ΔΡΑΜΟΙΝΟΓΝΩΣΙΑ- Γεύση Οίνου, Επίγευση Πολιτισμού

Ο Δραμινός οίνος ευφραίνει καρδίας, αλλά τα τελευταία δέκα χρόνια ο νομός ζεί κυριολεκτικά την γιορτή της οινο-γνωσίας.

Η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Τασούλα Κρητικού από τον Νο 1 προορισμό γεύσεως και οίνου, προσκαλεί στην μυσταγωγία του Βάκχου, όπου γιορτάζουν και οι πέντε αισθήσεις. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων που θα συνεχιστούν έως και τις 18 Μαΐου θα ικανοποιήσει και τους πλέον απαιτητικούς.

Η “Δραμοινογνωσία” είναι μια πολυετής προσπάθεια που απέδωσε και καταξίωσε τις τοπικές ποικιλίες ως τις καλύτερες σε ειδικούς και μη, σύμφωνα με τον Μιχάλη Μουρβετίδη, αντιπεριφερειάρχη Δράμας. Οι δυσκολίες είναι μέσα στην καθημερινότητα της δουλειάς: «Βάζουμε τα δυνατά μας για να πάμε κάθε χρόνο και καλύτερα». Στόχος των διοργανωτών είναι αποφευχθούν τα όποια προβλήματα, αν και όπως λέει ο κ. Μουρβετίδης «δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τον καιρό».

Ο Μπάκης Τσάλκος, οινολόγος- ιδιοκτήτης οινοποιείου, μιλά για την συνεχή προσπάθεια των παραγωγών να κρατήσουν αναλλοίωτη μια μεγάλη παράδοση. «Παλεύουμε να αποδείξουμε ότι ίσως ζούμε στο καλύτερο οικόπεδο του πλανήτη και αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι λίγο καλή διαχείριση, αρκεί να αξιοποιήσουμε όσο γίνεται καλύτερα όσα μας προσφέρει η γη». Το περιβάλλον είναι ο σημαντικότερος παράγοντας για την παραγωγή τέτοιων μοναδικών ποικιλιών, το μικροκλίμα, ο ήλιος, το χώμα, το νερό.

Έπειτα από μια προσπάθεια τριάντα ετών, στα οινοποιία της Δράμας έχουν γίνει οι μεγαλύτερες επενδύσεις σε όλη την Ελλάδα και δεν έχουν να ζηλέψουν το παραμικρό από τα καλύτερα οινοποιία του κόσμου, τονίζει ο κ. Τσάλκος. «Δέκα χρόνια “Δραμοινογνωσίας” πέρασαν γρήγορα, σαν το νερό, γιατί ήταν καλά χρόνια. Μια καλή παρέα, ένα καλό γεύμα, συνοδεία με ένα καλό κρασί και μια καλή συζήτηση», ένα σύγχρονο συμπόσιο.

Ότι δηλαδή διηγείτο ο Όμηρος για τον Οδυσσέα στο νησί των Φαιάκων. Αυτό που απολάμβαναν και οι Ολύμπιοι όταν η Ήβη ή ο Γανυμήδης σέρβιραν σε ουράνιο γεύμα.[1]

Οι Δραμινοί αποδεικνύουν ότι οι ρίζες των κλημάτων που φύτεψε ο Ακρατοφόρος Διόνυσος είναι βαθιές, όσο και ο χρόνος που μετρά από τον 13^ο αιώνα π.Χ..

[1] ^{Ομήρου Οδύσσεια (Ραψωδία ν) 50-61, «Ποντόνοε, κρητῆρα κερασσάμενος μέθυ νεῖμον πᾶσιν ἀνὰ μέγαρον, ὄφρ᾿ εὐξάμενοι Διὶ πατρὶ τὸν ξεῖνον πέμπωμεν ἑὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.» ὣς φάτο, Ποντόνοος δὲ μελίφρονα οἶνον ἐκίρνα, νώμησεν δ᾿ ἄρα πᾶσιν ἐπισταδόν: οἱ δὲ θεοῖσιν ἔσπεισαν μακάρεσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, αὐτόθεν ἐξ ἑδρέων. ἀνὰ δ᾿ ἵστατο δῖος Ὀδυσσεύς, Ἀρήτῃ δ᾿ ἐν χειρὶ τίθει δέπας ἀμφικύπελλον, καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: «χαῖρέ μοι, ὦ βασίλεια, διαμπερές, εἰς ὅ κε γῆρας ἔλθῃ καὶ θάνατος, τά τ᾿ ἐπ᾿ ἀνθρώποισι πέλονται».}