] ^{No Blue, No Green: A conversation with Sylvia Earle,  https://edition.cnn.com/2025/11/06/world/video/call-to-earth-day-sylvia-earle-c2e-spc}