Συνέντευξη με τον Τζακ Χιούστον και τον Μάικλ Πιτ για την ταινία «Η Μεγάλη Μέρα»

Η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του ηθοποιού Τζακ Χιούστον, η ταινία «Η Μεγάλη Μέρα» (“Day of the Fight”), είναι ένα σκοτεινό αλλά λυρικό φιλμ για έναν παλαίμαχο μποξέρ που βρίσκεται αντιμέτωπος με το παρελθόν, τον ίδιο του τον εαυτό και τον χρόνο που λιγοστεύει. Με σχεδόν ασπρόμαυρη αισθητική και με μια ερμηνεία γεμάτη ένταση από τον Μάικλ Πιτ, η ταινία εξερευνά τα θέματα της μετάνοιας, της συγχώρεσης και της δεύτερης ευκαιρίας. 

Συζητήσαμε με τους συντελεστές της ταινίας για αυτή την ιδιαίτερη ταινία που κάνει πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα στις Ελληνικές αίθουσες, και παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα της συζήτησης.

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος

Η ταινία «Η Μεγάλη Μέρα» […] μου έδωσε την αίσθηση ενός «προαναγγελθέντος θανάτου»· είναι γεμάτη αποχαιρετισμούς, ευχαριστίες και συγγνώμες. Έχετε νιώσει ποτέ ότι φτάσατε στον πάτο και το μόνο που μπορούσατε να κάνετε ήταν να πείτε αντίο, να ζητήσετε συγγνώμη, να αποχαιρετήσετε ανθρώπους;

Τζακ Χιούστον

Δύσκολη ερώτηση για αρχή! Νομίζω όλοι έχουμε βρεθεί στον πάτο σε διάφορες στιγμές της ζωής μας. Είναι κάτι πολύ οικείο. Όλοι έχουμε υπάρξει “outsider”. Η ιδέα της ταινίας ήταν ακριβώς αυτή: αν είχες μόνο μία μέρα, τι θα έκανες; Με ποιον θα μιλούσες; Μπορεί αυτό να εμπνεύσει τον κόσμο να σηκώσει το τηλέφωνο, να κάνει εκείνη τη δύσκολη συζήτηση που αποφεύγει χρόνια. […] Μου αρέσουν οι ταινίες που μιλούν για ελπίδα και δεύτερες ευκαιρίες. Όλοι έχουμε μέσα μας δεύτερες, τρίτες, τέταρτες ευκαιρίες. Δεν πρέπει να διαγράφουμε κανέναν.

Μάικλ Πιτ

Κι εγώ έχω βρεθεί στον πάτο μερικές φορές στη ζωή μου. Και σε εσένα θα έχει συμβεί.

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος

Όντως, αμέτρητες φορές. Είμαι η ζωντανή εφαρμογή αυτής της πιθανότητας.

Μάικλ Πιτ

Κι όμως, εκεί υπάρχει ομορφιά. Γιατί αν δεν υπάρχει λύτρωση για τον άνθρωπο, τότε τι υπάρχει; Είσαι απλώς καταραμένος; Η σκηνή με τον ιερέα, με τον Τζον Μαγκάρο, το δείχνει αυτό. Το σημαντικό είναι τι κάνεις τώρα· σήμερα. Όλοι έχουμε κάποια σκοτεινή σελίδα στο παρελθόν μας, αλλά η μάχη δεν τελειώνει… μέχρι να τελειώσει. Δεν πρέπει να τα παρατάς.

Τζακ Χιούστον

Ακριβώς. Το ερώτημα είναι: βρίσκεσαι σε έναν δρόμο που είναι συνειδητά καλός; Αυτό ήταν που ήθελα να τονίσω όταν έγραφα τη σκηνή με τον ιερέα και τον πρώην μποξέρ. Ήθελα να δείξω μια συζήτηση ανάμεσα σε δύο κολλητούς φίλους, ο ένας είναι παρηκμασμένος μποξέρ, ο άλλος ιερέας, χωρίς όμως να μιλούν για τον Θεό. Γιατί όταν μιλάς στην καρδιά του φίλου σου, δεν χρειάζονται κηρύγματα, δεν είναι αυτό που αγγίζει. Ήθελα κάθε σκηνή να είναι απόλυτα σχετική με την ανθρώπινη εμπειρία, να μπορείς να ταυτιστείς. Εκεί ήταν η ομορφιά του να έχω τον Μάικλ, για τον οποίο έγραψα τον ρόλο: η ειλικρίνεια και η αλήθεια στα λόγια του. Δεν θέλαμε τίποτα υπερβολικό ή μελοδραματικό, μόνο ειλικρίνεια, αλήθεια και μια πραγματική διαδρομή μαζί με τον χαρακτήρα.

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος

Παρόλο που η ταινία είναι σχεδόν ασπρόμαυρη, με εξαίρεση μια σκηνή, μοιάζει να κρύβει όλα τα χρώματα της ψυχής. Θα θέλατε να σχολιάσετε αυτό;

Τζακ Χιούστον

Είναι αλήθεια ότι υπάρχει περισσότερο χρώμα απ’ όσο φαίνεται, αλλά με τρόπο πολύ διακριτικό. Κάθε ανάμνηση έχει λίγο χρώμα, απολύτως ξεθωριασμένο. Γιατί ο ήρωας ζει σε καθαρτήριο. Η ζωή του είναι σε ασπρόμαυρο και προσπαθεί με κόπο να ξαναβάλει χρώμα. Στο τέλος, όταν βλέπουμε τις προβολές και τις φευγαλέες εικόνες, είναι σαν αλληγορία, σαν ένα τραγικό παραμύθι. Σαν να αποκαλύπτεται η ψυχή του.

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος

Μάικλ, επιτρέψτε μου να συνδέσω κάτι με το παρελθόν σας. Είχα την εντύπωση ότι μετά το “Funny Games” («Παράξενα Παιχνίδια»), όλες οι επιλογές σας […] ήταν πιό τολμηρές. Θεωρείτε ότι εκείνη η ταινία ήταν σημείο καμπής στην καριέρα σας, ακόμη κι αν δεν ήταν εμπορική επιτυχία;

Μάικλ Πιτ

Το “Funny Games”  δεν προοριζόταν ποτέ για εμπορική επιτυχία. Ήταν μια ταινία καθαρά καλλιτεχνική, για συγκεκριμένο κοινό. Ο Μίχαελ Χάνεκε είναι ένας σπουδαίος δημιουργός, με έκανε καλύτερο ηθοποιό. Μου έβαλε απίστευτους περιορισμούς και ήταν τρομερά απαιτητικός. Το είδα σαν άσκηση. Αν δεν μπορούσα να ανταποκριθώ και να μείνω αληθινός στον ρόλο, τότε δεν ήμουν καλός ηθοποιός. Ήταν πολύ δύσκολο, αλλά στο τέλος βγήκα καλύτερος. Έγινα άλλος ηθοποιός.

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος

Σας ευχαριστώ θερμά και τους δύο για τις σκέψεις σας.

Η υπόθεση της ταινίας «Η Μεγάλη Μέρα» (“Day of the Fight”)

Η ταινία ακολουθεί έναν πρώην μποξέρ (Μάικλ Πιτ) που έχει περάσει πολλά και κουβαλάει ένα βαρύ παρελθόν. Μέσα σε μία μόνο μέρα, ξεκινά ένα προσωπικό ταξίδι, επισκεπτόμενος ανθρώπους που σημάδεψαν τη ζωή του, λέγοντας αντίο, ζητώντας συγγνώμη και αναζητώντας λύτρωση. 

Με σκηνοθετική ματιά γεμάτη ατμοσφαιρικότητα από τον Τζακ Χιούστον, το φιλμ είναι μια ποιητική εξερεύνηση της μνήμης, του χρόνου που χάνεται, αλλά και της δύναμης της συγχώρεσης.