Έκθεση με μάσκες και κοστούμια για τον Ιππόλυτο και την Φαίδρα 

Σε έναν μοναδικό εκθεσιακό χώρο στην Επίδαυρο, ζωντανεύουν οι μνήμες των σύγχρονων παραστάσεων που δόθηκαν με το έργο του Ευριπίδη, Ιππόλυτος, το οποίο πρωτοπαίχτηκε το 428 π. Χ.. 

Η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Πέγκυ Μπρούσαλη, συμμετέχει σε μια εκδήλωση με μυσταγωγικό χαρακτήρα, που λαμβάνει χώρα πίσω από τις κουίντες και τα προσωπεία των ηθοποιών.

Η Μαρία Παναγιωτοπούλου, διευθύντρια επικοινωνίας του φεστιβάλ Αθηνών –Επιδαύρου, μιλά για αυτήν την αύρα που μένει στον χώρο και στους ανθρώπους όταν σβήνουν τα φώτα μιας παραστάσεως. Τι παίρνουν μαζί τους και τι απομένει ως παρακαταθήκη στο θέατρο. Το έργο Ιππόλυτος Στεφανοφόρος διαδραματίζεται στην Τροιζήνα, σχεδόν δίπλα στην Επίδαυρο, όπου οι επισκέπτες τουλάχιστον στην αρχαιότητα αναζητούσαν θεραπεία πνεύματος και σώματος. Το έργο συγκλόνισε την αθηναϊκή κοινωνία του 5^ου π.Χ. αιώνα, γιατί αποκάλυπτε τις τραγωδίες που προκαλούν ο εγωισμός, η υπερηφάνεια και η εκδικητικότητα.  

Τα ίχνη του χθές, σε μια έκθεση σημαίνει κοστούμια, σημειώσεις των σκηνοθετών, φωτογραφίες, μαγνητοσκοπημένα αποσπάσματα από τις παραστάσεις, κάθε τι που οδήγησε διαχρονικά το κοινό στην θέωση, στην υπέρβαση των αδυναμιών των ανθρώπων που τυφλώνονται από πάθη. Πρόκειται για ένα ταξίδι στον χρόνο. Από το 1954 όταν ο Αλέκος Αλεξανδράκης στον ρόλο του Ιππόλυτου, έως την τελευταία παράσταση του έργου με τον Ορέστη Χαλκιά στον ίδιο ρόλο, ο επισκέπτης βλέπει την εξέλιξη σε σκηνικά, κοστούμια, μουσικές, ακόμη και στο κείμενο που συχνά υφίσταται διασκευές και όχι την απόδοση του αρχαίου κειμένου.  

Το κτήριο, όπου εκτίθενται οι θεατρικές μνήμες είχε μείνει κλειστό για χρόνια και πέρυσι με την βοήθεια του υπουργείου Πολιτισμού μπόρεσε να επαναλειτουργήσει.