Αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουν κάθε ένδικο μέσο, προκειμένου να επιλυθεί το θέμα της κατοχύρωσης των τίτλων των ακινήτων τους δηλώνουν οι κάτοικοι της Αλεξανδρινής στην Λάρισα.
Ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Βαγγέλης Μητρούσιας, επανήλθε στην περιοχή καταγράφοντας τις αιτιάσεις των οικιστών.
Μόλις 50 χιλιόμετρα από την Λάρισα, ο οικισμός της Αλεξανδρινής με 375 σπίτια άρχισε να αναπτύσσεται πριν από περίπου 40 χρόνια.
Οι κληρονόμοι και σημερινοί συνιδιοκτήτες των οικιών στον παλιό Αιγιαλό, συναθροιζόμενοι μετά τέκνων και εγγονών ανέρχονται πλέον σε 3.610 οικογένειες, λέει εμφατικά ο Ηλίας Κίτσιος, πρόεδρος συλλόγου οικισμού Αλεξανδρινής, για να διεκδικήσει το “δίκαιο” της υποθέσεως αριθμητικά.
Στην Αλεξανδρινή του δήμου Αγιάς από το 1986 έχουν κατατεθεί 975 εμπρόθεσμες αιτήσεις για νομιμοποίηση των κατοικιών μέσω εξαγοράς των τίτλων και βάσητου νόμου 2386/96 περίμεναν να ικανοποιηθεί το αίτημά τους. Ωστόσο, οι προσπάθειές τους δεν ευοδώθηκαν. Παράλληλα, στις αρχικές αιτήσεις προστέθηκαν 95 νέες. Οι διαδικασίες σταμάτησαν λόγω κωλύματος του νόμου.
Αντιθέτως, όπως υποστηρίζει ο κ. Κίτσιος οι κάτοικοι των οικισμών στο Καστρί – Λουτρό και τα Μεσάγγαλα, στον δήμο Τεμπών, βάση του ίδιου νόμου δικαιώθηκαν.
Τι λέει λοιπόν ο νόμος που εξαιρεί την Αλεξανδρινή;
Σύμφωνα με τον Νόμο 2386/1996, άρθρο 4, 26α, παρ. 5, «ακίνητα μπορούν να εκποιηθούν στους προ της 1ης Ιανουαρίου 1984 αυθαίρετους κατόχους αυτών ή στους καθολικούς ή ειδικούς διαδόχους τους εφ’ όσον… δεν έχουν άλλη ακίνητη περιουσία στην ίδια περιοχή, που να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες τους. Η κατεχόμενη έκταση που εκποιείται δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη από ένα άρτιο οικόπεδο, εφόσον πρόκειται αστικά ακίνητα…». Επιπλέον σύμφωνα με το άρθρο 3, παρ. 8 «η παραχώρηση εκτάσεων τελεί µε τους παρακάτω περιορισμούς: α) οι εκτάσεις αυτές δεν αποτελούν τµήµα δάσους ἡ δασικής έκτασης, ούτε βρίσκονται σε περιοχές που χρήζουν ειδικής περιβαλλοντικής προστασίας ή σε περιοχές ιδιαίτερου οικολογικού ενδιαφέροντος που προστατεύονται απὀ την ελληνική νοµοθεσία ἡ διεθνείς συμβάσεις ἡ συνθήκες, ούτε εμπίπτουν σε ζώνες προστασίας αρχαιολογικών χώρων ἡ σε περιοχές όπου για διαφόρους λόγους δεν επιτρέπεται η δόµηση».[1]
Επίσης, το Συμβούλιο της Επικρατείας για τον καθορισμό Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου (ΖΟΕ) σε εκτός σχεδίου περιοχή, είχε αποφασίσει ότι «δεδομένου του σκοπού των ΖΟΕ, αλλά και του χαρακτήρα των περιλαμβανόμενων στη ΖΟΕ περιοχών, που αποτελούνται από ακίνητα εκτός σχεδίου και εκτός οικισμών, τα οποία κατ’ αρχήν δεν προορίζονται για δόμηση, οι καθοριζόμενοι όροι και περιορισμοί δύνανται να εξικνούνται μέχρι της ολοσχερούς απαγόρευσης δόμησης, σε περιοχές στις οποίες αυτό επιβάλλεται από την ιδιαίτερη φύση τους και τους σκοπούς που εξυπηρετεί ο θεσμός της ΖΟΕ».
Για τον πρώην Δήμο Ευρυμενών, ο οποίος από 1ης Ιανουαρίου 2011 εντάχθηκε στο νέο διευρυμένο Δήμο Αγιάς, όπου περιλαμβάνεται και ο οικισμός Αλεξανδρινή, υπάγεται στις Περιοχές Ειδικής Προστασίας (ΠΕΠ) δηλαδή περιοχές οικολογικού, αρχαιολογικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος που διέπονται από εξειδικευμένους όρους και περιορισμούς χρήσεων και δόμησης. Μαζί με τους οικισμούς Στόμιο και Κόκκινο Νερό χαρακτηρίζονται «έντονα τουριστικοί εβρισκόμενοι κατά μήκος της παράκτιας ζώνης, όπου απορρέουν εκτός του Πηνειού ποταμού και πλήθος ρεμάτων και χειμάρρων, αποχετεύοντας επιφανειακά ύδατα των λεκανών απορροής του Κισσάβου».[2]
Ενδεικτικό της υποθέσεως είναι πως ο οικισμός δεν έχει λάβει άδεια ηλεκτροδότησης από την ΔΕΗ, κάτι που επεδίωκαν οι οικιστές γιατί αυτό θα αποτελούσε δια της πλαγίας οδού έναρξη νομιμοποιήσεως των κατασκευών.
[1] ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ, ΦΕΚ 43, 1996 Νόμος 2386/1996, Άρθρο 4 Δημόσια και ανταλλάξιμα κτήματα, Άρθρο 26α παρ. 5, σσ. 563-565.
[2] ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΕΥΧΟΣ ΑΝAΓΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ Αρ. Φύλλου 149, 16 Μαΐου 2014, Άρθρο 2, σσ.2120- 2125.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος