«Λίμνη» το Δέλτα Πηνειού στην περιοχή Στρίντζου μετά τον DANIEL

Οι κάτοικοι της Στρίντζας διαμαρτύρονται γιατί η καταιγίδα ΝΤΑΝΙΕΛ πέρασε, αλλά το νερό που έφερε έμεινε.

Ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Βαγγέλης Μητρούσιας, μεταφέρει την εικόνα μιας παραλιακής ζώνης, με παραθεριστικές οικίες, όπου ο “νέος” Πηνειός παρεμβάλλεται ανάμεσα στα σπίτια και στην θάλασσα.

Κατανοητή η ανησυχία του Κώστα Αποστόλου, ο οποίος έχει σπίτι στον οικισμό Αλεξανδρινής, που ζητά έπειτα οκτώ μήνες να αποκατασταθεί ο δρόμος και οι γέφυρες, κάτι που φυσικά μπορεί να επιτευχθεί, μόνο εφ’  όσον τραβηχτούν τα νερά, με το οποίο όμως δεν φαίνεται να συμφωνεί η φύση.

Η αμμουδιές και οι παραλία μήκους περίπου δυο χλμ. με τα πεντακάθαρα νερά στην Αλεξανδρινή, απετέλεσε χώρο δημιουργίας παραθεριστικού οικισμού,  δίπλα στις εκβολές του Πηνειού, εκεί όπου το γλυκό νερό σμίγει με το αλμυρό. Πρόκειται για οικισμό της κοινότητας Παλαιοπύργου, του δήμου Αγιάς Λαρίσης. Νοτίως του Πηνειού και ανάμεσα στα παραποτάμια του, αναπτύχθηκε τα τελευταία 40 χρόνια, με ένα άτυπο ρυμοτομικό σχέδιο των κατοίκων, που περιβάλλεται από ένα μοναδικό οικοσύστημα, έναν σημαντικό υδροβιότοπο με  πλούσια χλωρίδα και πανίδα, στο Δέλτα του ποταμού, ο οποίος προστατεύεται από την συνθήκη RAMSAR

Όποιος επισκεφτεί το Δέλτα του Πηνειού με τα παραλιακά και τα παραποτάμια δάση, τους αμμότοπους, τις θίνες και αφουγκραστεί τους ήχους των υδρόβιων κατοίκων του, επιστρέφει αθέλητα σε μια εποχή χωρίς τους θορύβους των ανθρώπων.

Ο βασιλιάς Atra-Hasis, πρωταγωνιστής του ομώνυμου Ακκαδικού Έπους του 1800 π.Χ., έγραψε πως ο θεός Ενλίλ ενοχλήθηκε από τον θόρυβο των ανθρώπων που αυξήθηκαν υπερβολικά και σκέφτηκε διάφορους τρόπους για να μειώσει τον θόρυβο προκαλώντας αρχικά επιδημία. 200 χρόνια μετά προκάλεσε ξηρασία και τέλος την μεγάλη πλημμύρα, τον κατακλυσμό. «Δεν είχαν περάσει ακόμη 1200 χρόνια [από την δημιουργία της ανθρωπότητας], όταν η γη επεκτάθηκε και οι άνθρωποι πολλαπλασιάστηκαν» λέει το έπος, στην πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά, σύμφωνα με την οποία ο πολιτισμός καταστράφηκε, διότι «η γη ούρλιαζε σαν ταύρος» υπό την πίεση της ανθρωπότητας.[1]

Ενίοτε το μυθολογικό παρελθόν αποκαλύπτει το δυστοπικό μέλλον με την καταστροφή που συντελείται στο περιβάλλον, συνήθως στο όνομα της οικονομίας. Πέρυσι, τον Μάρτιο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάσισε να υποστηρίξει τον όρο «Οικοκτονία» (Ecocide), στην αναθεωρημένη οδηγία της Ε.Ε. για το περιβαλλοντικό έγκλημα και είναι η πρώτη φορά που ένας τέτοιος ορισμός περιλαμβάνεται σε νομοθετικό κείμενο σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

[1] ^{Wilfred G. Lambert, Alan Ralph Millard, Atra-ḫasīs – The Babylonian Story of the Flood, (Atrahasis – Old Babylonian epic), Tablet ΙΙ, English & Akkadian, Oxford University Press & Eisenbrauns 1999, σ.5, 67 στ. 352-360.}