Πόρος- Πόλος έλξης Ελλήνων και ξένων

Δυο μικρά νησιά που ενώνονται με μια γέφυρα επάνω από έναν πορθμό και ένα κανάλι θάλασσας διαμορφώνουν τον Πόρο, το νησί το οποίο βρίσκεται στον κόλπο της Αργολίδας.

Κοντά στην Αθήνα και στην Πελοπόννησο ο Πόρος διαθέτει, οδική πρόσβαση έως τον Γαλατά και ακτοπλοϊκή σύνδεση με ένα αξιόλογο λιμάνι, όπου δένουν πολλά ιδιωτικά  ιστιοπλοϊκά σκάφη, εξηγεί ο δήμαρχος Γιώργος Κουτουζής.

Πλήθος καταστημάτων που έχουν ανοίξει το τελευταίο διάστημα στο νησί έχουν διαχύσει τα έσοδα από τον τουρισμό σε περισσότερους επιχειρηματίες, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι στην αλλαγή των συνηθειών των τουριστών ή στις αφίξεις.

Ο Πόρος έχει δυο διακριτά τμήματα. Η Σφαιρία, στο νότιο ηφαιστειακής προέλευσης τμήμα, όπου βρίσκεται η σημερινή πόλη διατηρεί τον παραδοσιακό της χαρακτήρα, με τον πέτρινο παλιό οικισμό, όπου έχουν χαραχθεί και μονοπάτια για περιπάτους.

Οι επισκέπτες αναζητούν μέσα στα αρχαία κείμενα την εξήγηση για την ονομασία Καλαυρία (καλή αύρα), το βόρειο και μεγαλύτερο τμήμα του Πόρου, όπου βρίσκεται ο δωρικός ναός του Ποσειδώνα, κατασκευασμένος γύρω στο 520 π.Χ.. Ένα από τα τρία ιερά άσυλα, όπου κατέφυγε ο καταδικασθείς σε θάνατο Δημοσθένης, αν και δεν κατάφερε να σώσει την ζωή του, αφού τελικά αυτοκτόνησε πίνοντας δηλητήριο . Στο βόρειο τμήμα οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα ερείπια ενός οικισμού της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού και θεωρείται ο παλαιότερος της ευρύτερης περιοχής της Τροιζηνίας στην Πελοπόννησο.

Ίσως μικρή για τον σημερινό τουρίστα, η πόλη-κράτος της Καλαυρίας ήκμασε κατά την περίοδο της μυκηναϊκής κυριαρχίας (1400-1100 π.Χ.) με μια ισχυρή και σημαντική ναυτική βάση στο νησάκι Λιοντάρι, ενώ ο Στράβων έγραψε για μια πρώιμη Αμφικτυονία, την Καλαυρική, την ιερή συμμαχία που ιδρύθηκε περίπου το 680-650 π.Χ..[1]

Η “καλή αύρα” έρχεται από κοντινή απόσταση, από το λεμονοδάσος, με την περιγραφή του από τον 18^ο αιώνα να ξυπνά μνήμες μιας άλλης εποχής.

[1] ^{Στράβων, Γεωγραφικά viii.6.14.}