Οι σκύλοι βοηθούν στην πρώιμη διάγνωση του καρκίνου

Ξεκίνησε με όρους μεταφυσικούς ως ταινία το 2019, με το Ταξίδι ενός Σκύλου (A Dog’s Journey) και εξελίσσεται σε επιστημονική έρευνα.

Η Αποστολία Ρουκά φοιτήτρια κτηνιατρικής εξηγεί την προσπάθεια να ενημερώσουν τους συναδέλφους τους στο 13ο Πανελλήνιο και στο 1ο Πανευρωπαϊκό συνέδριο φοιτητών κτηνιατρικής, το οποίο  πραγματοποιήθηκε από τις 9 έως τις 11 Μαΐου στην Θεσσαλονίκη, για την δυναμική σχέση του ανθρώπου με τον σκύλο, ο οποίος καθίσταται εργαλείο πρώιμης διάγνωσης του καρκίνου. Ένα θέμα, που δίνει εκπληκτικά αποτελέσματα, αλλά δεν έχει μελετηθεί επαρκώς.

Η Μαρία Βεργολιά, επίσης φοιτήτρια κτηνιατρικής, αναφέρει ότι ο σκύλος μόλις μυρίσει τις χημικές ουσίες, που παράγονται από τα καρκινικά κύτταρα, σταματά μπροστά στον ασθενή, ή γαυγίζει και στην συνέχεια η ιατρική εξέταση πιστοποιεί την ακρίβεια των οσφρητικών του ικανοτήτων. Ειδικά τα λαμπραντόρ που διαθέτουν τους περισσότερους οσφρητικούς υποδοχείς. Οι τετράποδοι «βιοανιχνευτές» εντοπίζουν οργανικές χημικές ουσίες που εξατμίζονται εύκολα σε θερμοκρασία δωματίου και εκπέμπονται ως αέρια από ορισμένα υγρά, όπως το αίμα, τα ούρα, η αναπνοή και ο σίελος.

«Η εκπαίδευση του σκύλου ξεκινά πολύ νωρίς, όταν είναι λίγων εβδομάδων και διαρκεί έως πέντε χρόνια». Τα σκυλιά με την δύναμη της οσφρήσεως αντιλαμβάνονται ότι αδυνατεί να εντοπίσει μια κλασική ιατρική εξέταση, δηλ. τα πρώτα στάδια του καρκίνου. Ειδικά για τον καρκίνο του μαστού το αποτέλεσμα της επιτυχούς “διάγνωσης” αγγίζει το 100%. Εντυπωσιακά είναι τα ποσοστά στην ανίχνευση καρκίνου του προστάτη πάνω από 90% και στον καρκίνο του πνεύμονα στο 96,7%.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν επίσημες έρευνες σε ευρωπαϊκό επίπεδο εκτός από δυο προγράμματα, ένα στο Παρίσι και ένα στο Λονδίνο, όπως εξηγούν οι φοιτήτριες. Δύσκολα η συστημική επιστήμη αποδέχεται ανατρεπτικές θεωρίες, ακόμη και αν είναι  επιστημονικά τεκμηριωμένες. Δεν πρόκειται για ένα νέο τεχνολογικό, αλλά για μια προϋπάρχουσα γνώση που αποκαλύπτεται σταδιακά. Θεωρητικά η ανθρωπότητα έχει βγεί από τον επιστημονικό μεσαίωνα, στον οποίο την κράτησαν σκοταδιστικές  αντιλήψεις 2.000 ετών.