Σε ένα μοναδικό τόπο, ένα ανοικτό αρχαιολογικό μουσείο αποτελεί η περιοχή της Κασσώπης στην Πρέβεζα της Ηπείρου.
Ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Βασίλης Σιώμος λάτρης του ελληνικού πολιτισμού και των αρχαιοτήτων βρέθηκε άμεσα στον χώρο που για πρώτη φορά ανοίγει έπειτα από σχεδόν 2.100 χρόνια.
Η Ανθή Αγγελή, Προϊσταμένη αρχαιολογικής υπηρεσίας Πρεβέζης, εξηγεί πως εκεί οι κάτοικοι τον 4ο π.Χ. αιώνα με τον συνοικισμό πολλών μικρότερων οικισμών έκτισαν μια πόλη με ισχυρή οικονομία, λόγω του εμπορίου, που πραγματοποιούσαν σε όλη την Μεσόγειο με τα πλοία τους, διακινώντας είδη κτηνοτροφίας, αλιείας, γεωργίας, ενώ είχε και δικό της νομισματοκοπείο. Η πολεοδομική κατασκευή ακολούθησε το Ιπποδάμειο σύστημα, που βασιζόταν στην χάραξη παράλληλων δρόμων, που τέμνονταν κάθετα, προκειμένου να δημιουργούνται οικοδομικά τετράγωνα και πλατείες, με υδροδότηση, προσανατολισμό των οικιών, κλίση των δρόμων για την απορροή των υδάτων της βροχής, ναούς, δημόσια κτίρια σε περίβλεπτη και οχυρή θέση, με πρυτανεία, Ωδείο (μικρό θέατρο) για μουσικές και λογοτεχνικές εκδηλώσεις, ξενώνα, και φυσικά χώρους αναψυχής.
Μία πλήρως ανεπτυγμένη πόλη- κράτος της Ηπείρου, με πολεοδομικό ιστό, πλακόστρωτους δρόμους, ότι ακριβώς συγκροτεί ένα σύγχρονο κράτος στις λειτουργικές του δομές.
Μετά την ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ. σε ανάμνηση της νίκης του, ο Οκτάβιος ίδρυσε την Νικόπολη και οι κάτοικοι των γύρω πόλεων υποχρεώθηκαν να μετακινηθούν εκεί, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθούν η Κασσιώπη και οι άλλοι οικισμοί στην ευρύτερη Κασσωπαία χώρα.
Το περί ου ο λόγος μεγάλο θέατρο κοντά στο χωριό Καμαρίνα, μόλις 5 χλμ., είχε χωρητικότητα περίπου 2.500 ατόμων, κατ’ άλλους συγγραφείς 6.000 ατόμων.
«Το πρώτο που γίνεται και η προσπάθεια όλων των αρχαιολόγων είναι η σωτηρία του μνημείου, προκειμένου να μην χαθεί λόγω της φθοράς του χρόνου και τέλος να μπορέσει να καταστεί απολύτως επισκέψιμο».
Όπως αναφέρει η κ. Αγγελή, προς το παρόν μόνο στα πέντε κιγκλιδώματα που έχουν αποκατασταθεί μπορούν να θαυμάσουν οι επισκέπτες το πολιτισμικό επίπεδο των κατοίκων, προ 2.400 ετών, που διασκέδαζαν παρακολουθώντας θεατρικές παραστάσεις. Μια καθημερινότητα, που χρειάστηκαν δεκάδες αιώνες για να ανακαλύψουν στην υπόλοιπη Ευρώπη, εν είδει παντομίμας και δη θρησκευτικού περιεχομένου. Η θεατρική γλώσσα, ήταν η από σκηνής γραφή, η εκπαίδευση μέσω της τέχνης, που φώτισαν τον αρχαίο κόσμο.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος