Εάν ξύσεις την λαμπερή τεχνολογική επιφάνεια του κόσμου δεν θα βρείς πάντα έναν “τάταρο” από κάτω, όπως λέγεται για κάποιους λαούς, αλλά θα ανακαλύψεις τα θεμέλια και την ουσία της υπάρξεως του, τον ελληνικό πολιτισμό.
Τα σατουρνάλια του πνεύματος, η γιορτή της ελληνικής γλώσσας κορυφώθηκαν εχθές 9 Φεβρουαρίου, ημέρα θανάτου του Διονυσίου Σολωμού.
Ο κόσμος γιορτάζει και στο Μιλάνο διοργανώθηκε μια εκδήλωση από την ελληνική κοινότητα και το πανεπιστήμιο, με ανάγνωση αρχαίων κειμένων και ομιλίες, με πρωταγωνίστρια την Gilda Tentorio, καθηγήτρια στο εκεί Πανεπιστήμιο.
Στο ερώτημα γιατί οι Ιταλοί, τουλάχιστον οι έχοντες ή όσοι επιθυμούν να αποκτήσουν ένα υψηλό μορφωτικό επίπεδο ασχολούνται τόσο με τα ελληνικά γράμματα, η κ. Tentorio απαντά: «ότι το θέμα ης φετινής εκδηλώσεως ήταν οι λέξεις Δημοκρατία και Ελευθερία, λέξεις με τόσο μεγάλη σημασία σήμερα».
Ξεκίνησε με τα αρχαία ελληνικά και μετά από την πρώτη επίσκεψη της στην Ελλάδα αντελήφθη ότι αυτό δεν ήταν αρκετό. Είναι η διαχρονικότητα της γλώσσας, από την εποχή του Ομήρου έως σήμερα και ο πολιτισμός σε όλες τις εκφάνσεις του που κέρδισαν την αφοσίωσή της, όπως λέει.
Με μεταφράσεις ελληνικών λογοτεχνικών βιβλίων στα Ιταλικά, προσπαθεί να δείξει την συνέχεια του γλωσσικού πλούτου. «Η ελληνική γλώσσα είναι το λίκνο του πολιτισμού, είναι η αρχή, για να βρούμε τις ρίζες του πολιτισμού μας, είναι μια ανάγκη για να εμβαθύνουμε στην γλώσσα, να διαδώσουμε και την νέα ελληνική λογοτεχνία», επισημαίνει η κ. Tentorio.
Καθηγήτρια Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Παβία και στο πανεπιστήμιο του Μιλάνου στην Ιταλία η Gilda Tentorio, απαντά στις πολιτιστικές ανατρεπτικές απόπειρες ορισμένων, οι οποίοι υπό τον τίτλο ενός διδακτορικού η υπό τον μανδύα του ελληνιστή προσπαθούν να καλύψουν το κενό ενδεών νόων.
Ούτε οι Βησιγότθοι του Αλάριχου, ούτε οι Ούννοι του Αττίλα, μήτε οι Βάνδαλοι του Γεζέριχου και οι γότθοι του Οδόακρου, κατάφεραν να εξαλείψουν την πολιτισμική ταυτότητα και την μνήμη των κατοίκων της ιταλικής χερσονήσου. Οι βάρβαροι δήλωσαν κληρονόμοι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αλλά ουδέποτε έγιναν μέτοχοι του πνεύματος που την κατείχε και απέπνεε Ελλάδα.
Ο Νίτσε αναφωνούσε: «΄Ω αυτοί οι Έλληνες ήξεραν να ζούν». Για την «αιώνια επιστροφή» στην πηγή, έγραψε σε ένα σημειωματάριο του το 1875 «Οι μόνοι ιδιοφυείς άνθρωποι στην παγκόσμια ιστορία… οι φωτεινοί οδηγοί μας, οι Έλληνες». Ταυτόχρονα θεωρούσε παιδαριώδεις τους διαλόγους του Πλάτωνα,[1] χάρη στον οποίο προσπαθούσε ματαίως να βγεί από τον κόσμο των “σκιών” και χωρίς ο ίδιος να έχει να προσφέρει κάποιο άλλο επίπεδο διαλεκτικής.
Αγανακτισμένοι και θυμωμένοι, μελετητές, ιστορικοί φιλόσοφοι, επιστήμονες καθώς πίσω από κάθε λέξη, έννοια, αξία, έρευνα, επιστήμη συναντούν το “σύμφωνα με τον Έλληνα…”, προσπαθούν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που τους συνδέει με τις ρίζες τους, να αποδομήσουν το στερέωμά τους. Μια σχέση αγάπης –μίσους, φροϋδικού τύπου, όπου η μάζα αναβιώνει την οιδιπόδεια σύγκρουση όπως η πρωταρχική ορδή, όπου ο γιός επιθυμεί να σκοτώσει τον γεννήτορα γιατί κρατά το κλειδί της ομαδικής συνοχής.[2]
Παιδαριώδη σύνδρομα. Όσοι άγγιξαν τα ελληνικά επιδερμικά και δεν κατανοούν το βάθος της ετυμολογίας των λέξεων, απλώς ασχημονούν και τα κακοποιούν. Όμως σε πείσμα του χρόνου και των φυγόπονων η ελληνική γλώσσα παραμένει το εργαλείο της νόησης, της λογικής και της κατανόησης του κόσμου.
Στο φετινό “Συμπόσιο των Σοφών” της ελληνικής γλώσσας συμμετέχουν πόλεις που υπάρχουν χάρη στην περιπλάνηση κάποιου Οδυσσέα. Η Νάπολη στον Ιταλικό νότο ξεκίνησε εχθές τους εορτασμούς για τα 2.500 χρόνια από την ίδρυση της από τους Έλληνες, αν και οι ανασκαφές πηγαίνουν πολύ πίσω στον χρόνο. Οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως μυκηναϊκό οικισμό της 2ης χιλιετίας π.Χ. κοντά στην πόλη Παρθενόπη, η οποία δημιουργήθηκε αργότερα τον 9ο αι. π.Χ. από Ρόδιους ναυτικούς και η οποία επανιδρύθηκε ως Νεάπολις τον 6ο αι. π.Χ.. Τα ευρήματα του νεολιθικού μυκηναϊκού οικισμού βρίσκονται στην έξοδο «Via Foria» εντός του σταθμού «Museo» του μετρό.
[1] Nietzsche and the Greeks- Jessica N. Berry, στο The Oxford Handbook of Nietzsche, Ken Gemes, John Richardson, Oxford University Press 2013, σσ. 83-84.
[2] Jaap van Ginneken, The Killing of the Father: The Background of Freud’s Group Psychology, Political Psychology Vol. 5, No. 3 (Sep., 1984), pp. 391-414.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος