Η απώλεια του επί σειρά ετών διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Μισέλ Δημόπουλου, που συνέδεσε το όνομα του με μια από τις πιο δημιουργικές εποχές στην πορεία του κορυφαίου κινηματογραφικού θεσμού της χώρας μας, σκόρπισε τη θλίψη σε όλους όσους τον γνώριζαν και εκτιμούσαν το έργο του. Ο Μιχάλης (Μισέλ) Δημόπουλος αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας, που τον τελευταίο καιρό επιδεινώθηκε.
Φανατικός λάτρης του κινηματογράφου, με μια βαθιά, ουσιαστική και χωρίς έπαρση γνώση των κινηματογραφικών ρευμάτων, αφιερώθηκε στο όραμά του για ένα διεθνές και αναγνωρισμένο Φεστιβάλ. Υπήρξε, κατά γενική ομολογία, ένας σινεφίλ που δίδαξε με τον τρόπο του σινεμά σε μια ολόκληρη γενιά.
Ο Μισέλ Δημόπουλος είχε σπουδάσει κινηματογράφο στη Γαλλία και ξεκίνησε την πολύχρονη καριέρα του ως κριτικός κινηματογράφου στην Αυγή και στο περιοδικό Σύγχρονος Κινηματογράφος, τη δεκαετία του ’70.
Ανέλαβε διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1992-2004), το οποίο κατόρθωσε, έχοντας στο πλευρό του τον Δημήτρη Εϊπίδη, να το κάνει διεθνές με σημαντικές αξιώσεις. Συνεργάστηκε ακόμη με ελληνικούς και ξένους κινηματογραφικούς φορείς, στο πλαίσιο της διοργάνωσης αφιερωμάτων σε δημιουργούς της 7ης Τέχνης.
Επιμελήθηκε τις επιλογές ταινιών στην ΕΡΤ ως υπεύθυνος ξένου προγράμματος (από το 1982 μέχρι και το 1991), αναζητώντας πάντα ένα διαφορετικό σινεμά του δημιουργού από όλον τον κόσμο, με το καλλιεργημένο βλέμμα του κριτικού και του επίμονου σινεφίλ, βαθύ γνώστη της κινηματογραφικής τέχνης. Επιμελήθηκε επίσης αφιερώματα για το ελληνικό σινεμά στο εξωτερικό, και υπήρξε ιδρυτικό μέλος των βραβείων LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η ανακοίνωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Η «οικογένεια» του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με ανακοίνωσή της, αποχαιρετά έναν δικό της άνθρωπο, τον οραματιστή και πρωτοπόρο Μισέλ Δημόπουλο, που έφυγε από τη ζωή μετά από πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε το τελευταίο διάστημα.
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, «το πολύπλευρο έργο του, οι ανεξάντλητες γνώσεις του, η ακούραστη αφοσίωσή του στο σινεμά, καθώς και η πολύτιμη παρακαταθήκη που άφησε πίσω του, περιγράφουν ιδανικά την προσωπικότητα και την προσφορά του Μισέλ Δημόπουλου. Αυτό που αδυνατούν, όμως, να περιγράψουν είναι το χάρισμά του να αγγίζει τις καρδιές όλων όσοι είχαν την τύχη και το προνόμιο να συνεργαστούν μαζί του».
Ο Μισέλ Δημόπουλος ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ από το 1991 μέχρι το 2005 και σε αυτό το διάστημα έδωσε νέα πνοή και διεύρυνε τους διεθνείς ορίζοντες του θεσμού. Επιμελήθηκε πολλές ρετροσπεκτίβες, αφιερώματα, καθώς και τριάντα εκδόσεις και μονογραφίες αφιερωμένες σε Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες. Η βαθιά αγάπη του για τον κινηματογράφο, το ανήσυχο πνεύμα του και η ανάγκη του να ανακαλύπτει νέους δημιουργούς, είδη και τάσεις, τον οδήγησαν να κάνει πραγματικότητα το όραμα της διεθνοποίησης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
«Ήταν πάντα κοντά στο Φεστιβάλ και τους ανθρώπους του. Παρακολουθούσε ταινίες φανατικά και υπερασπιζόταν με πάθος το ανεξάρτητο, ευρωπαϊκό σινεμά. Θα τον θυμόμαστε πάντα στους διαδρόμους του Ολύμπιον, στο Λιμάνι, στις κινηματογραφικές αίθουσες, ακούραστο και χαμογελαστό, να μιλά με πάθος για τις ταινίες που τόσο αγάπησε, να διευρύνει τους ορίζοντές μας και να μας ταξιδεύει στο πρωτοποριακό και ανήσυχο σινεμά της νέας εποχής.
Τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην Έρση Σωτηροπούλου, στην Καρολίνα, στον Μάρκελλο, στην οικογένεια και τους οικείους του», καταλήγει η ανακοίνωση.
