Στα Φεστιβάλ του Κόσμου: Τορόντο 2019
Γράφει ο Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Στις 15 Σεπτεμβρίου, το 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο ολοκλήρωσε τη δεκαήμερη γιορτή της 7ης Τέχνης με την ανακοίνωση των βραβείων. Με αφορμή τις περίπου 40 ταινίες που παρακολούθησα, μοιράζομαι μαζί σας μερικές σκέψεις. Θα ήθελα να σας προκαταβάλω ότι στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ -όπου βλέπεις ακόμα και πέντε ταινίες στη σειρά, κάνεις συνεντεύξεις, ενημερώνεσαι για την επικαιρότητα- ενδέχεται να έχεις αδικήσει κάποια ταινία. Όποιες από αυτές αξίζουν μια δεύτερη ανάγνωση, επιλέγω να την κάνω με την κυκλοφορία τους στη χώρα μας. Οι πρώτες σκέψεις όμως δίνουν ένα στίγμα πιο αυθόρμητο, λιγότερο φιλτραρισμένο και σίγουρα πιο άμεσο.
Μετά τη θεωρία των πάντων, στη θεωρία των αιθέρων. Με πιο απλά λόγια, κατανοητά στον λαό, «να με παίρνανε τα σύννεφα, οι άνεμοι, τα κύματα». Οι Αεροναύτες περιγράφουν την ιστορία του Βρετανού James Glaisher και της Amelia Wren που κατάφεραν το -μέχρι τότε- ακατόρθωτο: να φτάσουν -το 1862- στο μεγαλύτερο υψόμετρο και να παραμείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο πάνω από τα σύννεφα, σπάζοντας το ρεκόρ που κατείχαν οι Γάλλοι. Με αυτό τους το πείραμα μελετήθηκε η διαστρωμάτωση της ατμόσφαιρας και βρέθηκαν νέες μέθοδοι που αξιοποιήθηκαν από τη μετεωρολογική επιστήμη.
Το δοκιμασμένο για τη χημεία του κινηματογραφικό ζεύγος Eddie Redmayne και Felicity Jones όμως έχει να αντιμετωπίσει τη βραχεία ανάπτυξη της ιστορίας αλλά και την προσωπική του εξέλιξη. Στην αρχή, σχεδόν άγνωστοι και οι δύο τους, τα έδιναν όλα για να φτάσουν πιο κοντά στην επιτυχία. Τώρα, με δεδομένη την καλλιτεχνική τους αναγνώριση, τροφοδοτούν με προσεγμένες αλλά όχι αξιοσημείωτες ερμηνείες τον μύθο τους.
Με πολύ όμορφα κινηματογραφημένες σκηνές επί γης και ουρανού, η ταινία εκκρεμεί στο ανάμεσα, ένα καθαρτήριο καλής και αδιάφορης αφήγησης, σπουδαίας και συμβατικής ερμηνείας, ενδιαφέρουσας και αδιάφορης ιστορίας. Τα αερόστατα, βλέπετε, θέλουν υπολογισμούς για να φτάσουν ψηλά, θέλουν όμως και πείραμα, και ρίσκο και αφέλεια. Εκ του ασφαλούς Πάσχα δεν κάνουμε γιατί, ως γνωστόν, ακόμα και τα αυγά έχουν τη δική τους τεχνική για να κοκκινίσουν, να σπάσουν και να αναστήσουν τον ερχόμενο. Χωρίς σταύρωση, χωρίς ανάσταση, με λόγια στον αέρα και του αέρα, έχουμε το παραμύθι αλλά όχι τον μύθο.
Ο Tom Harper καταγράφει σχεδόν σε πραγματικό χρόνο την εμπειρία των ηρώων και ευτυχώς την εμποτίζει με πολλαπλά flash back ώστε αυτοί να αποκτήσουν μια κάποια υπόσταση.
Η ταινία από το φεστιβάλ του Τορόντο ταξίδεψε στο Λονδίνο, για να καταλήξει, πριν από λίγες μέρες, στο Φεστιβάλ της Ρώμης.
*Η κριτική της ταινίας γράφτηκε μετά την προβολή του φιλμ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο.
Φωτογραφίες: TIFF/ Getty Wire Images/ GP Images
Βίντεο για το Φεστιβάλ: TIFF Talks
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος