Τα Ίχνη «ταξιδεύουν» στο Ευρωκοινοβούλιο

Τα Ίχνη, μία ανεξάρτητη παραγωγή του Advanced Media Institute, ξεκίνησαν το διεθνές ταξίδι τους με τη συμμετοχή τους στο 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τον περασμένο Μάρτιο, όπου και έτυχαν θερμής υποδοχής. Ακολούθησε πληθώρα προβολών σε Κύπρο και Ελλάδα, με συζητήσεις με το κοινό να πλαισιώνουν κάθε προβολή.

Στο ντοκιμαντέρ Ίχνη, συγγενείς των αγνοουμένων, δημοσιογράφοι και επιστήμονες από την Κύπρο και το εξωτερικό επαναφέρουν και αναλύουν το ζήτημα των Αγνοουμένων. Δείχνουν ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να ξεχάσει. Υπογραμμίζουν τις τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες της Τουρκίας που εξακολουθεί να μη διευκολύνει την ιστορική έρευνα για τον εντοπισμό των Κυπρίων στρατιωτών και πολιτών που πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Αναδεικνύουν την υποχρέωση των διεθνών οργανισμών να πιέσουν την Τουρκία να ανοίξει τα αρχεία της. Υπενθυμίζουν τις διαχρονικές πολιτικές ευθύνες της κυπριακής πλευράς που, στο όνομα της συμφιλίωσης, δεν ασκεί την απαραίτητη πίεση, ώστε να εφαρμοστεί το διεθνές δίκαιο. Στην αφήγηση του ντοκιμαντέρ, παράλληλα με τους αγνοούμενους, αναδεικνύεται η περιπέτεια των αρχαίων και θρησκευτικών κειμηλίων που εκλάπησαν και φυγαδεύτηκαν ή πουλήθηκαν στο εξωτερικό με ευθύνη των κατοχικών δυνάμεων.

«Ανάσα ζωτικής σημασίας για την Ιστορία»

Την ελπίδα ότι η προβολή στο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι μία από τις «ανάσες» που μπορούν να αποδειχθούν ζωτικής και καθοριστικής σημασίας για την Ιστορία, εκφράζει η Σοφία Ιορδανίδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Επικοινωνίας και Νέας Δημοσιογραφίας του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου.

Όπως μας είπε η υπεύθυνη Έρευνας και Παραγωγής του ντοκιμαντέρ, εξαρχής πίστευε στην ουσία του εγχειρήματος και δεσμεύτηκε ότι για έναν ολόκληρο χρόνο θα ταξίδευε με τα «Ίχνη» στη… βαλίτσα της, για να συζητήσει το θέμα του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η απήχηση που έχουν μέχρι τώρα τα «Ίχνη» είναι ανέλπιστη, αναφέρει η κυρία Ιορδανίδου. Ο κόσμος «συγκινείται από μια πληγή που παραμένει ανοιχτή σχεδόν μισό αιώνα και εμπλέκεται στη συζήτηση, θυμάται, επιβεβαιώνει με κάθε τρόπο ότι “η λήθη ουδέποτε κατάφερε να γίνει λύση”». Ταυτόχρονα, λειτουργεί και σε επίπεδο δημόσιας συζήτησης και αντιπαράθεσης, «προκαλώντας δημόσια πρόσωπα να πάρουν θέση, να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια να θεωρούν ότι είναι ένα θέμα που έχει κλείσει».

Αναφορικά με την αξία της ερευνητικής δημοσιογραφίας, επισημαίνει πως η ανάγκη για αξιόπιστη δημοσιογραφία που υποστηρίζει τον πολίτη δεν έλειψε ποτέ. Ωστόσο, σήμερα δυσκόλεψαν τρομερά οι συνθήκες παραγωγής της «λόγω του ότι η εξουσία, σε κάθε της μορφή, έχει γίνει πολύ πιο απόμακρη και “θωρακισμένη”» – ένας παραπάνω λόγος «για να στραφούμε όλοι –ακαδημαϊκοί κι επαγγελματίες του χώρου της ενημέρωσης– προς την ερευνητική δημοσιογραφία».

Όσο για τα ντοκιμαντέρ, αυτά αποτελούν ένα σχετικά φθηνό και φιλικό προς το κοινό μέσο για να περιγράψεις και να αποκαλύψεις μεγάλα θέματα της επικαιρότητας, συνεχίζει η ίδια, χαρακτηρίζοντάς τα ως «πολυεργαλεία» της σύγχρονης δημοσιογραφίας.