Πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο Sly Stone, πρωτοπόρος της funk-rock και αρχηγός των Family Stone

Ο Sly Stone, ο πολυτάλαντος μουσικός, του οποίου η ψυχεδελική φανκ μουσική μάγεψε τους οπαδούς του Γούντστοκ στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές της δεκαετίας του ’70, πέθανε σε ηλικία 82 ετών.

«Μετά από μια παρατεταμένη μάχη με τη Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια και άλλα υποκείμενα προβλήματα υγείας, ο Sly απεβίωσε ειρηνικά, περιτριγυρισμένος από τα τρία παιδιά του, τον πιο στενό του φίλο και την ευρύτερη οικογένειά του» αναφέρεται σε ανακοίνωση της οικογένειάς του. «Ενώ θρηνούμε την απουσία του, βρίσκουμε παρηγοριά γνωρίζοντας ότι η εξαιρετική μουσική του κληρονομιά θα συνεχίσει να αντηχεί και να εμπνέει τις επόμενες γενιές» σημειώνεται.

«Πρόσφατα ολοκλήρωσε πρόσφατα το σενάριο για την ιστορία της ζωής του, ένα έργο που ανυπομονούμε να μοιραστούμε με τον κόσμο εν ευθέτω χρόνω» υπογραμμίζεται.

Ως στιχουργός, παραγωγός, ενορχηστρωτής, τραγουδιστής, μουσικός και κορυφαίος σόουμαν, ο Stone, μέλος του Rock and Roll Hall of Fame από το 1993, οδήγησε το συγκρότημά του Sly and the Family Stone στην κορυφή των charts με μια σειρά από συχνά πειραματικά singles και άλμπουμ, τα οποία συνδύασαν την πρωτοποριακή soul με τη δύναμη της ροκ.

Η ζωή και η καριέρα του καταγράφηκαν νωρίτερα φέτος από τον βραβευμένο με Grammy και Όσκαρ σκηνοθέτη του «Summer of Soul», Questlove, στο «Sly Lives: aka the Burden of Black Genius», το οποίο περιλαμβάνει επίσης χωρίς φίλτρα σχόλια από πολλούς μαύρους καλλιτέχνες σχετικά με τις πιέσεις που συνοδεύουν την επιτυχία.

Ο Questlove είπε: «Ένα από τα πιο δυνατά αποφθέγματα της ταινίας είναι ότι ο Sly δημιούργησε το αλφάβητο που χρησιμοποιούμε ακόμα για να εκφράσουμε τη μουσική. Ήταν ο πρώτος που εκμεταλλεύτηκε το πλεονέκτημα ότι ήταν μουσικός ανεξάρτητος, ηχογραφούσε πολλά τραγούδια, χρησιμοποιούσε το wah-wah, έπαιζε drum machine και έκανε τα πάντα μόνος του. Επαινούμε τον Στίβι Γουόντερ και τον Prince για αυτά τα πράγματα, αλλά ο Sly ήταν το πρωτότυπο. Επίσης, μόνος του αναβίωσε τη hip-hop με όλα τα samples που προήλθαν από αυτόν».

Ο Σιλβέστερ Στιούρτ — γνωστός σε όλο τον κόσμο ως Sly Stone, ο οποίος απεβίωσε σε ηλικία 82 ετών ήταν ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς όχι μόνο της εποχής της ροκ-σόουλ — επειδή η μουσική του συνδύαζε και τα δύο, και πολλά περισσότερα — αλλά και του 20ού αιώνα, αναφέρει το Variety.

Γεννήθηκε στο Ντέντον του Τέξας το Ντέντον του Τέξας και μετακόμισε με την οικογένειά του σε ηλικία έξι μηνών στο Βαλέχο της Καλιφόρνια, βορειοανατολικά του Σαν Φρανσίσκο. Μεγαλωμένος στην Πεντηκοστιανή Εκκλησία του Θεού εν Χριστώ, ασχολήθηκε ενεργά με τη γκόσπελ μουσική από νεαρή ηλικία. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση σε δίσκο σε ηλικία 9 ετών σε ένα εκκλησιαστικό single των Stewart Four, συγκροτήματος που περιλάμβανε επίσης τον αδελφό του Φρέντι και τις αδελφές του Ρόουζ και Βαέτα.

Ο Μάιλς Ντέιβις, είδωλο της τζατζ ξεχώρισε τρεις μουσικούς της δεκαετίας του 1960: τον Τζέιμς Μπράουν, τον Τζίμι Χέντριξ και τον Sly το έργο των οποίων επηρέασε βαθιά το δικό του.

«Ο ήχος του Sly ήταν απόλυτα συμπεριληπτικός, όχι μόνο μουσικά, αλλά και όσον αφορά το φύλο και φυλετικά» έγραψε ο κριτικός Ντέιβ Μάρσαλ στο «The Rolling Stone Illustrated History of Rock & Roll». «Ήταν ένα συγκρότημα στο οποίο άνδρες και γυναίκες, μαύροι και λευκοί, δεν είχαν έναν σταθερό ρόλο αλλά πολλούς ρευστούς. Οι γυναίκες έπαιζαν μουσική, οι άνδρες τραγουδούσαν, οι μαύροι ερμήνευαν, οι λευκοί γίνονταν funky, όλοι έκαναν κάτι απροσδόκητο, το οποίο ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσε να περιμένει ο ακροατής».

Ξεκίνησε με το single «Dance to the Music» της Epic Records το 1968, έφτασε στο αποκορύφωμά του με το άλμπουμ «Stand!» του 1969, το οποίο περιείχε τέσσερα singles που έφτασαν στα charts (συμπεριλαμβανομένης της Νο. 1 επιτυχίας ποπ και R&B “Everyday People”) και δημιούργησε με επιτυχία μια ενθουσιώδη, ποικιλόμορφη βάση θαυμαστών από μαύρους και λευκούς ακροατές.

Ο Sly Stone δεν ήταν μόνο ένας από τους πρώτους τραγουδοποιούς-μουσικούς-παραγωγούς που δημιούργησαν δημοφιλή μουσική που συνδύαζε τόσα πολλά είδη, ήταν επίσης ένας ερμηνευτής παγκόσμιας κλάσης, ένας καινοτόμος στιχουργός, ένας νονός της χιπ-χοπ, ένας από τους πρώτους μεγάλους μουσικούς που έπαιξε κάθε όργανο ο ίδιος σε πολλά τραγούδια και, πριν βυθιστεί στην κατάχρηση ουσιών, ένα σύμβολο θετικότητας, σύμφωνα με το Variety.