Fallen Leaves: Η ταινία λήξης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, βραβεύθηκε από τη Fipresci στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν

Ο χιουμορίστας είρωνας σχολιαστής και μελετητής της μοναξιάς, επιστρέφει με την πιο απλή και πιο σύνθετη δουλειά του των τελευταίων ετών. Στα «Πεσμένα Φύλλα» (Fallen Leaves) ένα από αυτά τα αλλοπρόσαλλά ζευγάρια που μας συστήνει, θα συναντηθούν για να μας θυμίζουν ότι έρωτας και αγάπη δεν χτίζονται μόνο σε ροζ περιβάλλοντα χώρο.

Στην ταινία του, ο Άκι Καουρισμάκι μας συστήνει μια υπάλληλο σε σούπερ-μάρκετ που σχεδόν αμέσως απολύεται γιατί μαζεύει από τον κάδο σκουπιδιών καθημερινά ένα ληγμένο προϊόν. Αυτό αποτελεί και το κυρίως γεύμα της (όταν η γεύση του παραμένει αναλλοίωτη) στο σπίτι του ενός πιάτου, ενός πιρουνιού και ενός μαχαιριού. Στην ίδια γειτονιά, ένας άντρας χάνει τη δουλειά του γιατί πίνει -κρυφά και φανερά- αλκοόλ εν ώρα εργασίας. Όταν αυτοί οι δύο συναντηθούν, στην ατμόσφαιρα θα πλανάται ένα «ίσως» και αυτό θα είναι οριστικό.

Μια σειρά από ξεκούδουνες καταστάσεις ρυθμίζουν τους βαθμούς δυσκολίας: του γράφει το τηλέφωνό της σε ένα χαρτάκι και εκείνος το χάνει, ενώ εκείνη δεν θα του αποκαλύψει το πλήρες όνομα της για να παραμείνει σε εκκρεμότητα το ρομαντικό μυστήριο. Αποτέλεσμα: και οι δύο κινδυνεύουν να μην ξανασυναντηθούν.

Η ειρωνεία της τύχης όμως έχει πικρή αίσθηση χιούμορ και θα τους αναγκάσει, όχι απλά να ξαναβρεθούν αλλά να έρθουν αντιμέτωποι με πολλαπλά συμπαντικά μηνύματα: Όπου κι αν πάνε, μαζί ή χώρια, βρίσκονται τοιχοκολλημένες ή αναρτημένες αφίσες που γράφουν ειρωνικά σχόλια σε συνάρτηση με αυτό που τους συμβαίνει σε πρώτο πλάνο. Όταν ανοίγουν το ραδιόφωνο για να χαλαρώσουν, ακούγονται ειδήσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Σε όσα μπαρ ή καταστήματα κι αν πάνε, τα φαντασμαγορικά ονόματα στις πινακίδες μοιάζουν με ειρωνικά σχόλια για την κατάντια στην οποία τα μαγαζιά βρίσκονται. Και το χειρότερο: ο τοπικός κινηματογράφος που στα προσεχώς του έχει μόνο κλασσικές και κουλτουριάρικες ταινίες, όταν τον επισκέπτονται προβάλλει το τερατώδες εγχείρημα του Τζιμ Τζάρμους «Οι Νεκροί δεν Πεθαίνουν» (ναι, και ο Τζάρμους έκανε ταινία με ζόμπι), την οποία δε, κάποιοι θαμώνες θα την παρομοιάσουν με τα κοινώς αριστουργηματικά δημιουργήματα του Γκοντάρ.

Εμβληματική η σκηνή με τα πεταμένα τσιγάρα έξω στον κινηματογράφο, που προδίδει ότι εκείνος πέρασε από τον χώρο.