Το πανηγύρι των Αγίων Αποστόλων στον Σοχό κλείνει σήμερα ένα εορταστικό τριήμερο, με πρωταγωνιστές τους πεχλιβάνηδες που αναβιώνουν αγώνες πάλης, όπως στην αρχαιότητα.   

Η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Χρύσα Σάμου, έδωσε και φέτος ραντεβού με τους ενθουσιασμένους διοργανωτές της εκδήλωσης.

Ο Πάρης Τσαντάρης, προπονητής παλαιστικού συλλόγου Σοχού εξηγεί ότι πρόκειται για την αρχαία πάλη. Οι αθλητές αλειμμένοι με λάδι παλεύουν έως ότου υποχρεώσουν τον αντίπαλο να αγγίξει την γη με την πλάτη. Τα λαδωμένα παντελόνια δυσκολεύουν την πάλη με ένα επιπλέον βάρος περίπου πέντε κιλά.

Στην πάλη με λάδι, απαιτείται περισσότερη δύναμη για να κρατήσεις και να πιάσεις τον αντίπαλο. Ως εκ τούτου, το κύριο στοιχείο στην πάλη με λάδι παύει να είναι η ωμή δύναμη και τον σημαντικότερο ρόλο παίζουν η μαεστρία και το κίνητρο, σύμφωνα με τον Σάκη Λέτσιο, πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου Σοχού, ο οποίος αναμένει έως και 30.000 επισκέπτες στην γιορτή.   

Η Άννα Καρακερέζη, μάνατζερ επενδύσεων πέταξε από την Ντόχα του Κατάρ για να φτάσει στον Σοχό και να παραβρεθεί πάση θυσία, όπως είπε σε μια γιορτή που αποτελεί παράδοση για κάθε κάτοικο, ακόμη και αν δεν ζεί στον τόπο του.

Ομοίως ο Σάκης Κατσουφάς, επιχειρηματίας, ταξίδεψε από το Μαϊάμι των ΗΠΑ για να βρεθεί στην πατρίδα και να πάρει μέρος στο πανηγύρι. Όπως λέει αυτά που ενώνουν τους κατοίκους πρέπει να διατηρηθούν ως δεσμοί ισχυροί και αναλλοίωτοι. Ήδη έχει βγάλει το εισιτήριο για την επόμενη χρονιά που θα επισκεφτεί τον τόπο του την ίδια εορταστική περίοδο.  

Βεβαίως η λέξη πεχλιβανήδες έχει καταγωγή περσική, είναι άμεσα προφανές και ακουστικά, που επικράτησε τον 16^ο αιώνα και μέσω της Οθωμανικής αυτοκρατορίας εξαπλώθηκε στα Βαλκάνια. Άνθρωποι των στεπών οι τούρκοι συνέδεσαν παρόμοια έθιμα που αναβιώνουν σήμερα στην Ανδριανούπολη ως αγώνες Κιρκπινάρ (Kırkpınar), όπου οι συμμετέχοντες “πεχλιβάν”  επιδίδονται στην πάλη με λάδι (Yagli Gures).

Όσον αφορά την ενδυμασία των πεχλιβάν το “kispet”, είναι ένα ρούχο που φοριέται κάτω από την μέση και φτάνει έως το γόνατο, σχεδόν μουσκεμένο στο λάδι. Η λέξη προέρχεται από την αραβική “kisvet” και έχει το ίδιο νόημα. Μάλιστα φέτος οι αγώνες αυτοί διεξήχθησαν για 662η φορά, υποδηλώνοντας ότι ξεκίνησαν το 1362, δηλαδή όταν κατέλαβαν την Ανδριανούπολη. Για αυτόν τον λόγο οι αγώνες διεξάγονται εκεί κάθε χρόνο τον Ιούνιο, για να τιμήσουν σύμφωνα με την δική τους παράδοση την μνήμη σαράντα μουσουλμάνων Τούρκων, οι οποίοι μια νύχτα πέρασαν τα Στενά των Δαρδανελλίων, αποβιβάστηκαν στην Καλλίπολη και πήραν μέρος στην κατάκτηση της Ρούμελης, όπως αποκαλούσαν την Ελλάδα. Προφανώς με αυτό το αφήγημα αναφέρονται στην κατάληψη της Καλλιπόλεως και του Διδυμοτείχου από τον σουλτάνο Orhan Gazi, που εκμεταλλεύτηκε την περίοδο του Βυζαντινού εμφυλίου πολέμου και όχι τον Μουράτ Α΄, που κατέλαβε την Ανδραινούπολη.Βεβαίως, οι Τούρκοι παραδέχονται ότι οι αγώνες αυτού του είδους περιελήφθησαν στις παραδόσεις τους από την εποχή που πέρασαν από την Ανατολία στην Ρωμυλία.

Οι Τούρκοι λοιπόν πήραν την αρχαιοελληνική πάλη την προσάρμοσαν στον δικό τους ενδυματολογικό τρόπο και ως μουσουλμάνοι για να μην υποκύψουν στην πάλη των γυμνών αθλητών, έβαλαν τα λαδωμένα πανταλόνια. Το γιατί οι Έλληνες υιοθέτησαν ότι τούρκικο σε ονοματολογία, αμφίεση και το επαναλαμβάνουν σε αγώνες, με τους οποίους αντίστοιχα οι τούρκοι τιμούν την εκστρατεία εναντίον της Ελλάδος παραμένει μια απορία, αφού όλα αυτά είναι γνωστά τοις πάσι.