Ελεγχόμενος ο τουρισμός στη Σίκινο

Καλός ο τουρισμός, αλλά όλα έχουν τα όρια τους. Με αυτό το σκεπτικό και βλέποντας τον οδοστρωτήρα της τουριστικής βιομηχανίας οι τοπικοί άρχοντες στην Σίκινο προέβησαν σε αποφάσεις, με την σύμφωνη γνώμη όλων των κατοίκων.

Ο Βασίλειος Μαράκης Δήμαρχος Σικίνου είναι βέβαιος ότι τον δρόμο τον δικό τους θα ακολουθήσουν και άλλα νησιά. Και αυτό γιατί ο βιομηχανοποιημένος τουρισμός σε κάποια νησιά των Δωδεκανήσων ή των Κυκλάδων κατέστρεψε το “χρώμα”, την ιδιαιτερότητά τους.

Τα μικρά νησιά δεν χρειάζονται πολλούς, αλλά συνειδητοποιημένους επισκέπτες. Με την έλλειψη του νερού τις περιορισμένες υποδομές παροχής υπηρεσιών π.χ. καθαριότητος, δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν χιλιάδες τουρίστες. Ακόμη οι έχοντες οικία παραθεριστική στην Σίκινο δεν μπορούν να έχουν πισίνα. Έτσι, με απόφαση του δήμου ουδείς επιχειρηματίας ξενοδόχος ή επισκέπτης ημι-μόνιμος μπορεί να κατασκευάσει σιντριβάνια, ρυάκια, και πισίνες. Ωστόσο, ο περιορισμός του αριθμού των επισκεπτών επιβάλλεται με έναν ακόμη τρόπο μέσω της δόμησης.

Όχι στις τεράστιες στρατηγικές επενδύσεις σε ένα τόσο μικρό νησί. Όχι περισσότερες από είκοσι κλίνες στις τουριστικές μονάδες, οι οποίες δεν θα μπορούν να εξελιχθούν σε μεγαθήρια., λέει ο κ. Μαράκης. Άλλωστε ουδείς επιχειρηματίας διατίθεται να κάνει μια επένδυση, εάν δεν είναι αρκετά μεγάλη για να αποδώσει τα αναμενόμενα. Ήδη το νησί έχει 250 μόνιμους επιχειρηματίες οι οποίοι αυξάνονται σε 3.000 το καλοκαίρι. Δεν αντέχει περισσότερους.

«Στοίχημα όλων είναι να διατηρηθεί η παραδοσιακή εικόνα της Σικίνου. Με 70 χλμ. μονοπάτια με πανέμορφο φυσικό περιβάλλον, δεν χωρούν πισίνες στο νησί. Το τοπίο πρέπει να είναι σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον». Μια είναι η αγωνία όλων: να διαφυλάξουν τον χαρακτήρα του νησιού, να μην αλλοιωθεί, να κρατήσει την παραδοσιακή του μορφή, αυτή για την οποία άλλωστε το επισκέπτεται ο κόσμος.