Ένας βοτανικός κήπος στην Ναύπακτο έργο Έλληνα ομογενή από το Βανκούβερ

Όχι, δεν είναι ο βασιλικός βοτανικός κήπος στο Λονδίνο, ούτε ο κήπος των Γλυπτών του Gilgal στο Σόλτ Λέικ Σίτι.

Αλλά δεν διαφέρει στην ευρηματικότητα και στο περιεχόμενο, όπως φαίνεται από την περιήγηση της δημοσιογράφου της ΕΡΤ Αθανασίας Σταμοπούλου στον μοναδικό βοτανικό κήπο που κοσμεί την Ναύπακτο.

Ο Αριστοτέλης Ζέλιος, ιδρυτής του κήπου, ως άλλος  Εμπενέζερ Χάουαρντ (Sir Ebenezer Howard- ιδρυτής του κινήματος των αστικών κήπων) είχε μια φιλοδοξία. Να επιστρέψει από τον Καναδά στην ιδιαίτερη πατρίδα του και να την κάνει ομορφότερη.

Πόσο εύκολο είναι κάτι που αδυνατούν να επιτύχουν χρόνια δημοτικών παρεμβάσεων και δαπάνης πολλών χρημάτων;

Κάθε σημαντικό έργο χρειάζεται ένα προσωπικό όραμα, χρόνο, επιμονή και υπομονή. Από το 2009 ο κ. Ζέλιος ξεκίνησε το φύτεμα. Σε πάνω από 100 στρέμματα φύτευσε περισσότερα από 6.000 φυτά  και δημιούργησε θεματικά πάρκα, όπου οι επισκέπτες μπορούν να ξεχαστούν στον κήπο του Διαλογισμού, με φυτά από την Άπω Ανατολή και να ακολουθήσουν με την βοήθεια ειδικών την τεχνική γιόγκα για αναζήτηση της εσωτερικής ηρεμίας.

Εμπνευσμένος από την αρχαιοελληνική φιλοσοφία και θρησκεία, ο Κήπος των Αγγέλων, συσχετίζει τα χαρακτηριστικά των φυτών με τις αρετές της ανθρώπων. Μεταξύ πολλών άλλων Κυπαρίσσι Μαρόκου, Κέδρος Λιβάνου Πεύκο χαλέπιο,  Κιτριά, Βασιλική χουρμαδιά, Κρίνα,  Άμπελος, Ροδιά, Ροδακινιά, Υγράμβαρη, Ελιά, κάθε ένα με ιδιαίτερες ιδιότητες και συμβολισμούς αποσκοπούν στο να βρει ο επισκέπτης τον προσωπικό του παράδεισο επί της γής.

Ως να μην αρκούν όλα αυτά στον κήπο των προτομών οι Ήρωες, πρωταγωνιστές στα βιβλία της ιστορίας και της μυθολογίας, αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού κόσμου, αφηγούνται τα μεγάλα και σπουδαία στην φιλοσοφία και τις τέχνες.

Μέσα στην άνοιξη η ανθοφορία βρίσκεται στο αποκορύφωμά της και οι μαθητές των σχολείων που επισκέπτονται τον χώρο βρίσκουν πολλά εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες διοργανώνονται και πραγματοποιούνται εκδηλώσεις όπως παρατήρηση αστεριών όπως αναφέρει ο κ. Ζέλιος. Από ένα τέτοιο τοπίο δεν θα μπορούσε να λείπει ένας χώρος με ελάφια και μικρές αίγες, ενώ με οικολογική σκέψη η «Ζέλιος Γη» φιλοξενεί μια μικρογραφία ενός μοναδικού κτίσματος, του Λευκού Πύργου, κατασκευασμένο από γυάλινες φιάλες. Μια διαφορετικού είδους ανακύκλωση.   

Ένας τέτοιος χώρος ποτέ δεν είναι μακριά. Η επίσκεψη ειδικά των παιδιών είναι η επιβράβευση για έναν ξεχωριστό άνθρωπο, ο οποίος είναι βέβαιο πως θα αφήσει το στίγμα του στον τόπο. Άλλος ένας ομογενής, ο οποίος έζησε σε μια δημοκρατία της δύσεως, κράτησε την πατρίδα μέσα του πολύτιμο θησαυρό και επέστρεψε με το όραμα της προσφοράς, δεν μεταλλάχθηκε σε απλό κάτοχο της ιθαγένειας, σε κάτι ξένο και εχθρικό για την χώρα.