Οι ταινίες της εβδομάδας: πρεμιερο-λαγνεία, σημαντικές ταινίες και σπουδαίες επανεκδόσεις

Array

Χθες τελείωσε το «Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου» που για 35 χρόνια αγκαλιάζει ο Νίνος Φενέκ Μικελίδης. Σήμερα μια άλλη μέρα. Άρχισε πάλι η υπερβολική πρεμιερο-λαγνεία, που πολύ φοβάμαι δεν θα δώσει χρόνο σε σημαντικές ταινίες και ακόμα πιο σπουδαίες επανεκδόσεις να βρουν τον χώρο τους. Εμείς είμαστε πάντως εδώ για να σας μιλήσουμε για την επανέκδοση της ταινίας του Αγγελόπουλου, μαζί με έναν κροκόδειλο που τραγουδάει, το σύστημα υγείας που καταρρέει, την έλλειψη σπασμών στο πρόσωπο ενός χαρτοπαίχτη και τη σύσταση του me too. Δεν ξέρω πώς θα το καταφέρουμε. Ας το προσπαθήσουμε όμως.

Λάιλ, ο Φίλος μου ο κροκόδειλος (Lyle Lyle Crocodile)

Εμπνευσμένο από τα παιδικά βιβλία του Bernard Waber, ο«Λάιλ, ο Φίλος μου ο κροκόδειλος» είναι ένας κροκόδειλος με μια μοναδική ιδιαιτερότητα, πέρα από το ότι είναι χαριτωμένος: Τραγουδάει υπέροχα σε πάνω από 3 οκτάβες εκφράζοντας ανθρώπινα συναισθήματα. Αρχικά υιοθετείται από ένα θεατρώνη που σκοπό έχει να αξιοποιήσει το ταλέντο του προς όφελος και των δύο, στη συνέχεια όμως καταλήγει σε μια οικογένεια όπου το ταλέντο του θα αναγνωριστεί μόνο από τον νεαρό γιό. Θα μπορέσουν οι άνθρωποι-σταθμοί στη ζωή του να αποδείξουν στον κόσμο ότι ο Λάιλ, με τις ιδιαιτερότητες και τα παράξενα γούστα, δεν ακονίζει τα δόντια του για καβγά αλλά αποκλειστικά ως ηχεία για να μοιράζεται τη μαγική φωνή του; Οι δημιουργοί των τραγουδιών του «The Greatest Showman» συνθέτουν ένα χορταστικό με πληθωρικά σε συνθέσεις τραγούδια που ζωντανεύουν την φαντασία. Το πάντρεμα του τρισδιάστατου με τον πραγματικό κόσμο αφήνει την ωραία επίγευση που ταινίες όπως το «Ματίλντα» ή το «Νάνι Μακ Φι» αφήνουν σε μικρούς και μεγάλους. Αυτός είναι ο «Λάιλ, ο Φίλος μου ο κροκόδειλος». Το σάουντρακ πάντως είναι πολύ ωραίο με δύο τραγούδια να ξεχωρίζουν.

Οι ήρωες των αιθέρων (Devotion)

Το «Devotion, οι ήρωες των αιθέρων» απευθύνεται αποκλειστικά στους θεατές που αγάπησαν την φθηνότερες εκδόσεις του «Αρμαγεδόνα», του «Top Gun» ή του «Flyboys». Δύο από τους πιο περίφημους συγκυβερνήτες του Ναυτικού των ΗΠΑ περνούν εξαντλητική εκπαίδευση με σκοπό να υπηρετήσουν εναέρια στην πρώτη γραμμή του ναυτικού των ΗΠΑ. Με ισχνό love story στο προσκήνιο, την οικογένεια και τις αξίες της να προπορεύονται με βήμα ταχύ και σημαιοφόρο το έθνος και τα ιδανικά, έχουμε μια ταινία που έστω για τη δική μας αγορά… βγαίνει για να βγει σε χαμηλή πτήση.

Η παγίδα του διαβόλου (The Devil’s Trap)

Το σπουδαίο αφιέρωμα στις κορυφαίες ταινίες του τσεχοσλοβάκικου κινηματογράφου συνεχίζεται με μια ταινία άξια να δείτε στη μεγάλη οθόνη. «Η Παγίδα του διαβόλου». Τί γίνεται όταν θρησκεία και δεισιδαιμονία συγκρουστούν με την εμπειρία και την επιστήμη; Ιερέας και μέλος της Ιεράς Εξέτασης θα κληθεί να μελετήσει την υπόθεση ενός μυλωνά που οι γνώσεις του στη γεωργία μπορούν μεν να σώσουν ένα κεφαλοχώρι, η αχαρτογράφητη συμπεριφορά του όμως μπορεί να συνδέεται με το έξω και πέρα από εδώ. Αβάν Γκάρντ επίθεση στον δογματισμό για τη σύγκρουση επιστήμης και θρησκείας.

Οι μέρες του ‘36

Η υπαινικτική προσέγγιση της ιστορίας δια χειρός Θεόδωρου Αγγελόπουλου, επιστρέφει ψηφιακά επεξεργασμένη στις μεγάλες οθόνες. Με έμπνευση και αφορμή τις βουλευτικές εκλογές του Γενάρη του 1936, που ούτε το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Θεμιστοκλή Σοφούλη, ούτε το Λαϊκό Κόμμα του Παναγή Τσαλδάρη μπορούσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση, «Οι μέρες του ‘36» μιλούν για τους πολιτικούς κρατουμένους, τη δημοκρατία και τον κομμουνισμό υπαινικτικά και εύστοχα. Αφορμή της αφήγησης θα σταθεί το περιστατικό κατά το οποίο κατηγορούμενος για τον φόνο ενός συνδικαλιστή θα εγκλωβίσει στο κελί του έναν επισκέπτη με πολιτικό κύρος και θα απειλήσει ότι θα τον σκοτώσει αν δεν αφεθεί ελεύθερος. Με ένα βλέμμα αέναης περιήγησης να κρατάει τις αποστάσεις, η δεύτερη ταινία του εμβληματικού δημιουργού γίνεται και το δεύτερο αριστούργημα του. Η συγκυρία της πρεμιέρας της ταινίας λίγες ημέρες μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη κάνουν ακόμα πιο κομβική τη σημασία αυτής της αριστουργηματικής ταινίας του Θεόδωρου Αγγελόπουλου.

Η Νύχτα της 12ης (The Night of the 12th)

Τα σύμβολα, τα σημάδια και το ειδεχθές των εγκλημάτων κάνουν αυτή την υπόθεση δολοφονίας λιγότερο εύκολη να εξιχνιαστεί. Δύο ντετέκτιβ προσπαθούν με κάθε μέσο, ακόμα και αγνοώντας τον νόμο, να επαναφέρουν την τάξη στη μέχρι πρότινος ήρεμη κωμόπολη και να λύσουν το μυστήριο. Αυτή η εμπνευσμένη από αληθινά στοιχεία υπόθεση, γίνεται η έμπνευση του σεναρίου της «Νύχτας της 12ης».

Η μεγάλη ρήξη (The Divide)

Το βράδυ μιας μεγάλης διαδήλωσης των Κίτρινων Γιλέκων το ζεύγος Ραφ και Ζουλί, θα ξεπεράσει τον παρ’ ολίγον χωρισμό του όταν καταλάβει ότι το δικό τους δράμα είναι πολύ μικρότερο από αυτό που συμβαίνει στη δημοκρατία και το ταλαιπωρημένο γαλλικό σύστημα υγείας. Με κριτική ματιά, ελάχιστη διδακτική διάθεση αλλά και χιούμορ, μας θυμίζει πως τα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας δεν διαφέρουν και πολύ από το δικό μας. Το μεταναστευτικό και η ενσωμάτωση γιατρών και παράνομων μεταναστών στη γαλλική κοινωνία και το σύστημα, από υποϊστορία, καταλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την ταινία που θα μας κάνει να προβληματιστούμε για τον ρόλο της δημόσιας προσφοράς στην υγεία και πώς αυτή καθρεφτίζεται στην ψυχή μας σε βάθος χρόνου.

Δεν είσαι η μητέρα μου (You are not my mother)

Είναι Χάλοουιν και η Άντζελα εξαφανίζεται μυστηριωδώς για να εμφανιστεί την επόμενη μέρα σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Είναι όμως αρκετά αλλαγμένη, κάτι που αμέσως θα αντιληφθεί η κόρη της. Γίνεται αλλοπρόσαλλη, απρόβλεπτη, τρομακτική. Πώς ή τί την άλλαξε σε μια βραδιά; Στο «Δεν είσαι η μητέρα μου», αρχαίοι θρύλοι, υπερφυσικά στοιχεία και φαντασία μεταμορφώνουν αυτό το θρίλερ της σειράς σε μια ανεξάρτητη απάντηση σε αυτή την κατηγορία ταινιών που έχει θιασώτες θεατές της προ και μετεφηβείας των multiplex.

Poker face

Στο «Poker Face» ένας επιτυχημένος τζογαδόρος που βγάζει δισεκατομμυρια προσκαλεί κάποιους παιδικούς του φίλους για μια βραδιά Poker. Μεταξύ τους υπάρχει μια σχέση κυρίως ανταγωνισμού αλλά και αγάπης. Όλα δείχνουν πως αυτή η παρτίδα θα βγάλει κέρδη από κάθε πλευρά, όταν όμως τα μυστικά ξετυλίγονται, μια απρόσμενη ληστεία θα αλλάξει και την εστίαση και τις προτεραιότητες. Ο Ράσελ Κρόου καταφέρνει αρχικά να χτίζει ένα περιβάλλοντα χώρο που μεταπλάθει τις κλισεδιάρικες περιπέτειες σε καλοσκηνοθετημένες παρτίδες. Χωρίς να δείχνει τις προθέσεις του (πώς αλλιώς θα ήταν Poker Face;) αποφεύγει να σκηνοθετεί τον εαυτό του σε μια ισορροπία «Ράσελ κερνά, Ράσελ πίνει». Δυστυχώς αυτό δεν είναι αρκετό στο γεμάτο κλισέ -ειδικά στην Τρίτη πράξη- σενάριο που θέλει και την οικογένεια με δάκρυα κορόμηλα στα μάτια, και τους φίλους πλουσιότερους, έστω από εμπειρίες και αλήθειες. Είναι όμως μια έντιμη προσπάθεια που δεν κρύβεται πίσω από το θέμα και το είδος της. Αυτό πρέπει να της το αναγνωρίσουμε, χωρίς εμείς να κρατήσουμε poker face.

Δείτε εδώ τι μας είπε ο ίδιος ο Ράσελ Κρόου για την ταινία (και όχι μόνο) στη συνέντευξη Τύπου στο Φεστιβάλ της Ρώμης.

Κάποια Μίλησε (She said)

Ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν έπεσε και αυτό δεν ήταν παρά μόνο η κορυφή του παγόβουνου. «Δεν μπορώ να αλλάξω ότι έγινε στο παρελθόν σου, αλλά ίσως μπορούμε να προστατέψουμε άλλους στο μέλλον». Με αυτήν την φράση το «κάποια μίλησε», λέει λίγα και ουσιαστικά για το θέσφατο του Χόλιγουντ, που ήθελε την κακοποίηση μια νομιμοποιημένη -έστω ηθικά- πράξη. Μια ταινία για το σύστημα που προστατεύει -ή προστάτευε- τους θύτες. Θα μπορούσε λόγω θέματος να είναι η ταινία της χρονιάς, όμως η άνευρη σκηνοθεσία και το απλά καταγραφικό σενάριο δεν απογειώνουν την ιστορία, που καταλήγει ένα προσεγμένο τηλεοπτικής καταγραφής προϊόν, για όσους δεν γνώριζαν βήμα-βήμα πώς ξέσπασε το me too.

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος