Έσκαψαν για …θησαυρό μέσα σε εκκλησάκι στην Χαράδρα Ημαθίας

Τετάρτη βράδυ προς Πέμπτη πρωί, σαν γερμανικό νούμερο, ήταν η πιο κατάλληλη ώρα για τους κυνηγούς θησαυρών να  εκδράμουν σε ένα μικρό και διάσημο για τους φανταστικούς θησαυρούς του εκκλησάκι, στον Προφήτη Ηλία.

Ο Χρήστος Κεφτές, πρόεδρος Πολυδεντρίου και οικισμού Χαράδρας Ελαφίνας, εξηγεί ότι πρόκειται για ένα εκκλησάκι του 17ου αιώνος, σε απόσταση πέντε χλμ.  έξω από το χωριό και για αυτόν τον λόγο προσφερόταν για παράνομη ανασκαφή, καθώς οι δράστες θα περνούσαν απαρατήρητοι.

Το εκκλησάκι έχει γίνει στόχος πολλών ανασκαφικών ενεργειών, τρείς στο εσωτερικό, μια στην τοιχοποιία και ων ουκ έστι αριθμός στον περιβάλλοντα χώρο.

Από το 1967 έχει χαρακτηριστεί ιστορικό μνημείο και ως εκ τούτου έχει επέμβει η αρχαιολογική υπηρεσία, προκειμένου να αποκαταστήσει τις ζημίες, σημειώνει ο κ. Κεφτές. Εν τω μεταξύ, προανάκριση διενεργεί το Τμήμα Ασφαλείας Βεροίας, προς εντοπισμό των δραστών.

Προς ενημέρωση των σύγχρονων “Ιντιάνα Τζόουνς”, που μπορεί να επηρεάστηκαν από το τραγούδι που ακούγεται στο γειτονικό Δάσκιο για 40 κίτρινα φλουριά, επισημαίνεται ότ: Οι φήμες που κυκλοφορούν σε όλη την επικράτεια και φυσικά στο Πολυδένδρι για λίρες είναι απλώς παρεΐστικες φαντασιώσεις, εύπιστων, για εύκολο πλουτισμό. Είναι βέβαιο ότι οι λίρες που όλοι οραματίζονται προέρχονται από την περίοδο του Β΄ΠΠ, όταν οι Βρετανοί, θέλοντας να ενισχύσουν τις ομάδες που ακόμη πολεμούσαν τους ναζί έστελναν χρυσές λίρες, κυρίως με αεροπορικές ρίψεις. Ωστόσο, όπως τεκμαίρεται ιστορικά εκείνες τις λίρες τις πήραν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, οι οποίοι τις χρησιμοποίησαν περισσότερο για τις συγκρούσεις τους με τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις, ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ, όπως κατέγραψε η Βρετανική Στρατιωτική Αποστολή (ΒΣΑ), από την άνοιξη του 1943.[1] Είναι απολύτως βέβαιο ότι οι ΕΛΑσίτες “απαλλοτρίωσαν” ότι εστάλη από τους Βρετανούς και δεν έμεινε πεντάρα ούτε για τους πεινασμένους Έλληνες μετά την κατοχή, πόσο δε μάλλον για τους επίδοξους “ανασκαφείς” εκκλησιών.   

Η περιοχή προσφέρεται για άλλου είδους έρευνες. Το Πολυδένδρι αν και βρίσκεται κοντά στον Αλιάκμονα, σχεδόν 2,5 χλμ. και έχει υποστεί τις προσχώσεις του ποταμού διαθέτει μια πλούσια ιστορία, που έρχεται στην επιφάνεια, με μικρές προς το παρόν ανασκαφικές πρωτοβουλίες. Αρχαιοελληνικές επιγραφές, κυρίως από ταφικές στήλες, από την εποχή του Αλεξάνδρου, ίσως και παλαιότερα. Νεότερα βυζαντινά και μεταβυζαντινά όπως ο ναός του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Χριστοφόρου, στα δυτικά του χωριού, με τοιχογραφίες, που χρονολογούνται στα μέσα του 17ου αιώνος,, ή και παλαιότερα. 

Σήμερα οι κάτοικοι υπερηφανεύονται για το Λαογραφικό τους Μουσείο, που αποτελεί μια σημαντική στάση στον δρόμο των επισκεπτών.

^{[1] Christopher Montague Woodhouse, Το “Μήλο της Έριδος”, Εξάντας, Αθήνα 1976, σσ. 115-124, Με αυτό το σκεπτικό στις 5 Ιουλίου 1943 συνομολογήθηκε το λεγόμενο Σύμφωνο των Εθνικών Ομάδων, μεταξύ της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής, και των οργανώσεων ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ, με στόχο τον συντονισμό της αντιστασιακής δράσης ως ένα ενιαίο και ισχυρό αντάρτικο κίνημα, κατά των κατακτητών υπό τον συντονισμό του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής.}