Η ΠΕΚΚ για το θάνατο του Μισέλ Δημόπουλου
Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου εξέδωσε ανακοίνωση αποχαιρετώντας και αυτή με τη σειρά της τον Μισέλ Δημόπουλο:
“Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου λυπάται βαθιά γιατί έχασε έναν δικό της άνθρωπο, που ως την τελευταία του στιγμή ανέπνεε με σινεμά. Ιδρυτικό μέλος της ο Μισέλ Δημόπουλος, Αντιπρόεδρος και Ταμίας της κάποτε, κλήθηκε από την Π.Ε.Κ.Κ. να φέρει σε πέρας τη δύσκολη αποστολή της μετάβασης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στη σημερινή διεθνή του μορφή. Ανταποκρίθηκε με θαυμαστή πληρότητα στο έργο του, έδωσε σχήμα και μορφή σε κάτι που για πολλούς αποτελούσε άπιαστο όνειρο και το Φεστιβάλ εξακολουθεί να ζει χάρη στο δικό του όραμα.
Ελάχιστοι άνθρωποι του κινηματογραφικού χώρου είχαν το χάρισμα να σταθούν “σηματωροί και κήρυκες” στην έβδομη τέχνη του τόπου μας. Τον αποχαιρετούμε και δεν μπορεί παρά να τον φέρνουμε στη μνήμη μας, κάθε φορά που θα εισερχόμαστε στις αίθουσες του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, κάθε φορά που θα παίρνουμε εντός τους τις δικές μας ανάσες κινηματογραφικού οξυγόνου.”
Ο Πρόεδρος της ΠΕΚΚ Βασίλης Κεχαγιάς μίλησε στον 9,58fm της ΕΡΤ3 για αυτή τη σημαντική απώλεια, λέγοντας ότι υπήρξε ανάμεσα στα 26 πρώτα μέλη της Ένωσης Κριτικών και δίνοντας έμφαση στο ρόλο που έπαιξε ο Μισέλ Δημόπουλος στη διαμόρφωση της κινηματογραφικής παιδείας στη χώρα μας μέσω του “Ευαγγελίου” όπως το χαρακτήρισε, του περιοδικού “Σύγχρονος Κινηματογράφος” του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Κυρίως όμως υπήρξε τεράστια η συμβολή του στη μετέπειτα διεθνή πορεία του Φεστιβάλ. “Ελάχιστοι άνθρωποι του κινηματογραφικού χώρου σαν τον Μισέλ Δημόπουλο είχαν το χάρισμα να σταθούν “σηματωροί και κήρυκες” στην έβδομη τέχνη του τόπου μας” σημείωσε μεταξύ άλλων ο κ. Κεχαγιάς.
Συγκλονισμένος με τον θάνατο του Μισέλ Δημόπουλου, δήλωσε ο Δημήτρης Κερκινός, υπεύθυνος αφιερώματος και τμήματος “Ματιές στα Βαλκάνια”, ο οποίος συνεργάστηκε στενά μαζί του από το 1999. Ο κ. Κερκινός μίλησε στην εκπομπή της ΕΡΤ3 “Μέρα με Χρώμα” για αυτήν την απώλεια, λέγοντας πως ο Μισέλ Δημόπουλος και ο Δημήτρης Εϊπίδης, συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον σε ένα κοινό όραμα για το θεσμό. Υπήρξαν ουσιαστικά οι θεμελιωτές της διεθνούς και λαμπερής πορείας του Φεστιβάλ διοργανώνοντας αμέτρητα αφιερώματα σε σπουδαίους δημιουργούς, αλλά και εκδόσεις, στις οποίες ανατρέχουν μέχρι σήμερα όσοι αγαπούν τον κινηματογράφο.
Ο Βασίλης Γάκης συγκινημένος θυμήθηκε την εποχή της συνεργασίας τους με τον Μισέλ Δημόπουλο, που βρισκόταν τότε στο “τιμόνι” του Φεστιβάλ, ενώ ο ίδιος ήταν αντιδήμαρχος Πολιτισμού του δήμου Θεσσαλονίκης επί έξι χρόνια.
“Είχαμε προσπαθήσει τότε από κοινού για την εξωστρέφεια του Φεστιβάλ”, δήλωσε ο κ. Γάκης μεταξύ άλλων.
“Φροντίζαμε οι τελευταίες δράσεις των Δημητρίων να ολοκληρώνονται λίγο πριν την έναρξη του Φεστιβάλ και οι ημερομηνίες τους να μη συμπίπτουν” τόνισε ο ίδιος, ενώ αναφέρθηκε και στο περίπτερο του ΦΚΘ που βρίσκεται στην πλατεία Αριστοτέλους και στήθηκε την ίδια εποχή αποτελώντας σήμερα ένα τοπόσημο, που παραπέμπει πάντα στον κινηματογράφο και τον θεσμό αυτό.
Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου αποχαιρετά τον Μιχάλη Δημόπουλο
Συλλυπητήριο μήνυμα απέστειλε και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου για την απώλεια του Μιχάλη Δημόπουλου:
«Ο Μιχάλης Δημόπουλος ανήκει στη γενιά των ευαίσθητων κι ανήσυχων ανθρώπων που εξέφρασαν το πάθος τους για το σινεμά γράφοντας κριτικές ταινιών. Η γενιά αυτή εμφανίστηκε ορμητική με το κύμα της μεταπολίτευσης και βρήκε στέγη στον Σύγχρονο Κινηματογράφο (ένα περιοδικό σαν τo γαλλικό Cahiers du Cinema) έχοντας την πεποίθηση πως θα ισχυροποιήσει στο κοινό την εικόνα την οποία διαμόρφωναν, ή μόλις είχαν διαμορφώσει για τον κόσμο τα νέα ρεύματα του κινηματογράφου στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Συνεργάτες και φίλοι του, οι οποίοι προσέδωσαν ιδιαίτερο περιεχόμενο και χροιά στην κινηματογραφική κριτική και στην κινηματογραφοφιλία εκείνα τα χρόνια, ήταν ο Χρήστος Βακαλόπουλος και ο Γιώργος Μπράμος. Απόντες και οι τρεις τώρα.
Ο Μιχάλης Δημόπουλος προσέφερε σημαντικά στη Δημόσια Τηλεόραση ως προγραμματιστής της Κινηματογραφικής Λέσχης κι άλλων κινηματογραφικών ζωνών. Ακόμη πιο σημαντική ήταν η προσφορά του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής του κατά την κρίσιμη καμπή της διεθνοποίησης του θεσμού αυτού.
Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου εκφράζει τα βαθιά συλλυπητήριά του στην οικογένειά του».
Ο συγγραφέας, μεταφραστής και κινηματογραφιστής Αχιλλέας Κυριακίδης αναφέρθηκε, μιλώντας στον 9,58fm στις δικές του αναμνήσεις από τον διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
«Ήταν ένας πολύ αγαπημένος μου φίλος, εξαιρετικός συνεργάτης, ένας οραματιστής, ένας εμπνευσμένος άνθρωπος από αυτούς, που δεν έχω γνωρίσει άλλους. Παθιασμένος εραστής του κινηματογράφου, ο λόγος του ήταν κινηματογράφος, η σκέψη του ήταν κινηματογράφος, η ανάσα του ήταν κινηματογράφος. Γνωριστήκαμε όταν επρόκειτο να ιδρύσει ο Ντίνος ο Σιώτης ένας περιοδικό «Τα Ρεύματα» τότε, που μετά έγινε «Δέκατα» και είχαμε βρεθεί στο σπίτι του Ντίνου Σιώτη και γνωριστήκαμε γιατί θα γράφαμε και οι δύο στο περιοδικό, που επρόκειτο να ανοίξει. Βέβαια, εγώ τον ήξερα τον Μισέλ, τον διάβαζα, σχεδόν μου δίδαξε πολλά πράγματα για τον κινηματογράφο μέσω του σύγχρονου κινηματογράφου με τους συνεργάτες του.
Αυτό, που με τρέλαινε σε αυτόν τον άνθρωπο ήταν οι εμμονές του, οι υγιείς εμμονές του. Εμμονές αν θέλετε κάθε παθιασμένου εραστή, που κάθεται σαν αυτόν, που κάθεται ώρες κάτω από τη βροχή, περιμένοντας να δει το ερωτικό του ίνδαλμα και να πιστοποιήσει τον έρωτά του, όχι για κανέναν άλλον αλλά για τον εαυτό του. Ήταν πραγματικά ένας άνθρωπος επίμονος σε αυτά, που πίστευε, σε αυτά, που του άρεσαν, σε αυτά, που ήθελε να δώσει και στους άλλους να χαρούν την τέχνη του κινηματογράφου, που τόσο αγάπησε», σχολίασε μεταξύ άλλων ο Αχιλλέας Κυριακίδης.
Τέλος, ο δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Σωτήρης Ζήκος μίλησε για τον σπουδαίο αυτό σινεφίλ ενθυμούμενος μεταξύ άλλων πόσο πολύ αγάπησε το σινεμά ο Μισέλ Δημόπουλος, που “ήθελε μόνο να βλέπει ταινίες. Τον έπιανε πονοκέφαλος πάντα στα εγκαίνια και τις κοινωνικές εκδηλώσεις”. Ήταν αυτός, που μαζί με κάποιους άλλους οδήγησαν τον θεσμό στη διεθνοποίηση του, τόνισε ο κ. Ζήκος σημειώνοντας πως ο Δημόπουλος και ο Παύλος Ζάννας υπήρξαν ίσως οι πιο σημαντικές προσωπικότητες που βοήθησαν τη δημιουργική πορεία του Φεστιβάλ.
Διαβάστε επίσης:
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος