Το να είναι κανείς οργανωμένος, δραστήριος και πρόθυμος να βοηθήσει μπορεί όχι μόνο να τον καθιστά καλύτερο άνθρωπο, αλλά να συμβάλλει στη μακροζωία του. Αντίθετα, η συχνή ένταση, η ανησυχία και η κακή διάθεση φαίνεται να συνδέονται με μικρότερο προσδόκιμο ζωής.
Οι ερευνητές, οι οποίοι δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Psychosomatic Research, υποστηρίζουν ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους γιατρούς να αναπτύξουν εργαλεία πρόβλεψης κινδύνων υγείας βασισμένα όχι μόνο σε παραμέτρους όπως η αρτηριακή πίεση ή η χοληστερίνη, αλλά και στον τρόπο σκέψης, συναισθημάτων και συμπεριφοράς ενός ατόμου.
«Αντί να εξετάζουμε ευρείες, γενικές κατηγορίες προσωπικότητας όπως η εξωστρέφεια ή η επιμέλεια, εστιάσαμε σε μεμονωμένους περιγραφικούς παράγοντες: τον ακριβή τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι μιλούσαν για τον εαυτό τους όταν συμπλήρωναν τυποποιημένα ερωτηματολόγια προσωπικότητας» δήλωσε ο ψυχολόγος και συν-συγγραφέας της μελέτης Ρενέ Μότους.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου τόνισε ότι τα αξιόπιστα ευρήματα της μελέτης αποτελούν την πρώτη ένδειξη ότι αυτές οι μικρές, λεπτομερείς περιγραφές μπορούν να προβλέψουν ποιοι άνθρωποι θα ζήσουν περισσότερο.
«Η λέξη ‘δραστήριος’ ήταν η πιο εντυπωσιακή», είπε ο Μότους. «Οι συμμετέχοντες που περιέγραφαν τον εαυτό τους έτσι, είχαν σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου κατά τη διάρκεια της μελέτης – 21% χαμηλότερο, ακόμα και όταν λήφθηκαν υπόψη ηλικία, φύλο και παθήσεις» σημείωσε.
Άλλα χαρακτηριστικά που εξετάστηκαν ήταν η ζωηρότητα, η υπευθυνότητα, η εργατικότητα, η σχολαστικότητα και η εξυπηρετικότητα. Η έρευνα κάλυψε περισσότερους από 22.000 ενήλικες σε τέσσερις μεγάλες μελέτες με περίοδο παρακολούθησης από έξι έως 28 χρόνια.
Ο Πάραϊκ Ο’Σάλιβαν, συν-συγγραφέας της μελέτης και επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λίμερικ στην Ιρλανδία, δήλωσε: «Η σημασία της μελέτης έγκειται στην ακρίβειά της. Δείχνει ότι η προσωπικότητα δεν λειτουργεί μόνο ως γενικός παράγοντας επιρροής, αλλά και ως σύνολο συγκεκριμένων συμπεριφορών και στάσεων – και αυτά τα ατομικά χαρακτηριστικά έχουν μετρήσιμο αντίκτυπο στη μακροζωία».
Με άλλα λόγια, δεν αρκεί να είναι κάποιος επιμελής, αλλά πρέπει να είναι και εργατικός και σχολαστικός. Δεν αρκεί να είναι εξωστρεφής, αλλά πρέπει να είναι και ζωηρός και δραστήριος.
«Οι άνθρωποι μπορεί να είναι επιμελείς ή εξωστρεφείς με διαφορετικούς τρόπους. Αυτές οι λεπτές διαφορές έχουν σημασία – ίσως ακόμη και για το πόσο ζούμε» υπογράμμισε ο Μότους.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι αυτά τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προέβλεπαν τους κινδύνους θνησιμότητας καλύτερα από τα πέντε ευρύτερα χαρακτηριστικά που χρησιμοποιούνται συνήθως για να συνοψίσουν την προσωπικότητα: ανοιχτότητα, ευσυνειδησία, εξωστρέφεια, ευγένεια και νευρωτισμός.
«Συνδυαστικά, οι λεπτομέρειες είχαν μεγαλύτερη προγνωστική δύναμη από τα ευρύτερα χαρακτηριστικά στα οποία τεχνικά ανήκουν», επεσήμανε ο Μότους.
Ενώ τα θετικά χαρακτηριστικά φαίνεται να ενισχύουν τη μακροζωία, οι αντίθετες συναισθηματικές τάσεις λειτουργούν αρνητικά: άτομα που είχαν υψηλά επίπεδα νευρωτισμού – όπως κακή διάθεση, άγχος ή ευερεθιστότητα– είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα πρόωρου θανάτου. Ωστόσο, οι συγγραφείς τόνισαν ότι τα ευρήματα δεν είναι καθοριστικά.
«Η έρευνά μας υποδηλώνει ότι η προσωπικότητα μπορεί να παίζει έναν υποστηρικτικό ρόλο – έναν ρόλο που υποτιμάται στην ιατρική και τη δημόσια υγεία», είπε ο Ο’Σάλιβαν.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι παράγοντες τρόπου ζωής και κλινικοί παράγοντες, όπως το κάπνισμα, ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ), η σωματική δραστηριότητα και οι χρόνιες ασθένειες, εξηγούν μέρος αλλά όχι όλες τις διακυμάνσεις μεταξύ προσωπικότητας και προσδόκιμου ζωής.
«Αυτό σημαίνει ότι το να είναι κάποιος ‘οργανωμένος’ μπορεί να τον βοηθά να τηρεί συνήθειες που βελτιώνουν την υγεία, αλλά μπορεί επίσης να αντικατοπτρίζει βαθύτερη ψυχολογική ανθεκτικότητα ή κοινωνικές συνήθειες που συμβάλλουν σε μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής», είπε ο Ο’Σάλιβαν.
Ο Σάμιουελ Χένρι, ερευνητής στον τομέα της ψυχολογικής αξιολόγησης στο Πανεπιστήμιο του Τάρτου στην Εσθονία, ανέφερε ότι οι πρακτικές επιπτώσεις είναι διακριτικά ριζοσπαστικές. Αν οι υπηρεσίες υγείας ενσωματώσουν τα τεστ προσωπικότητας στις τακτικές αξιολογήσεις, μπορεί να βοηθήσει στην αναγνώριση ανθρώπων που κινδυνεύουν λόγω προτύπων συμπεριφοράς που δυσκολεύουν τη διαχείριση της υγείας τους.
«Ένα άτομο που δεν θεωρεί ότι είναι οργανωμένο μπορεί να αντιμετωπίζει δυσκολίες στην τήρηση της φαρμακευτικής του αγωγής, ενώ κάποιος που δεν αισθάνεται δραστήριος ίσως χρειάζεται επιπλέον στήριξη για να κινητοποιηθεί», κατέληξε ο ερευνητής.
ΠΗΓΗ: Guardian
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος