Ενώνουν τη φωνή τους και με τον πόνο αγκαλιά, προσπαθούν να πορευτούν. Κάθε 25η Νοεμβρίου, η Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, υπενθυμίζει πόσο δρόμο έχουμε ακόμη μέχρι οι γυναίκες να μπορούν να ζουν χωρίς φόβο. Για πολλές οικογένειες, αυτή η ημέρα δεν είναι απλώς συμβολική, είναι βαθιά προσωπική. Είναι η ημέρα που ξεδιπλώνεται ξανά ο πόνος μιας απώλειας που δεν έπρεπε να έχει συμβεί. Δύο μητέρες, η Κατερίνα Κώτη και η Ρόζα Φωτιάδου, κουβαλούν αυτόν τον πόνο και μετατρέπουν τη μνήμη των παιδιών τους σε λόγο, σε δράση, σε μήνυμα προς κάθε γυναίκα που κινδυνεύει.
«Είναι η μέρα της γιορτής μου και με έχει στιγματίσει»
Η Κατερίνα Κώτη, μητέρα της Ντόρας Ζαχαριά, που δολοφονήθηκε στη Ρόδο στα 31 της χρόνια, εκμυστηρεύεται στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, πως ο πόνος και το βάρος που κουβαλά από την απώλεια του παιδιού της, είναι οι σύντροφοι της ζωής της. «Ελπίζω αυτή τη μέρα να σταματήσουμε να τη γιορτάζουμε. Μακάρι να σταματούσε, να μην υπήρχε η ανάγκη να συζητάμε για τις γυναίκες που χάθηκαν. Είναι η ημέρα της γιορτής μου και δυστυχώς με έχει στιγματίσει αυτό το πράγμα, την ημέρα της γιορτής μου να γιορτάζουμε ένα τέτοιο τραγικό γεγονός, αυτή η μέρα είναι τόσο δύσκολη».
Όπως η ίδια περιγράφει, η κόρη της προσπάθησε να φύγει από μια σχέση, όμως δεν πρόλαβε να σωθεί, «το παιδί μου πήρε την απόφαση να απομακρυνθεί, ωστόσο δεν κατάφερε να σωθεί, δεν γλίτωσε. Δεν θα σωνόταν εφόσον αυτός το είχε βάλει σκοπό. Μία οικογένεια, η οποία θα μπορούσε να είχε σώσει το παιδί μου, η οποία γνώριζε για το παρελθόν του, θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι και να το αποτρέψει».
Παρά τον πόνο, η Κατερίνα Κώτη πιστεύει πως κάτι αρχίζει να αλλάζει. «Νομίζω ότι αρχίζουμε και προχωράμε. Γιατί και οι κοπέλες ακούνε και ξυπνάνε. Κάποια κορίτσια με έχουν σταματήσει στον δρόμο και μου λένε: ‘Κυρία Κατερίνα, μετά από αυτό που έγινε με την Ντόρα, έχω φύγει από τη σχέση που ήμουνα και είμαι καλά’. Αυτό νομίζω είναι ό,τι καλύτερο».
«Να σέβονται τη ζωή τους, να φεύγουν από δύσκολες σχέσεις»
Η Ρόζα Φωτιάδου, μητέρα της Σοφίας Σαββίδου που δολοφονήθηκε στη διπλή γυναικοκτονία της Κηφισιάς, τονίζει πως η κοινωνία πρέπει να στηρίξει τις γυναίκες πριν να είναι αργά.«Υπάρχει το έγκλημα, υπάρχει παγκόσμια και στην Ελλάδα. Πρέπει όμως, να στείλουμε το μήνυμα προς όλες τις γυναίκες να σέβονται και να αγαπούν τη ζωή τους και τον εαυτό τους. Να φεύγουν από δύσκολες σχέσεις, να απαγκιστρώνονται, να μην κρέμονται σε κανέναν, να έχουν δύναμη. Να στέκονται στα πόδια τους και είμαστε πολλές που θα σταθούμε δίπλα τους για να τους βοηθήσουμε να φύγουν από αυτό το κακοποιητικό περιβάλλον».
Μιλώντας για το φαινόμενο της γυναικοκτονίας, είναι ξεκάθαρη, «ναι, η γυναικοκτονία υπάρχει. Το φωνάζουμε και θα το φωνάζουμε. Τις σκοτώνουν αυτοί οι τραμπούκοι γιατί τις θεωρούν υποδεέστερες. Έναν φίλο τους δεν θα τον σκοτώσουν με τόση ευκολία. Η γυναίκα όμως, επειδή σηκώνει ανάστημα, επειδή θέλει να φύγει, επειδή μπορεί να πει μια κουβέντα γι’ αυτούς δεν έχει το δικαίωμα. Κι αν σηκώσει ανάστημα, τη σκοτώνουν».
Η γυναικοκτονία ως κοινωνικό φαινόμενο όχι ως «στιγμιαίο έγκλημα»
Οι μαρτυρίες αυτών των δύο μητέρων δεν είναι μόνο προσωπικές ιστορίες. Φωτίζουν ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται, γυναίκες δολοφονούνται όταν επιχειρούν να σπάσουν τον κύκλο της κακοποίησης. Όταν υψώνουν φωνή. Όταν διεκδικούν αυτονομία. Η έμφυλη βία δεν είναι μεμονωμένο γεγονός που σημειώνεται «την¨κακιά στιγμή». Είναι αποτέλεσμα κοινωνικών αντιλήψεων, στερεοτύπων και μιας κουλτούρας που ακόμη ανέχεται ή υποτιμά τα σημάδια.
Παρά τη σκοτεινιά, ωστόσο, όπως εκμυστηρεύονται κάτι αλλάζει. «Η συζήτηση γίνεται πιο ανοιχτή. Οι γυναίκες μιλούν περισσότερο. Αναγνωρίζουν τις κόκκινες γραμμές, φεύγουν νωρίτερα από τοξικές σχέσεις, ζητούν βοήθεια. Οι φωνές μας, όσο επώδυνες κι αν είναι, λειτουργούν ως ζωή για άλλες γυναίκες», σημειώνουν.
Να γίνει κάποτε η 25η Νοεμβρίου περιττή
Μέχρι τη μέρα που η κοινωνία μας δεν θα θρηνεί άλλες γυναίκες, η σημερινή ημερομηνία είναι υπενθύμιση και ευθύνη. «Ευθύνη μας είναι να ακούμε, να προστατεύουμε, να στηρίζουμε. Να μη θεωρούμε τη βία ‘’ιδιωτική υπόθεση’’. Να μην αφήνουμε καμία γυναίκα μόνη. Η ευχή όλων μας να έρθει η χρονιά που η 25η Νοεμβρίου δεν θα χρειάζεται πια», επισημαίνουν. Αλλά μέχρι τότε, οι φωνές των μητέρων θα ηχούν δυνατά, με μοναδικό σκοπό, να σωθούν ζωές.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος
