Ο ιρλανδοελληνικής καταγωγής ποιητής Λευκάδιος Χερν -ή αλλίως Γιάκουμο Κοϊζούμι- ήταν… “καλεσμένος’ σε μια διαφορετική συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων του 64ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η ιδέα της συνάντησης της λέσχης ανάγνωσης “μπλε αλώνι” προήλθε από το αφιέρωμα της φετινής διοργάνωσης στα “Φαντάσματα”.
Το «μπλε αλώνι» είναι ένα δίκτυο λεσχών ανάγνωσης ελεύθερων ψηφιακών και ηχητικών βιβλίων, που έχει ήδη 5 ομάδες σε όλη την Ελλάδα: Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Αθήνα, Ορμένιο Έβρου και Καβάλα. Χρησιμοποιώντας e-books και audio books σε συνδυασμό με συνοδευτικό υλικό που υπάρχει online βλέπει την ανάγνωση ως μια συλλογική εξερεύνηση στην όποια ο καθένας επιλέγει ελεύθερα μέχρι που θέλει να φτάσει. Κάθε «μπλε αλώνι» αυτο-οργανώνεται και έχει το δικό του χαρακτήρα συνθέτοντας από το διαθέσιμο κοινό υλικό τη δική του πορεία.
Ποιος ήταν ο Λευκάδιος Χερν
Ο ιρλανδοελληνικής καταγωγής ποιητής Λευκάδιος Χερν – ή αλλίως Γιάκουμο Κοϊζούμι-, που γεννήθηκε το 1850 στη Λευκάδα και απεβίωσε το 1904 στο Τόκιο, είναι γνωστός για τις συλλογές του με ιαπωνικούς θρύλους και παράξενες ιστορίες πνευμάτων και απόκοσμων μορφών.
Οι Ιάπωνες τον κατατάσσουν στους εθνικούς τους συγγραφείς, επειδή μέσω του έργου του έγινε η γιαπωνέζικη λογοτεχνία ευρύτερα γνωστή στον δυτικό κόσμο. Έζησε και στις ΗΠΑ, όπου είναι επίσης γνωστός για τα κείμενά του για την πόλη της Νέας Ορλεάνης, στην οποία έμεινε περίπου μία δεκαετία.
Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της Ιαπωνίας και ο τάφος του βρίσκεται στο Νεκροταφείο Ζοσιγκάγια, στο Τοσίμα του Τόκιο.
Το 2014, στην επέτειο των 110 ετών από το θάνατό του και στον τόπο από τον οποίο πήρε το όνομά του, εγκαινιάστηκε το Ιστορικό Κέντρο Λευκάδιου Χερν, κατά τη διάρκεια διήμερου διεθνούς συμποσίου.
Φαντάσματα και δράκοι στο “Πράσινο δωμάτιο” του Ολύμπιον
“Στη συνάντηση ένα μεγάλο μέρος στη συζήτησης περιστράφηκε γύρω από την μυθιστορηματική ζωή του Χερν και τις επανεφευρέσεις του εαυτού του, σε τρεις διαφορετικές ηπείρους, καθώς και στην εντυπωσιακή πνευματική του εγρήγορση και ελευθερία, με την οποία σύμμαχο, διερεύνησε και υπερασπίστηκε μη κυρίαρχους πολιτισμούς. Εντύπωση προκάλεσε ο υβριδισμός της γραφής του Χερν, ο οποίος που με έναν πρωτότυπο χειρισμό του δοκιμίου και των σύντομων μορφών μυθοπλασίας διαπέρασε τα όρια μεταξύ των διάφορων γνωστικών πεδίων: δημοσιογραφία, λαογραφία, μυθοπλασία, τέχνη” λέει η επικεφαλής ή “η ψυχή” του “μπλε αλωνιού”, Χριστίνα Βουμβουράκη, αρχιτεκτόνισσα στο επάγγελμα, συνδημιούργος του εργαστήριου Esθήτα, αλλά και φανατική αναγνώστρια ιστοριών.
“Συχνά ο ίδιος ο Χερν εντάσσεται στις αφηγήσεις του ως ένας χαρακτήρας που μεταφέρει μια ιστορία που του είπε κάποιος Ιάπωνας. Ο αφηγητής εξερευνά και μαθαίνει συμπαρασύροντας τον αναγνώστη σε μια περιπέτεια”, τόνισε η ίδια.
Έτσι, έγιναν αναφορές στην ευαίσθητη και βαθιά στοχαστική γραφή του Χερν και την προσήλωση του στις αισθήσεις, στα συναισθήματα και την ομορφιά, ενώ μια πολύ ενδιαφέρουσα διακειμενική προσέγγιση έγινε για το ποίημα το Χερν “‘Είμαι εγώ ένας” (εδώ το ποίημα https://www.bibliotheque.gr/article/64828) σε αντιπαραβολή με στίχους του Μπομπ Ντίλαν (εδώ οι στίχοι https://www.bobdylan.com/songs/i-contain-multitudes/) και το «Τραγούδι του εαυτού μου» του Ουίτμαν (https://iwp.uiowa.edu/whitmanweb/en/writings/song-of-myself/section-51).
Τα μέλη του “μπλε αλωνιού” έκαναν λόγο για μία από τις πιο ενδιαφέρουσες, αλλά και διασκεδαστικές συναντήσεις της λέσχης. Κάποιοι αναφέρθηκαν και στο πώς οι Ιάπωνες κατανοούν την έννοια του θανάτου, και για τον τρόπο που ζωή και θάνατος συνυφαίνονται και γίνονται αποδεκτά. Αυτό άνοιξε την κουβέντα σε φαντάσματα και δράκους, αλλά και σε διάφορες πολιτισμικές ομοιότητες ή αντιθέσεις.
Η συνάντηση άνοιξε και ολοκληρώθηκε με αφηγήσεις από τη φιλοξενούμενη εικαστικό Μαρία Κομπατσίαρη, η οποία έχει προσεγγίσει το έργο του Χερν στο παρελθόν ως πηγή έμπνευσης.
Ακούστηκαν τρεις ιστορίες: « Η ιστορία του Ορασίμα Τάρο», «Το κορίτσι στο παραβάν» και «Το αγόρι που ζωγράφιζε γάτες».
“Στη Θεσσαλονίκη, όπου ξεκίνησε το δίκτυο τον Οκτώβρη του 2022, οι συναντήσεις συχνά γίνονται σε υπαίθριους χώρους ή συνδυάζονται με περιπάτους και η ομάδα επιδιώκει να εμπλέκεται με την πόλη με δυναμικό τρόπο, εναλλάσσοντας τόπους συνάντησης. Για παράδειγμα βρεθήκαμε στην Παραλία της Θεσσαλονίκης, στο OK!Thess Innovation Hub, στο Μουσείο Φωτογραφίας, στο εργαστήριο κυκλικής οικονομίας γειτονιάς “Κύκλος”, στη βιβλιοθήκη του Goethe Institute, στο κυλικείο του Αλεξάνδρειου Μέλαθρου, στο Εντευκτήριο ΟΛΘ, στο Πάρκο Τσέπης της Γειτονιάς της Σβώλου, στο Σινέ Άλεξ, στον αστικό αμπελώνα του Δήμου Θεσσαλονίκης. Ενδεικτικά, τα «μπλε αλώνια» έως σήμερα διάβασαν, άκουσαν και εξερευνήσαν Ντοστογιέφσκι, Πόε, Γκόγκολ, Καβάφη, Πιραντέλλο και Γκαίτε, Πλάτωνα, Στάινμπεκ, Όσκαρ Ουάιλντ, Άγκαθα Κρίστι, Μπερτολτ Μπρεχτ και πρόσφατα Λευκάδιο Χερν με τον οποίο θα ταξιδέψουμε στο Ορμένιο στον Έβρο”, δήλωσε η κ. Βουμβουράκη.
Στην ερώτηση γιατί ονόμασαν το δίκτυο “μπλε αλώνι” απάντησε ότι “μπλε, το ονόμασαν για τον ουρανό και αλώνι σε ένα δημιουργικό συσχετισμό με τη λέξη σαλόνι, όχι μόνο με την έννοια της ως κλειστός χώρος υποδοχής επισκεπτών, αλλά και ως η σύναξη για συζήτηση και ανταλλαγή ιδεών, μια έννοια που ανακαλεί στη μνήμη τα περίφημα λογοτεχνικά σαλόνια αλλοτινών εποχών”.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος