Ο πρώτος οδηγός χρωμάτων χρονολογείται από το 1692

Ο πρώτος οδηγός χρωμάτων είχε τίτλο «Klaer Lightende Spiegel der Verfkonst» και δημιουργήθηκε το 1692, πολύ πριν τα εικονικά χρωματολόγια της Pantone που χρησιμοποιούν γραφίστες, καλλιτέχνες και βιομηχανικοί σχεδιαστές.

Ο συγγραφέας και καλλιτέχνης A. Boogert δημιούργησε ένα και μόνο ένα αντίγραφο του εγχειριδίου του για την ανάμειξη χρωμάτων. Το 900σέλιδο βιβλίο εμφανίστηκε στην απαρχή της σύγχρονης θεωρίας των χρωμάτων και περιλάμβανε πάνω από 700 σελίδες με δείγματα. Βασίζεται στο σύστημα χρωμάτων του Αριστοτέλη και όχι στο χρωματικό φάσμα του Νεύτωνα που ανέπτυξε στο έργο του «Opticks», πάνω από μια δεκαετία αργότερα.

Θα περάσουν πάνω από εκατό χρόνια προτού δημοσιευθεί μια σειρά βιβλίων όπως η «Θεωρία των Χρωμάτων» του Γκαίτε το 1810 και η «Ονοματολογία των Χρωμάτων» του Βέρνερ το 1814, τα οποία συνέβαλαν στην τυποποίηση των χρωμάτων που έφερε η εταιρεία Pantone το 1963.

Δεν είναι γνωστό αν ο A. Boogert είχε μεγάλη επιρροή στη θεωρία ή στην πρακτική εφαρμογή του χρώματος στην εποχή του. Φυσικά, οι περισσότεροι από τους Ολλανδούς Δασκάλους είχαν πεθάνει όταν ολοκληρώθηκε το βιβλίο, και φαίνεται απίθανο όσοι εργάζονταν ακόμη το 1692, να γνώριζαν για αυτό. Το εγχειρίδιο προοριζόταν για την εκπαίδευση των υδατογράφων, εξ ου και ο γαλλικός τίτλος του («Traité des couleurs servant à la peinture à l’eau»), ο οποίος παραπέμπει στο «χρώμα με βάση το νερό».

Ο ιστορικός του Μεσαίωνα Erik Kwakkel βρήκε το βιβλίο σε μια γαλλική βάση δεδομένων και το χαρακτήρισε ως κάτι αρκετά ιδιαίτερο, καθώς προσφέρει μια σπάνια ματιά στο εργαστήριο των ζωγράφων και εικονογράφων του 17ου αιώνα», την λεγόμενη Χρυσή Εποχή της ολλανδικής ζωγραφικής.

Στο βιβλίο του, ο συγγραφέας περιγράφει πώς φτιάχνει τα χρώματα ακουαρέλας. Εξηγεί πώς αναμειγνύει τα χρώματα και πώς αλλάζει τον τόνο τους προσθέτοντας «μία, δύο ή τρεις μερίδες νερού».

Το βιβλίο φυλάσσεται σήμερα στη Bibliothèque Méjanes στην Aix-en-Provence στη Γαλλία, όπου υπάρχουν ολοσέλιδες σαρώσεις υψηλής ανάλυσης με δυνατότητα μεγέθυνσης. «Πέρα από ενημερωτικές, οι εικόνες από το βιβλίο είναι εκπληκτικές και δεν χορταίνεις να το ξεφυλλίζεις», αναφέρει το Refinery29. «Μοιάζουν με τις χρωματικές παλέτες της Pantone, μόνο που δεν έχουν το γνωστό όνομα». Αναρωτιέται κανείς αν ο A. Boogert θα είχε γίνει διάσημος αν το βιβλίο του είχε τυπωθεί και διανεμηθεί.

ΠΗΓΗ: Open Culture