Λώξη
Η ιστορία της πρώτης επίσημα επαγγελματία ηθοποιού με σύνδρομο down που εργάστηκε με σύμβαση με το Εθνικό θέατρο στην παράσταση Φουέντε Οβεχούνα, είναι το κεντρικό θέμα του ντοκιμαντέρ Λώξη. Αρκετά ευαίσθητο και ιδιαίτερα στα γυρίσματα εντός του εθνικού θεάτρου με προσεγμένη, σχεδόν στυλιζαρισμένη, αποτύπωση των γεγονότων, καταγράφει την περιορισμένης χρονικής διάρκεια ανεξαρτησία ενός κοριτσιού που έχει υπεραγαπηθεί από την οικογένεια της. Η ταινία των δημιουργών Δημήτρη Ζάχου και Θανάση Καφετζή, δεν ανακαλύπτει την πυρίτιδα αλλά πυροδοτεί ερωτήματα για τη θεραπευτική λειτουργία της τέχνης, την ουσιαστική προσβασιμότητα και ισότητα ατόμων ΑΜΕΑ στην αποκαλούμενη «κανονική ζωή» και σκύβουν με ευαισθησία σε ένα θέμα που ιδιαίτερα στη χώρα μας δείχνει να είναι αποκλειστικά πρόβλημα των γονέων. Το κείμενο της Φουέντε Οβεχούνα, αποσπασματικό και συμβολικό στην ταινία, ίσως… δείχνει τον ένοχο.
Blessing In Disguise
Διανεμήθηκε αρχικά με τον τίτλο «Λεσβία». Τώρα με νέο τίτλο και μοντάζ βγαίνει κανονικά σε κύκλωμα διανομής. Η ταινία του Κώστα Μαζάνη έχει ευγενή, συνεπή αλλά ανολοκλήρωτη κινηματογραφικά έκφραση. Βασισμένη στο βιβλίο του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, η ιστορία περιγράφει από την οπτική κυρίως της Μελίνας τον σεξουαλικό και κοινωνικό αυτοπροσδιορισμό της, τις υπαρξιακές της αναζητήσεις, τη φεμινιστική της ανάφλεξη όσο το κορμί της αποτελεί μέσο και εκτελεστικό όργανο απελευθέρωσης.
Η Σοφία Κούρου και η Μυρτώ Ναούμ, ακολουθούν οδηγίες στρατιώτες πάνω και κάτω από τα σκεπάσματα, στο βαγόνι του τραίνου, στα σκοτεινά δωμάτια και τα φώτα των αυτοσχέδιων πλατό. Νικήτριες χωρίς κουκούλι. Η ενδιαφέρουσα φωτογράφιση της ταινίας και η εύστοχη επιλογή της αποστασιοποιημένης αφήγησης λογοτεχνικών σημείων του έργου από τη Θέμις Μπαζάκα, δυστυχώς, δεν είναι αρκετά για να δώσει στιβαρή κινηματογραφική γλώσσα. Για να φέρω ένα απλό παράδειγμα, δεν χρειάζεται να λένε οι ηρωίδες το ακόλουθο «Βλέπεις έναν άντρα ας πούμε πεσμένο στα γόνατα που έτσι όπως έχει πάρει αυτή τη στάση μοιάζει να σε εκλιπαρεί για να τον λυπηθείς. Και γιατί το κάνει παρακαλώ αυτό όταν ο μόνος του σκοπός είναι να ξαναγίνει το χυδαίο ανάλγητο σοβινιστικό σεξιστικό γουρούνι που πάντα ήταν; Ζητάει έλεος από τη γυναίκα [… να τον βοηθήσει να ξαναδυναμώσει για να ξανακυριαρχήσει επάνω της», πρέπει τα γεγονότα, η στάση τους στη ζωή, η μεταξύ τους σχέση να είναι έμπρακτη απόδοση επιβεβλημένη επί της λεκτικής. Αν παρ’ όλα αυτά παρακολουθήσετε την ταινία ως μια avant garde δημιουργία, συντάσσεται σε μια οπτική ομοιομορφία ενός άρτια οπτικοποιημένου podcast.
Searching For Rodakis
Μια θαμμένη ταφόπλακα (που από τους νέους «ιδιοκτήτες» διερευνήθηκε διεξοδικά γιατί ίσως υπήρχε κρυμμένος χρυσός) γίνεται η απόδειξη ότι η τότε 18χρονη Χαρούλα Ροδάκη κατοίκισε εκεί. 135 χρόνια μετά το θάνατό τους, οι νέοι ιδιοκτήτες αναζητούν όσα παραπάνω στοιχεία θα συνδέσουν τις ιστορίες των δύο οικογενειών που μοιράστηκαν το σπίτι. Πολύ ενδιαφέρον ντοκουμέντο, καταγεγραμμένο με όρους τηλεοπτικής αφήγησης.
Ιστορική συνέχεια ή ξυσμένες πληγές μιας ιστορίας που χώρισε δύο λαούς; Με όρους προσωπικού βιώματος από τον σκηνοθέτη Κερέμ Σογιουλμάζ μέσα από την 6 xρονη έρευνα του, βασισμένος κυρίως στην προσωπική ιστορία και την αφήγησή της, το ντοκιμαντέρ «Searching for Rodakis» καταπιάνεται επιδερμικά με την εξαναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών το 1923, της θρησκευτικής διαίρεσης, της ειρήνης της μνήμης. Το ντοκουμέντο όμως από μόνο του είναι στιβαρό. Στη ζυγαριά βρίσκεται η ισορροπία.
Πολύδροσο
Άνθρωποι με τρυφερότητα σε ένα όχι τόσο τρυφερό κόσμο, ψάχνουν τα πατήματα τους σε ένα ταξίδι προς την απώλεια αλλά και την αποδοχή.
«Με λένε Σοφία σα να περίμεναν από εμένα να γίνω πολύ έξυπνη» θα συσταθεί η κεντρική ηρωίδα που στιγμή δεν θα προσπαθήσει να επιβεβαιώσει το όνομά της· αν μη τι άλλο, αν ψάχναμε μια τέτοια προφανή σύνδεση θα την έλεγαν Αγάπη ή Καρδιά.
Το “στοίχειωμα” του Πολύδροσου, περιοχής γνωστής στους κατοίκους βορείων προαστίων του ΄80 για το παγοδρόμιο τόπο συνάντησης νέων και μεγαλύτερων είναι η εικόνα της νεότητας των γονιών της Σοφίας. Τα φαντάσματα, όπως μαθαίνουμε, πρέπει να μένουν στα ίδια σπίτια αυτών που φεύγουν οι ψυχές. Η ομαλή, πράα και οργανικά αποστασιοποιημένη αφήγηση με τη φωνή του σκηνοθέτη και τη μουσική επένδυση από τη «Δεσποινίδα Τρίχρωμη», στην ταινία φόρο τιμής στη σπουδαία ερμηνεύτρια Ειρήνης Ιγγλέση, είναι και αυτή ένας συνειρμός, και έτσι θα την αγκαλιάσουμε. Έχει τις ομορφότερες αμηχανίες που κρύβουν ποίηση και μια παιδικότητα, σαν ένα νοητό διάλογο με τον Μπογκαρτ και τις νουάρ ταινίες του.
Ο «The Boy», βλέπετε, ψηλαφεί την ανάγκη της συμφιλίωσης με το παρελθόν σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία, με υπαινικτική ατμόσφαιρα.
Asphalt City
Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ
Δύο άνθρωποι διαφορετικοί, μοιάζουν τόσο με τα noodles που παραγγέλνουν: ο ένας έτοιμος να πέσει στη φωτιά και ο άλλος ψάχνει να βρει τη γεύση του. Κάνουν μαζί βάρδιες, ο πρώτος ως βετεράνος της νοσηλευτική δύναμης και ο δεύτερος προσπαθώντας να πάρει άδεια ασκήσεως ιατρικής, θα ανακαλύψουν ότι τα λάθη κρύβουν επιλογές.
Βασισμένο στο βιβλίο «Black Flies» του Shannon Burke, η ταινία έρευνα το λάθος και τις επιπτώσεις του, την κεφαλαιοποίηση της εμπειρίας αντί του ακαδημαϊκού επιπέδου μόρφωσης, τις μορφές ρατσισμού μεταξύ μειονοτήτων και μη στο πλαίσιο μιας κρίσιμης κατάστασης.
Αν και οι ερμηνείες είναι προσεγμένες εδώ παρατηρούμε το αντίθετο από τα «Σταυροδρόμια της Ψυχής», ταινία με θεματική συγγένεια. Το ασθενοφόρο γίνεται μόνο μεταφορικά όχημα της ιστορίας καθώς τα προσωπικά βιώματα των ηρώων απλά στολίζουν τις επιλογές ή τη στάση τους στον ασταθή και γεμάτο ευθύνες επιλογών εργασιακό τους χώρο. Η υποιστορία του τρίτου μέρους δεν λειτουργεί ως ομαλό αποσυμπιεστικό μέσο της αφήγησης αλλά περισσότερο ως σεκάνς εντυπωσιασμού σε μια διαδρομή με σειρήνες όχι ασθενοφόρου αλλά μέτρια εκτελεσμένου ομηρικού έπους. Η υπεραξίας της απλότητας του Σον Πεν στα υπέρ της ταινίας.
Η Άκρη του Νήματος
Η ανατροπή για την ανατροπή, ω ανατροπή… και κάπου ανάμεσα ξεχασμένη μια ιστορία, και αυτή, όπως ορίζει ο τίτλος «στην άκρη του νήματος». Φόνοι με πρόσημο πίστης και θρησκείας οδηγούν ένα ντετέκτιβ που βιώνει τον πόνο προσωπικής απώλειας, σε έναν άλλο άνθρωπο με προσωπική εμπλοκή. Μπεκρής και αμέθυστος [ελαφρώς ατάλαντος] θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να επιλύσουν το μυστήριο.
Φθηνό seven με υποκατάστατο Μπραντ Πιτ από Γαλλικό έδαφος, ικανό να γεμίσει μια βραδιά με περισσότερα από δύο κουτάκια βουτυρωμένο ποπ κορν. Crime Thriller από αυτά που δεν θυμάσαι την επόμενη μέρα.
Boy Kills World
Boy Kills World… ή αλλιώς οικονομικός Tαραντίνο σε συσκευασία πολυβιταμίνης με τεστοστερόνη, φύκια και μεταξωτές κορδέλες.
Σαν λυσάρι από εκποίηση για το μάθημα «Kill Bill και πως να το καταφέρετε… για αρχάριους» το «boy kills world» διεκδικεί τη θέση του στον world. Με λίγο από το ξενέρωτο «Kung Fu Panda» υπό το πρίσμα της εκπαίδευσης του «Καράτε Κιντ», την κεντρική ιδέα της «Κάθαρσης», λίγο από την αισθητική του «εργοστασίου σοκολάτας» και εμφανώς εμπνευσμένο από το «Τα Πάντα Όλα» και την παραλληλότητα του παρόντος, η ταινία μοιάζει ένα αμάλγαμα αναφορών αλλά όχι ένα χωνευτήρι εμπνεύσεων.
Καταφέρνει ενώ γίνεται “σφαγιλικι’ όλη την ώρα να μην έχει πραγματικό fun και περιέργως στιγμές στιγμές γίνεται βαρετό. Οι σεκάνς που έχουν πλάκα δεν είναι ομοιογενείς. Η βία δεν είναι ούτε ψυχαγωγική, ούτε ρεαλιστική, και ακόμα πιο σίγουρα δεν είναι αφοπλιστική.
Ο ήρωας σε εγρήγορση και αδρανής ταυτόχρονα, ζει δύο δραματικά πολύπλοκα διλήμματα (που τα λύνει και τα δύο με κλωτσομπουνίδια). Παρ’ όλα αυτά παραμένει φλύαρος με τη σκέψη του ενώ επιλέγει να μη μιλάει.
Η Χιλντα Βαν Ντερ Κοι του έχει καταρρακώσει την ύπαρξη καθώς παλεύει για μια οικογένεια που δεν γνωρίζει ακολουθώντας αναμνήσεις που… δεν θυμάται.
Το soundtrack περιλαμβάνει μάλλον όλα τα μουσικά θέματα που ο Ταραντίνο είχε απορρίψει ως ακατάλληλα και κάποιος τα ξαναπούλησε ως «τα κομμάτια που τελικά δεν έβαλε ο Ταραντίνο στις ταινίες του». Υπέροχο μάρκετινγκ παιδιά, μπράβο.
Συνοψίζουμε:
Πολύ Κακό για το Τίποτα… και όχι του Σαίξπηρ.
Το εύρημα της σιωπής του Ήρωα αναλώνεται από την οπτική φλυαρία
Η ταινία σου προκαλεί νοητική σύγχυση και όχι από τις καλές.
Επίσης παίζονται
- «ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»
- «ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ»
- «ΚΛΕΙΔΩΣΕΣ: ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ»
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος