Η Ζάκυνθος στο πνεύμα της “ιπποσύνης” του μεσαίωνα

Ο άγριος μεσαίωνας ντύθηκε την ιπποσύνη για να μετριάσει την βαρβαρότητά του. Η σύγκρουση μεταφέρθηκε από τα πεδία των μαχών σε χώρους διεξαγωγής αγωνισμάτων, όπου παρηκμασμένοι ήρωες αναζητούσαν αναγνώριση και χρήμα.

Ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Ανδρέας Παπαδημητρίου παρουσιάζει το έθιμο της Γκιόστρας, μια γιορτή που πραγματοποιείται επί είκοσι χρόνια στην Ζάκυνθο, η οποία έζησε την φραγκοκρατία από τον 12 αιώνα με την “Παλατινή Κομητεία”.  

Η μνήμη περίπου επτά αιώνων της Ενετικής περιόδου, άφησαν το στίγμα τους σε μια πολιτιστική αναφορά με αναίμακτους ιππικούς αγώνες επιδεξιότητας.

Περίπου 150 συμμετέχοντες από έξι χώρες ανοίγουν το εορταστικό πρόγραμμα την Παρασκευή με μεσαιωνικό δείπνο και έπαρση σημαιών των συμμετεχουσών χωρών. Το Σάββατο, η ημέρα κυλά με την παρέλαση των ομάδων παιδικής Γκιόστρας, ενώ την Κυριακή πραγματοποιείται η μεγάλη παρέλαση όλων των ομάδων και τους  ιππικούς αγώνες δεξιοτεχνίας. Σύμφωνα με την Μαύρα Καρδάρη, πρόεδρο του Δ.Σ. Γκιόστρας η Ζάκυνθος συμμετέχει σε αντίστοιχους αγώνες- φεστιβάλ που λαμβάνουν χώρα σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, κυρίως Ιταλικές, όπως στην Sulmona.

Τα τύμπανα και οι σημαίες σκαλίζουν μνήμες στον χρόνο, με όρους αγωνιστικούς και όχι πολεμικούς. Έφιπποι ιππότες στοχεύουν τους αντιπάλους, εφορμούν στην μάχη, οι λόγχες κτυπούν, πανοπλίες κροταλίζουν, λάβαρα κυματίζουν στα χρώματα του κάθε ιππέα και στο τέλος οι ευγενείς άρχοντες στέφουν τον νικητή.

Οι ξένοι που έφταναν παλαιότερα στην Βαρκελώνη με τα κρουαζιερόπλοια είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια εκπληκτική παράσταση στο κάστρο του Μοντζουΐκ (Montjuïc), με έφιππους ιππότες που αγωνίζονταν σε μια αρένα για το χέρι μιας δεσποσύνης. Βράδυ, υπό το φώς πυρσών, μέσα σε σύννεφα σκόνης, που σήκωναν οι οπλές των αλόγων, οι θεατές  παρακολουθούσαν αμφιθεατρικά από τις ξύλινες εξέδρες και απολάμβαναν ένα δείπνο εποχής, εννοείται χωρίς κουταλο-μαχαιροπίρουνα, αφού οι Βησιγότθοι Ισπανοί, όπως και οι λοιποί ευρωπαίοι, οι οποίοι διέσχιζαν από το 1096 τον ελλαδικό χώρο, δεν κατάλαβαν την χρηστικότητά τους, δεν σκέφτηκαν να πάρουν μερικά π.χ. από την Ρόδο, όπου χρησιμοποιούντο πρίν από περίπου 2.700 χρόνια.