Ένας πολυκινηματογράφος σε διάλυση, με τις δύο αίθουσες να έχουν καταληφθεί από περιστέρια και την πατίνα του χρόνου να μας θυμίζει τον συντηρητισμό της Μάργκαρετ Θάτσερ στη Μεγάλη Βρετανία του ’80, εκεί δηλαδή που τοποθετείται η δραση. Ίσως σε εκείνες τις κατεστραμμένες κινηματογραφικές αιθουσες να υπάρχει μια κινηματογραφικής έμπνευσης ζωή, ή έστω η έμπνευση μιας κινηματογραφικής ταινίας για τον Σαμ Μέντες.
Η Χίλαρι είναι μια ψυχρή -σχεδόν άχρωμη- γυναίκα χωρίς προσωπική ζωή. Μοναδική της εργασιακή υπευθυνότητα να αποδίδει σωστά τα κομμένα εισιτήρια του κινηματογράφου στο τέλος της βάρδιάς της, και -αραιά και που- να αναλαμβάνει τον υποχρεωτικό αυνανισμό του παντρεμένου αφεντικού της (ο οποίος μάλιστα την αποκαλεί εξυπηρετική όταν τον ικανοποιεί). Στο δια ταύτα, δεν έχει πολλά να μοιραστεί με κανέναν. Στον κινηματογράφο βλέπετε ο κόσμος έρχεται για να περάσει καλά, και όχι για να ανακαλύψει και να επιλύσει τα προβλήματα των υπαλλήλων.
Η ζωή της θα σπινθιροβολήσει με συναισθήματα όταν ένας νέος αφρο-Βρετανός συνάδελφος καλύψει τη θέση κάποιου, που εγκατέλειψε απροειδοποίητα. Με αρκετά αυστηρό ύφος θα τον αιφνιδιάσει, όταν θα συνειδητοποιήσει ότι αστειευόμενος γέλασε εις βάρος ενός ηλικιωμένου άντρα. Οι εντάσεις θα συνεχιστούν όταν εκείνος δεν θα διεκπεραιώσει μια από τις υποχρεώσεις του. Οι δρόμοι τους όμως δεν είναι σε αποκλινουσες πορείες, αφού η μοίρα θα τους κάνει να περάσουν την πρωτοχρονιά στην ταράτσα του σινεμά με σχεδόν ρομαντική διάθεση. Μια Νταγκλασκερκική (αν όχι και ντάγκλα-σαρκική) σχέση μόλις έχει ξεκινήσει, με πολλά μυστικά να παραμένουν καλά κρυμμένα.
Τη σαιζόν που οι κινηματογράφοι έπαιζαν μια γκάμα ανομοιόμορφων θεματικά και αισθητικά ταινιών, όπως το «Stir crazy», το «Raging bull», το «Chariot of fire» και το «Being there», το δικό τους σενάριο αρχίζει να γράφεται. «Η αυτοκρατορία του φωτός» και αυτή προσπαθεί να βρει τη θέση, τον ρόλο, την αισθητική, τα αφηγηματικά εργαλεία, την ιστορία της, παράλληλα με την εποχή που η ολιστική επαναστατική διάθεση του ’80 ανακοπτόταν από την εκρηκτική ελευθερία. Μέχρι εδώ όλα καλά και μετρημένα. Όταν το θέμα της ψυχικής υγείας θα εμφανιστεί στο προσκήνιο, ο σκηνοθετικός χειρισμός θα είναι κατά και της ιστορίας και της ηρωίδας που υποδύεται η Ολίβια Κόλμαν (παρ όλα αυτά με μεγάλη αντίληψη και αυτοπροστασία). Όπως οι περισσότερες ταινίες που θέλουν να μιλήσουν για πολλά, χάνουν και τα λίγα, έτσι και εδώ ο Σαμ Μέντες, σκηνοθέτης του «American Beauty», μιλώντας για τη βρετανική ασχήμια και τον ρατσισμό, γίνεται φλύαρος και νερόβραστος.
Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του Λονδίνου, στην πορεία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και αυτές τις μέρες θα προβληθεί στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Τζέντα.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος