Thessaloniki Fringe Festival: Πέντε δημιουργοί μιλούν για το εναλλακτικό φεστιβάλ και τη γυναικεία οπτική τους στη σύγχρονη τέχνη

Το Thessaloniki Fringe Festival επιστρέφει για 3η χρονιά στις 8 με 12 Οκτωβρίου φέρνοντας 19 παραστάσεις από 9 χώρες σε 8 χώρους σε όλη την Θεσσαλονίκη. Στο 3ο ThessFringe πρωταγωνιστούν γενναίες γυναικείες φωνές που, μέσα από τις παραστάσεις τους, μιλούν για βιώματα, μνήμες και αγώνες. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσιάζονται το GLORIA. An easy and funny work (Ισπανία), μια χορευτική παράσταση για την εμμονή στη δόξα, το Where Even Flowers Can Grow (Δανία), που εξερευνά την ψυχική υγεία μέσα από κίνηση και ήχο, το The Future Looks Bright (Τουρκία), μια συγκινητική θεατρική πράξη για την αναζήτηση νοήματος, το Binary Lives – Where Fate Takes Us (Ιταλία), μία τρυφερή ιστορία δύο μοναχικών ψυχών, και η παιδική παράσταση Talking through threads (Πορτογαλία).

Η ΕΡΤ3 είναι χορηγός επικοινωνίας της διοργάνωσης και πέντε από τις καλλιτέχνιδες που συμμετέχουν στο Thessaloniki Fringe Festival μίλησαν στο ertnews.gr για την γυναικεία οπτική στη σύγχρονη τέχνη και τις δουλειές που θα παρουσιάσουν.

Φέτος, το φεστιβάλ παρουσιάζει ένα πλούσιο πρόγραμμα, με θέατρο, μουσική, κωμωδία, χορό, σωματικό θέατρο και παραστάσεις για όλη την οικογένεια, στα ελληνικά, στα αγγλικά, αλλά και χωρίς λόγια. Το φεστιβάλ ενδυναμώνει την τοπική σκηνή: η ομάδα Blackbird Theatre επιστρέφει με το Όταν οι νότες ταξιδεύουν και η ομάδα θεάτρου εΦ παρουσιάζει την πρεμιέρα Calling Mr J. Το English Class: A Stand-Up Comedy Show ενώνει κωμικούς από διαφορετικές χώρες που ζουν στην Ελλάδα, το GOODBYE, GOODBYE, GOODBYE διηγείται με λυρισμό αποχαιρετισμούς, το Unda: a cosmic performance for connection καλεί το κοινό σε μια βιωματική εμπειρία, ενώ το Christoulis μοιράζεται τη δική του κωμική ανατρεπτική ματιά.

Στη φετινή διοργάνωση επανέρχεται και η… φοβερή και τρομερή Αυστραλή κωμικός, Αmelia Jane Hunter, η περσινή νικήτρια του βραβείου του φεστιβάλ, που μίλησε ξανά στο ertnews.gr για τη νέα της δουλειά “LOVES OUT LOUD”. Η ίδια μένει εδώ και χρόνια στο Βερολίνο και πέρυσι είχε καταχειροκροτηθεί από το κοινό του Fringe.

«Είμαι ενθουσιασμένη που επιστρέφω στο Thessaloniki Fringe για το 2025, όχι μόνο επειδή τιμήθηκα (και μοιράστηκα) το Βραβείο Fringe το 2024, αλλά επειδή αυτό το Φεστιβάλ αντικατοπτρίζει την καλλιτεχνική ακεραιότητα, την πρωτοτυπία και καλωσορίζει καλλιτέχνες που δημιουργούν έργα πέρα ​​από το συνηθισμένο. Η δημιουργία έργου για το Fringe είναι ένα καλλιτεχνικό όνειρο. Το να δουλεύω με μια γυναικεία ομάδα του Φεστιβάλ που είναι απίστευτα υποστηρικτική και εξαιρετική σε αυτό που κάνει είναι επίσης ένα όνειρο. Επιπλέον, οι χώροι που είναι γεμάτοι με φιλικούς εθελοντές και προσωπικό, το ενθουσιώδες κοινό, η τοπική φιλοξενία, η ιστορία και η κουζίνα με φόντο αυτήν την απίστευτη πόλη είναι επίσης ένας τεράστιος πόλος έλξης και ο λόγος που αγαπώ αυτό το Φεστιβάλ!».

«Η παράστασή μου, “LOVES OUT LOUD” (Αγαπώ Δυνατά / Η Αγάπη Βγαίνει Δυνατά), είναι μια ασυμβίβαστη κωμωδία για τις ασταμάτητες περιπέτειες μιας δυναμικής, περήφανης γυναίκας που απελευθερώνει την κωμωδία, το kink και το χάος στον κόσμο. Μια γυναίκα που ζει τη ζωή με τους δικούς της όρους. Εμπνευσμένη από τις εμπειρίες μου ως δασοφύλακας κροκοδείλων και οδηγός πεζοπορίας στην Αυστραλία, ως παραγωγός ριάλιτι στην τηλεόραση στο Ηνωμένο Βασίλειο και ως κάποια που χαρακτηρίστηκε «πολύ, πολύ φωναχτή, πολύ μόνη, πολύ φεμινίστρια», αυτό είναι ένα γράμμα αγάπης προς τους επαναστάτες, τους αντικομφορμιστές και τους πρωτοπόρους που άνοιξαν δρόμους, ώστε να μπορώ να εμφανίζομαι τώρα. Επίσης, ένα μουντζουρωμένο σημείωμα σε εκείνους που προσπάθησαν να σταθούν στον δρόμο μου: Φύγετε!

Η ίδια θέλει να πυροδοτήσει μια συζήτηση για τον κόσμο και την ευθύνη ενός καλλιτέχνη μέσα σε αυτόν. «Η Ρόζα Λούξεμπουργκ, η σπουδαία μαρξίστρια θεωρητικός και επαναστάτρια σοσιαλίστρια, είπε: “Το πιο επαναστατικό πράγμα που μπορεί κανείς να κάνει είναι πάντα να διακηρύττει δυνατά τι συμβαίνει”. Έτσι, είμαι εδώ, διακηρύττοντας δυνατά τι συμβαίνει: σε εμένα, στον κόσμο και στη συλλογική μας ευθύνη να επιφέρουμε αλλαγή. Μέσα στον θόρυβο και το σκοτάδι, είμαι αφοσιωμένη στο να μοιράζομαι μια όμορφη και πικάντικη ιστορία κάθε φορά. Η κωμωδία είναι η κάθαρσή μου!», τονίζει.

«Πιστεύω ότι η χαρά είναι μια στρατηγική για να αντεπιτεθείς, για να υπάρξεις σε έναν κόσμο όπου το LOVES OUT LOUD είναι δυνατό και ισχυρό. Εύχομαι οι άνθρωποι να νιώσουν κάτι υπέροχο, να γελάσουν ΚΑΙ να αγαπήσουν δυνατά! Γι’ αυτό είμαι αποφασισμένη να βιώσω όσο περισσότερα μπορώ (για τη δική τους διασκέδαση), να κάνω πολλά λάθη (επίσης για τη δική τους διασκέδαση) αλλά να συνεχίσω, να κρατήσω τις δονήσεις της αγάπης και του γέλιου, της περιέργειας και των ερωτημάτων να ρέουν προς τα έξω και ίσως με κάποιον μικρό τρόπο να εμπνεύσω τους ανθρώπους, νέους, όχι τόσο νέους και ηλικιωμένους. Ή, όπως λέει η υπέροχη μητέρα μου: «Ποτέ μην λες ηλικιωμένους, αγάπη μου… πες αυτήν τη στιγμή επιτυγχάνουν με μεγαλοπρέπεια». Μπράβο μαμά, ελπίζω μια μέρα να τα καταφέρω!»

«Η συμμετοχή στο ThessFringe φέτος μοιάζει σαν να μπαίνουμε σε ένα φεστιβάλ που δεν προγραμματίζει απλώς παραστάσεις, αλλά ενεργά καλλιεργεί τον διάλογο, την περιέργεια και το παιχνίδι. Για εμάς, το ThessFringe αντιπροσωπεύει μια εξαιρετική ευκαιρία: επιτρέπει στη δουλειά μας να ταξιδέψει πέρα από τα σύνορα, να γίνει ορατή σε νέα ακροατήρια και να αντηχήσει μέσα σε μια διεθνή κοινότητα καλλιτεχνών που δεν φοβούνται να πάρουν ρίσκα. Υπό αυτή την έννοια, το ThessFringe δεν είναι μόνο μια πλατφόρμα προβολής, αλλά και ένα μέρος όπου τα πειράματα, οι αποτυχίες, οι αντιφάσεις και οι απροσδόκητες συναντήσεις αγκαλιάζονται ως μέρος της καλλιτεχνικής διαδικασίας. Νιώθουμε σαν στο σπίτι μας σε αυτή την ατμόσφαιρα», είπαν από την πλευρά τους τα μέλη της ομάδας La Quebrá.

«Η παράστασή μας, Gloria. Μια εύκολη και αστεία δουλειά, γεννήθηκε από ένα πολύ απλό, αλλά άβολο ερώτημα: Τι είναι η «δόξα» σήμερα; Είναι το να γίνεις διάσημος, να λάβεις αναγνώριση ή να σε χαρακτηρίσουν «ζωντανό θρύλο»—ή είναι απλώς το να επιβιώσεις σε μία ακόμα οντισιόν χωρίς να καταρρεύσεις; Ως χορευτές, έχουμε εκπαιδευτεί να κυνηγάμε την τελειότητα, να πιέζουμε τα σώματά μας στα άκρα με την ελπίδα να λάμψουμε. Αλλά πίσω από τη λάμψη της δόξας κρύβεται η σκοτεινή της πλευρά: η εξάντληση, η σύγκριση και η σιωπηλή βία ενός συστήματος που συμπιέζει τα σώματα μέχρι να σπάσουν. Από αυτή την αντίφαση προέκυψε η επιθυμία μας να φτιάξουμε ένα έργο που να μπορεί να γελάσει με τη δόξα, ενώ παράλληλα να αποκαλύπτει τις σκιές της».

«Το χιούμορ έγινε το όπλο της επιλογής μας. Μέσω της ειρωνείας, της υπερβολής και του παραλόγου, καλούμε το κοινό να σκεφτεί γιατί οι άνθρωποι (και ειδικά οι καλλιτέχνες) είναι τόσο εμμονικοί με το να είναι ένδοξοι. Μαρτυρίες από τους performers—άλλοτε στα Αγγλικά, άλλοτε στα Ελληνικά—διατρέχουν το έργο, μοιράζοντας προσωπικές εμπειρίες πίεσης, ανταγωνισμού και το κρυφό κόστος της επιδίωξης της τελειότητας. Αυτές οι φωνές λειτουργούν ως ένα ηχητικό μαξιλάρι, ένα τοπίο από ιστορίες: δεν είναι απαραίτητο να παρακολουθήσει κανείς κάθε λέξη, αλλά αρκετό για να αισθανθεί τα στρώματα της ευθραυστότητας πίσω από τη λάμψη».

«Η φεμινιστική προοπτική είναι ουσιαστική. Το Gloria ερμηνεύεται από τρεις γυναίκες και σκηνοθετείται από μια γυναίκα χορογράφο, γεγονός που αναπόφευκτα διαμορφώνει τόσο τη δυναμική στη σκηνή όσο και τα θέματα που προβάλλουμε. Οι εμπειρίες των γυναικών από τη δόξα είναι ιδιαίτερες: γιορταζόμαστε και κρινόμαστε με διαφορετικούς τρόπους, τα σώματά μας επαινούνται και ελέγχονται ταυτόχρονα. Η συνεργασία μεταξύ μας ως γυναίκες υπήρξε ταυτόχρονα απελευθερωτική και ξεκαρδιστική—διαφωνούμε, υποστηρίζουμε η μία την άλλη, αμφισβητούμε τα στερεότυπα και μερικές φορές κάνουμε πρόβα συζητώντας ποια έχει την καλύτερη συνταγή για φακές. Η ίδια η συνεργασία γίνεται μια δήλωση: η γυναικεία δημιουργικότητα ευδοκιμεί όχι στον ανταγωνισμό, αλλά στην κοινή τρωτότητα και την ανθεκτικότητα. Το να φέρουμε αυτό το έργο στο ThessFringe σημαίνει να φέρουμε τις ερωτήσεις μας, το γέλιο μας και τις αντιφάσεις μας σε ένα κοινό που είναι έτοιμο να συμμετάσχει. Δεν υποσχόμαστε απαντήσεις, αλλά υποσχόμαστε ένα ταξίδι—φωτεινό, χαοτικό, ειρωνικό και, ελπίζουμε, ένδοξο με τον δικό του τρόπο.

¿Nos acompañas?/ Μας συνοδεύετε;», λένε χαρακτηριστικά.

Από την πλευρά της η Ευρώπη Κεσσίδου, που παρουσιάζει τη χοροθεατρική παράσταση “to be enough” δηλώνει «στηρίζω το Thessaloniki Fringe Festival από τον πρώτο χρόνο δράσης του! Μπορεί τότε να ήμουν κάπως άβγαλτη καλλιτεχνικά και να μην ήξερα ακριβώς τι σημαίνει Fringe, αλλά ήξερα ότι κάτι με τραβούσε προς τα εκεί. Ίσως επειδή δεν μου πολυαρέσει να ορίζω τα πράγματα, ένιωσα ότι το Fringe αποδέχεται και επικροτεί την ρευστότητα και τον πειραματισμό. Ίσως γιατί φωτίζει τους μη θεατρικούς χώρους της πόλης, μου έδειξε πως για να κάνεις και να μοιραστείς την τέχνη σου, χρειάζονται απλά υλικά. Καμιά φορά χρειάζονται πολύ λιγότερα από όσα πιστεύεις. Ναι, κανεν@ μας δεν θα δυσανασχετήσει αν τ@ προσφερθεί απλόχερα επιχορήγηση (και ένα μεγάλο θέατρο) αλλά είναι σημαντικό νας μας υπενθυμίζουμε ότι η ουσία βρίσκεται αλλού. Οπότε, με αυτά και με εκείνα όταν η παράσταση ήταν έτοιμη, ήμουν σίγουρη ότι θα την στείλω στο Fringe καθώς ήξερα ότι θα μου παρέχει ακριβώς αυτό το βήμα που χρειάζομαι για να να συνδεθώ και επικοινωνήσω με το κοινό της πόλης μου, με τον πιο άμεσο και λιγότερο στυλιζαρισμένο τρόπο».

Η συγκεκριμένη δουλειά πραγματεύεται την ανάγκη της περφόρμερ να είναι αρκετή, καθώς και τη συνεχή αναζήτηση και τον επαναπροσδιορισμό της ταυτότητάς της, προκειμένου να γίνεται αποδεκτή.
Για τη δημιουργική της πορεία η ίδια τονίζει ότι τον Δεκέμβριο του 2022, αποφοίτησε από την Ανώτερη επαγγελματική σχολή χορού του δήμου Θεσσαλονίκης λέγοντας «ήμουν σίγουρη πως κάποια ομάδα χορού με περιμένει κάπου ή κάποι@ χορογράφ@ με ψάχνει και δεν με βρίσκει. Για πολύ καιρό προσπαθούσα: έστελνα βιογραφικά, με απέρριπταν, έκανα αιτήσεις, τυποποιημένα email απόρριψης, ξαναέστελνα βιογραφικά, με καλούσαν στην ακρόαση, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα, μετά με απέρριπταν, ξαναέκανα αιτήσεις, δεν μου απαντούσαν καν. Κάπου άρχισα να χάνω τον στόχο και την διάθεση μου. Βλέποντας ότι δεν λειτουργούσε κατ’ αυτόν το τρόπο σε εμένα, αποφάσισα να ψάξω πως θα το κάνω να λειτουργήσει. Για να μου αναζωπυρώσω το ενδιαφέρον, ξεκίνησα να κάνω έρευνα πάνω σε αυτό που με απασχολούσε, τον κύκλο: προσπάθεια, απόρριψη, απογοήτευση, αποτυχία(;) και ίσως -μια μέρα- επιτυχία. Οπότε η παράσταση αυτή ξεκίνησε ως ανάγκη σύνδεσης με τον εαυτό μου, ανακάλυψης και ενδυνάμωσης της ταυτότητάς μου».

«Ανέκαθεν μου άρεσε να δημιουργώ. Η αρχή ήταν αρκετά χαοτική δεν ήξερα που πηγαίνω, τι θέλω να κάνω, τι χρειάζεται για να φτιάξω μια παράσταση, αν είμαι έτοιμη για αυτό. Έτοιμη όμως δεν θα είσαι ποτέ, έτοιμη γίνεσαι. Δεν χρειάζεται να τα ξέρουμε όλα, στην πραγματικότητα τα περισσότερα τα μαθαίνουμε στην πορεία. Επίσης, ιδανική στιγμή δεν υπάρχει, αρκεί να αφεθούμε στην διαδικασία και να έχουμε πίστη. Έφτιαξα λοιπόν, μια παράσταση για όλες εκείνες τις φορές που δεν ήμασταν αρκετ@ για κάτι αλλά και για όλες τις φορές που γίναμε η χείρα βοηθείας που περιμέναμε να μας βγάλει από τον βούρκο», καταλήγει η ίδια.

«Μεγάλωσα με μύθους. Με ιστορίες γυναικών που περίμεναν – η πιστή Πηνελόπη, η Σταχτοπούτα, η Ωραία Κοιμωμένη. Όλες σε παύση. Αόρατες, σχεδόν ανύπαρκτες, μέχρι να εμφανιστεί «ο Άλλος» – ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο, με το γοβάκι, με το «κάτι» για να ξεκινήσει η δική τους αφήγηση.

Στην performance First Light, επιστρέφω στον μύθο της Πηνελόπης για να τον ανασυνθέσω. Την κοιτάζω ξανά – όχι ως σύμβολο υπομονής και πίστης προς έναν απόντα άντρα, αλλά ως μια γυναίκα που ξυπνά και επιλέγει: να αναρωτηθεί, να επιθυμήσει, να ζήσει. Εδώ, η αγάπη δεν είναι παθητική επιμονή, αλλά ριζική πράξη αυτογνωσίας και ελευθερίας» σημειώνει η Πηνελόπη Φλουρή για την παράσταση “Penelope- First Light”.

«Το σώμα στην παράσταση γίνεται  πεδίο μνήμης κι αντίστασης, κινείται, φέρει ιστορίες, εκρήγνυται. Η φωνή είναι θραυσματική – αναπνοές, επαναλήψεις και  ψίθυροι. Ο σκηνικός χώρος αναδύεται μέσα από το οικείο,  την κουζίνα, το υπνοδωμάτιο , τα προσωπικά αντικείμενα,  τα οποία αποκτούν νέα σημασία, μετατρέπονται σταδιακά σε τοπία εξομολόγησης. Όλα τα στοιχεία συνθέτουν έναν τόπο αέναης αναμονής που αργά αποδομείται. Η παράσταση Penelope – First Light είναι μια σωματική και ηχητική χειρονομία αμφισβήτησης στερεοτύπων. Μέσα από αυτήν την δουλειά δεν υπερασπίζομαι μονάχα  το όνομά μου – «Πηνελόπη» – αλλά κι  όλους εκείνους που σιώπησαν για να ανταποκριθούν σε πρότυπα και ρόλους που δεν διάλεξαν», τονίζει. 

 «Στο First Light, αναζητώ μια νέα αφήγηση. Μια ιστορία που αναγράφεται με το  πρώτο φως, σε μια στιγμή απόλυτης διαύγειας,  εκεί που δεν υπάρχουν μύθοι και σύμβολα. Η Πηνελόπη εδώ δεν περιμένει. Κι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αγάπησε.  Αγάπησε με όλο της το είναι. Το First Light είναι, για μένα, μια πράξη πίστης:  όχι σε κάποιον που ίσως έρθει, αλλά σε αυτόν τον εαυτό που ήδη είναι εδώ. Ολόκληρος. Αληθινός. Μοναδικός».

Η Anshita Koul είναι μια πολύγλωσση stand-up κωμικός από την Ινδία, με έδρα το Βερολίνο, η οποία ταξιδεύει στον κόσμο παρουσιάζοντας σε διάφορες χώρες τις κωμωδίες που γράφει. Ξεκίνησε την καριέρα της στην κωμωδία στην ινδική τηλεοπτική εκπομπή ριάλιτι TLC presents Queens of Comedy 2017. Ήταν επίσης η μοναδική κωμικός από την Ε.Ε. που έφτασε στους τελικούς των βραβείων Funny Women Awards 2022 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πρόσφατα, εμφανίστηκε ως support act για τον βραβευμένο με Emmy κωμικό Vir Das στην ευρωπαϊκή του περιοδεία Mindfool τον Οκτώβριο του 2024.

«Φέτος κλείνω 10 χρόνια στην κωμωδία. Για το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου, ήμουν μία περιοδεύουσα κωμικός. Το να βρίσκομαι στον δρόμο με έκανε καλύτερο άνθρωπο και καλλιτέχνιδα. Ως εκ τούτου, είμαι απίστευτα ενθουσιασμένη που φέρνω την κωμωδία μου στην Ελλάδα για πρώτη φορά. Θαυμάζω επίσης πολύ τις γυναίκες και όλα τα άτομα που εργάζονται και στήνουν ένα ολόκληρο φεστιβάλ. Οπότε θέλω να το δω από κοντά, να γίνω μέρος του, να δικτυωθώ, να συνεργαστώ, να παρακολουθήσω άλλες μορφές παραστατικών τεχνών και να νιώσω μια αίσθηση κοινότητας στον δρόμο. Επίσης, θα είμαι η headliner σε μια αγγλόφωνη κωμική παράσταση στην Αθήνα μετά το φεστιβάλ. Είναι επίσης ο μήνας των γενεθλίων μου και αποφάσισα να περάσω την τελευταία χρονιά των 30 μου στην Ελλάδα. Διότι τα 40 είναι για το διαζύγιο και η ώρα να ξοδέψω!», λέει η ίδια μιλώντας για τη συμμετοχή της στο Fringe με την παράσταση “Where Is Your Husband?/ πού είναι ο σύζυγος σου;” “.

«Είμαι σε περιοδεία με τη νέα μου παράσταση από τον Μάιο, έχω βρεθεί σε 13 πόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ανυπομονώ να μοιράσω φυλλάδια στη Θεσσαλονίκη (αστείο του Fringe)! Σε αυτή τη δουλειά, απαντώ στην απολύτως αναπόφευκτη ερώτηση (επειδή προσπάθησα να την αποφύγω για 5 χρόνια), όχι με μια γρήγορη απάντηση, αλλά λέγοντας μια μικρή ιστορία, με μεγάλη διάρκεια. Είναι μια αληθινή ιστορία βασισμένη σε ένα συνταρακτικό, «μυαλοδιαλυτικό», (booty-shaking), σωματικό γεγονός που άλλαξε τη ζωή μου. Μιλάω από τη θέση της ουλής και όχι του τραύματος, οπότε ελπίζω το κοινό να αναστενάξει, να γελάσει και να κλάψει, χωρίς συγκεκριμένη σειρά, με τον ίδιο τρόπο που έγραψα την παράσταση ενώ ήμουν η πρωταγωνίστρια τόσο στη σκηνή όσο και εκτός αυτής. Οπότε, ελάτε για τα αστεία και μείνετε για την ανατροπή της πλοκής. Θα αξίζει τον κόπο, σας το υπόσχομαι», τονίζει η ίδια.

«Πιστεύω ότι όλοι έχουν μια ιστορία να πουν. Ειδικά οι γυναίκες και τα κουήρ και τρανς άτομα έχουν την αναζωογονητική, πολυδιάστατη και συνειδητή οπτική (pov) ως καλλιτέχνες, σύμφωνα με την εμπειρία μου. Δυστυχώς, η καλύτερη κωμωδία προέρχεται από την τραγωδία, έτσι είναι αυτή η μορφή τέχνης. Στην ποίηση, εξιδανικεύουμε την ανθρώπινη κατάσταση. Στην κωμωδία, την ευτελίζουμε πλήρως, αλλά κατά ειρωνικό τρόπο αυτό βοηθά, επειδή μπορεί κανείς να απομακρυνθεί από τη δική του ζωή, να την κοιτάξει μέσα από το πρίσμα του χιούμορ και να βρει ανάπαυλα. Συχνά λέω:«Δεν είναι όλα υλικό, αλλά όλα είναι ένα αστείο!», καταλήγει η Anshita.

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: ΕΡΤ3, 958FM