Η 200η επέτειος της ναυμαχίας της Μεθώνης

Στην καστροπολιτεία της Μεθώνης ο χρόνος έχει σταματήσει για λίγο, δίνοντας την ευκαιρία του αναστοχασμού σχετικά προσφάτων γεγονότων.  

Με φόντο την Σαπιέντζα, ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Κώστας Γαζούλης, αναφέρεται στις εορταστικές εκδηλώσεις της 200^ης επετείου από την ναυμαχία της Μεθώνης.

Ο Παναγιώτης Καρβέλας, δήμαρχος Πύλου -Νέστορος, υπενθυμίζει τα γεγονότα που οδήγησαν στην 30^η Απριλίου 1825. Στις έξι το απόγευμα ανοίγει τις πύλες της η έκθεση με ιδιαίτερο αφιέρωμα στον θάνατο του Αναστασίου Τσαμαδού τις ημέρες της πολιορκίας της νήσου Σφακτηρίας, όταν στις 26 Απριλίου σκοτώθηκαν περίπου 400 Έλληνες, μεταξύ των οποίων ο φιλέλλην κόμης Σαντόρε ντι Σανταρόζα, και πολλοί αιχμαλωτίστηκαν.

Το 1825 ήταν μια κρίσιμη στιγμή για την επανάσταση που περνούσε μέσα από την βάσανο των εσωτερικών ερίδων, της φιλαρχηγίας και των προσωπικών φιλοδοξιών.  

Τέτοιες στιγμές περιμένει ο εχθρός για να επιτεθεί. Καθώς οι Έλληνες ναύτες στασίασαν γιατί δεν τους καταβαλλόταν αμοιβή, ο Μαμελούκος Τουρκοαιγύπτιος ναύαρχος Ιμπραήμ πασάς επικεφαλής του αιγυπτιακού στόλου, κατάφερε να αποβιβαστεί στην Μεθώνη στις 26 Φεβρουαρίου 1825. Λόγω των εμφύλιων συγκρούσεων οι Έλληνες, δεν κατάφεραν να ανακόψουν την πορεία του κατακτητή. Ο Ιμπραήμ πολιόρκησε το φρούριο της Μεθώνης από ξηράς και θαλάσσης και το κατέλαβε στις 29 Απριλίου. Οι πολιορκημένοι στα φρούρια του Παλαιοκάστρου και Νεοκάστρου, ήλπιζαν στην άφιξη των Υδραίων. Όπερ και έγινε. Την επομένη ημέρα (30 Απριλίου) ο Ναύαρχος Μιαούλης και ο Ανδρέας Βώκος έφτασαν με τους πυρπολητές Ανδρέα Πιπίνο και Γεώργιο Πολίτη. Οι Υδραίοι επιτέθηκαν στον στόλο του Καπουδάν μπέη και κατέστρεψαν μεγάλο μέρος του αιγυπτιακού στόλου.

Γύρω στις 20:00 ο ελληνικός στόλος πέρασε από το στενό Σαπιέντζας-Μεθώνης. Βλέποντας την προσέγγιση των ελληνικών πλοίων, οι καπετάνιοι των τουρκικών πλοίων και των αυστριακών μεταγωγικών του τουρκικού στολίσκου έδωσαν εντολή να κοπούν τα σχοινιά των αγκυρών. Αρκετά πλοία κατάφεραν να διαφύγουν με ευνοϊκό άνεμο, αλλά το μεγαλύτερο μέρος τους παγιδεύτηκε στην Μεθώνη. Και τα έξι πυρπολικά του Μιαούλη επιτέθηκαν ταυτόχρονα. Οι φλόγες των πυρκαγιών φώτιζαν την νύχτα για πέντε ώρες. Κάποια στιγμή φαινόταν ότι οι εκρήξεις είχαν κατακλύσει το ίδιο το φρούριο, αλλά ήταν το πλοίο Ασία με τα 60 πυροβόλα που είχε ανατιναχθεί. Στην αναφορά του, ο Μιαούλης ανέφερε ότι κάηκαν 2 φρεγάτες, 3 κορβέτες και όλα τα μπρίκια και τα μεταγωγικά που βρίσκονταν στη Μεθώνη. Ποτέ πριν ο στόλος των Ελλήνων δεν είχε καταφέρει να προκαλέσει τέτοια ζημιά στον τουρκικό στόλο σε ένα βράδυ.[1]

Ωστόσο, λόγω ελλείψεως πυρπολικών δεν κατάφεραν να καταστρέψουν τον αιγυπτιακό στόλο που βρισκόταν στο λιμάνι του Νεοκάστρου και να γλιτώσουν τους πολιορκημένους, οι οποίοι παραδόθηκαν στις 11 Μαΐου.

Στην καστροπολιτεία της Μεθώνης, εκεί όπου οι σκιές των ιπποτών του μεσαίωνα κονταροχτυπιόντουσαν για μια στενή λωρίδα γης, η ιστορία επεφύλασσε ένα ακόμη κεφάλαιο τόλμης και θυσιών, που έδειξε ότι η υποταγή στον κάθε Ιμπραήμ είναι μια πολύ δύσκολη έως ανέφικτη υπόθεση.

Ίσως το πιο δύσπεπτο κομμάτι της ελληνικής επαναστάσεως είναι η φιλοχρηματία και η εξουσιομανία ορισμένων, απομεινάρια αντιλήψεων ξένων προς την ελληνική.[2]  

[1] ^{Δημήτρης Φωτιάδης, Ιστορία του 21, τόμος III, εκδ. Μέλισσα 1971, σσ. 81-85.}

[2] ^{Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, Η Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση 1821-1829, τόμος ΣΤ΄, Η εσωτερική κρίση 1822-25, Θεσσαλονίκη 1982, σσ. 442-443, 859..}