Η οπερέτα «Η Πριγκίπισσα της Σάσσωνος» στο δημοτικό θέατρο Κέρκυρας

Ένα αριστουργηματικό έργο που αποτυπώνει τις εντάσεις μιας ταραγμένης εποχής, κατά την οποία ολοκληρώθηκε η ενσωμάτωση των πρώην υπόδουλων περιοχών στον Ελλαδικό κορμό, η οπερέτα «Η Πριγκίπισσα της Σάσσωνος», ξανά επί σκηνής, μετά το 1957.

Ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Γιάννης Ανδριώτης, μιλά με δικαιολογημένη υπερηφάνεια για το έργο του συμπατριώτη του Σπυρίδωνος – Φιλίσκου Σαμάρα.

Η Οπερέτα είναι παιδί της όπερας και είναι πρόζα, με πιο ελεύθερη έκφραση εξηγεί ο Πέτρος Γάλλιας, σκηνοθέτης- χορογράφος. Ο συνθέτης έγραψε τρείς οπερέτες  

Ο μαέστρος Άλκης Μπαλτάς, εξηγεί ότι η οπερέτα είναι πιο εύπεπτο, ευχάριστο και διασκεδαστικό είδος για τον κόσμο. Η συγκεκριμένη οπερέτα και η μουσική της έχει ρυθμούς από την Ελλάδα, το εξωτερικό και τα Επτάνησα. «Για να ανεβεί μια οπερέτα η δυσκολία βρίσκεται στα μεγάλα σχήματα της χορωδίας και της ορχήστρας».

Εάν θα υπήρχε ένα μέρος όπου μια λυρική σκηνή θα ήταν εκ των ων ουκ άνευ θα ήταν η Κέρκυρα έχει τις δυνατότητες, τόνισε ο κ. Μπαλτάς. «Δεν είναι μόνο οι τρείς οπερέτες του Σαμάρα, αλλά η μουσική παράδοση του νησιού που προσέφερε με λαμπρά ονόματα συνθετών και δημιούργησε ανάλογη κουλτούρα στην  Ελλάδα».

Σπάνιες είναι οι ευκαιρίες για το κοινό να παρακολουθήσει τέτοια έργα, που υπογράφονται από τόσο σημαντικούς Έλληνες. Με σπουδές στο κονσερβατουάρ του Παρισιού, ο Σπυρίδων – Φιλίσκος Σαμάρας, που καταχειροκροτήθηκε στην Σκάλα του Μιλάνου, περιέγραψε με ρεαλισμό την καθημερινότητα και την ψυχολογία των ανθρώπων, μια τάση κυρίαρχη στην τέχνη στα τέλη του 19^ου αιώνα. Ίσως αυτό με το οποίο τον θυμούνται κάθε τέσσερα χρόνια, σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι η ανάκρουση του Ολυμπιακού Ύμνου σε ποίηση Κωστή Παλαμά.

Σημειώνεται ότι ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος μαζί με τον Νικόλαο Λάσκαρη έγραψαν το λιμπρέτο της οπερέτας το οποίο φαίνεται πως ακολουθεί τα πολιτικά γεγονότα της περιόδου, έστω και αν τα διακωμωδεί. Για την ιστορία και το έργο σημειώνεται πως το σχετικά άγνωστο όνομα Σάσσων, όπου εξελίσσεται η υπόθεση, είναι η νήσος που περιέγραψε ο ιστορικός Πολύβιος πλησίον της Κερκύρας. Από τους Γάλλους πέρασε στους Βρετανούς και με την εκχώρηση των Επτανήσων- της Ιονίου Πολιτείας παραδόθηκε στην Ελλάδα με την Συνθήκη του Λονδίνου το 1864, ως γαμήλιο δώρο του Γεωργίου Α΄ προς τους Έλληνες. Ωστόσο, το νησί δεν μακροημέρευσε υπό ελληνική σημαία, καθώς το 1914, κατ’ απαίτηση της Αυστροουγγαρίας και των Ιταλών, ο Ελ. Βενιζέλος την έδωσε  στην Αλβανία. Το έργο θα υπενθυμίσει τις υπόγειες διαδρομές της πολιτικής που διανθίζονται από ρομάντζα.