“Λάσπη”: Ένα σύγχρονο έργο με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, ένταση και σασπένς

Το θεατρικό έργο «ΛάΣΠΗ» του πολυβραβευμένου συγγραφέα Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και σκηνοθέτη τον Ευθύμη Χρήστου, έρχεται στο Θέατρο “Αμαλία” της Θεσσαλονίκης, για λίγες μόνο παραστάσεις.

Σύμφωνα με την ηθοποιό, κ. Μιράντα Ζησιμοπούλου που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο «λόγου» με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, suspense, ένταση και χιούμορ που, μέσα από την πλοκή του, βγαίνουν καλά κρυμμένα μυστικά.

Μία γυναίκα θα αφήσει πίσω της την αστική ζωή της πόλης, με σκοπό να μετακομίσει στο χωριό, στην οικογενειακή ιδιοκτησία, σε ένα σπίτι ξεχασμένο, εγκαταλελειμμένο στο χρόνο. Ένα νεαρό ζευγάρι με τα παιδιά τους, έχουν εισβάλει και καταλάβει το σπίτι, κατοικούν εκεί για μήνες, με τη σιωπηρή συνομωσία όλου του χωριού. Μια ιστορία ξεκινά, ένας γρίφος ψάχνει τη λύση του. Μια ιδιωτικότητα που προσβάλλεται συνεχώς. Ένα σπίτι που συμπρωταγωνιστεί μέσα από τα μυστικά που κρύβει στους τοίχους του και τις κρυφές γωνιές του. Το καταφύγιο που έψαχναν και οι δυο πλευρές γίνεται τώρα ο εφιάλτης τους. Οι ρόλοι θα αλλάξουν, ο εισβολέας θα γίνει ιδιοκτήτης, ο ιδιοκτήτης φιλοξενούμενος. Εισχωρούν σε επικίνδυνα -συνειδητά ή υποσυνείδητα- παιχνίδια εξουσίας, μοιάζουν με πρωτόπλαστοι, γεύονται απαγορευμένους καρπούς, γίνονται λάσπη ο ένας στα χέρια του άλλου.  Ασυνείδητο, ψευδαίσθηση, πραγματικό δημιουργούν ένα πλέγμα που σαν ιστός αράχνης παγιδεύει τα πρόσωπα του έργου. Ένα σύγχρονο έργο αισθήσεων, με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, suspense, ένταση και χιούμορ.

Μια γυναίκα θα αφήσει πίσω της την αστική ζωή της πόλης με σκοπό να μετακομίσει στο χωριό, στην οικογενειακή ιδιοκτησία, ένα σπίτι ξεχασμένο, εγκαταλελειμμένο στο χρόνο. Ένα νεαρό ζευγάρι με τα παιδιά τους, έχουν εισβάλει και καταλάβει το σπίτι, κατοικούν εκεί για μήνες, με τη σιωπηρή συνομωσία όλου του χωριού. Μια ιστορία ξεκινά, ένας γρίφος ψάχνει τη λύση του. Μια ιδιωτικότητα που προσβάλλεται συνεχώς. Ένα σπίτι που συμπρωταγωνιστεί μέσα από τα μυστικά που κρύβει στους τοίχους του και τις κρυφές γωνιές του. Το καταφύγιο που έψαχναν και οι δυο πλευρές γίνεται τώρα ο εφιάλτης τους. Οι ρόλοι θα αλλάξουν, ο εισβολέας θα γίνει ιδιοκτήτης, ο ιδιοκτήτης φιλοξενούμενος. Εισχωρούν σε επικίνδυνα- συνειδητά ή υποσυνείδητα- παιχνίδια εξουσίας, μοιάζουν με πρωτόπλαστοι, γεύονται απαγορευμένους καρπούς, γίνονται λάσπη ο ένας στα χέρια του άλλου.  Ασυνείδητο, ψευδαίσθηση , πραγματικό δημιουργούν ένα πλέγμα που σαν ιστός αράχνης παγιδεύει τα πρόσωπα του έργου.