200 χρόνια από την μάχη στο Μανιάκι και τον θάνατο του Παπαφλέσσα

Κάτι παραπάνω από 9.000 ψυχές μετρούσε η Αθήνα το 1825 και η επανάσταση έπειτα από τέσσερα χρόνια φυλλορροούσε με τις εσωτερικές διαμάχες εξουσιομανών οπλαρχηγών.

Χρειάστηκε μια θυσία για να ανατρέψει το πεσμένο ηθικό, την μάχη στο Μανιάκι και τον προδιαγεγραμμένο θάνατο του Παπαφλέσσα, όπως εξηγεί ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Κώστας Γαζούλης.

H Σταυρούλα Λιανού, δασκάλα στο 2^ο δημοτικό σχολείο Χώρας, μιλά για τους μαθητές της, οι οποίοι είναι υπερήφανοι για την ιστορία του τόπου τους. Η λέξη θυσία είναι αυτή που εντυπώνεται στο μυαλό των παιδιών. Είναι η ύψιστη απόδειξη του ηρωισμού η προθυμία να βαδίσει κάποιος προς τον θάνατό του, αν και θα είχε την δυνατότητα να το αποφύγει. Όπως λέει η εκμάθηση της ιστορίας μπορεί να ξεφύγει από τους τοίχους της σχολικής διδασκαλίας και να γίνει παιχνίδι για τους μικρότερους. Είναι βεβαίως η ικανότητα του εκπαιδευτικού να μεταγγίσει την γνώση, που καθιστά το μάθημα οικείο.  

9.040 ψυχές μετρούσε η Αθήνα το 1824 και η επανάσταση έμπαινε στον τέταρτο χρόνο του πολέμου, αλλά φυλλορροούσε με τις εσωτερικές διαμάχες εξουσιομανών οπλαρχηγών.  

Το Μανιάκι παρά το τραγικό τέλος του ήρωα λειτούργησε ανατρεπτικά. Έδειξε ότι το να αψηφήσουν οι Έλληνες την «αμέτρητη αιγυπτιακή δύναμη» του Ιμπραήμ που σάρωνε την Πελοπόννησο ήταν εφικτό, ότι τίποτε δεν είχε χαθεί.[1]

Στο Μανιάκι βρίσκεται ο τάφος του Γρηγορίου Δικαίου, ο οποίος περιβαλλόμενος από 300 και πλέον ηρωικούς άνδρες, μαζί με τον Πιέρο Βοϊδή έδωσαν μάθημα ανδρείας και φιλοπατρίας, διεκδικώντας τον τίτλο των αθανάτων, ο οποίος είναι πολύ βαρύς για να προφέρεται με περίσσια ευκολία.      

 «Αν όλοι οι Έλληνες ήταν σαν αυτόν, δεν θα αναλάμβανε την ευθύνη αυτής της εκστρατείας», δήλωσε ο Ιμπραήμ, ο οποίος έστησε το κορμί και το κομμένο κεφάλι του Παπαφλέσσα για να τον τιμήσει.[2] Μια τιμή που δεν επεφύλαξε σε εκείνους που φιλούσαν το χέρι του ή έκλιναν την μέση ως ένδειξη υποταγής και τους θεωρούσε ανάξιους λόγου υποτελείς.

[1] ^{Thomas Gordon, History of the Greek Revolution and of the Wars and Campains Vol. II, William Blackwood, Edinburgh & Cadell Strand London 1844, σσ. 213- 228.}

[2] ^{Walter Alison Phillips, The War of Greek Independence, 1821 to 1833. Smith, Elder and Company, Michigan 1897, σσ. 178- 179}