Κάθετη πτώση των τιμών του ελαιολάδου

Ο Φεβρουάριος σημαίνει τέλος εποχής για τα ελαιοτριβεία που έχουν την διπλάσια δουλειά από πέρυσι.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου της ΕΡΤ Κώστα Γαζούλη η φετινή σοδειά ήταν πλούσια και εξαιρετικής ποιότητας.

Μια χρονιά πολύ καλής παραγωγής με διπλάσια παραγωγή από πέρυσι, που ευνοήθηκε από τις κλιματικές συνθήκες και η γη έδωσε πλούσιο καρπό αναφέρει ο  Ηλίας Τσαούσης, ιδιοκτήτης ελαιοτριβείου στην Καλαμάτα.

Όμως για κάποιο λόγο οι νόμοι της αγοράς δεν λειτουργούν τουλάχιστον με την αναμενόμενη ταχύτητα. Όταν η προσφορά είναι μεγάλη και η ζήτηση σταθερή τότε λογικά οι τιμές πέφτουν. Αλλά προς το παρόν αυτό ισχύει μόνο για τις τιμές που δίνουν οι έμποροι στους παραγωγούς, ενώ στο ράφι οι τιμές παραμένουν περίπου στα ίδια επίπεδα με εκείνα της προηγούμενης χρονιάς.

«Πέρυσι η τιμή παραγωγού ήταν στα 8,5 – 9 ευρώ, ενώ φέτος έπεσε στα πέντε ευρώ», λέει ο κ. Τσαούσης. Αυτό σημαίνει ότι σε κάποιες περιπτώσεις το κέρδος πιέζεται σε σημείο που να μηδενίζεται για τους καλλιεργητές, οι οποίοι σύμφωνα με τον κ. Τσαούση αντιμετωπίζουν υψηλό εργατικό κόστος, που αυξάνει το κόστος παραγωγής, ενώ υπάρχει έλλειμμα εργατών γης.   

Όσον αφορά την τιμή του αναγκαίου και πολύτιμου αγαθού, κάνει μια αντιπαραβολή με την τιμή των 0,50 λεπτών που κοστίζει ένα μπουκαλάκι νερό.  Δεν πρόκειται για συγκρίσιμα μεγέθη και το ένα δεν δικαιολογεί την τιμή του άλλου. Σε τελική ανάλυση παραγωγοί και έμποροι ενδιαφέρονται για το δικό τους κέρδος.

 Όσον αφορά το θέμα της εργασίας και των υπαρχόντων χεριών, ειδικά στην Καλαμάτα και την συγκομιδή της ελιάς, μια τελείως διαφορετική εικόνα παρουσίασε το ντοκιμαντέρ της γερμανικής τηλεόρασης DW, «Blood, sweat & greens», που προβλήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2024.[1]

[1] ^{DW, Blood, sweat & greens, 15/11/2024, https://www.dw.com/en/blood-sweat-greens-the-exploitation-of-europes-harvest-workers/video-70787975}