Ζωές διακινούμενες: Η ιστορία της Κάτιας

Πέντε ιστορίες γυναικών. Ένα αθέατο έγκλημα που επιτελείται σε κοινή θέα. Οι διαφορετικές διαδρομές πέντε θυμάτων σωματεμπορίας, που κάποια στιγμή ο δρόμος τους διασταυρώθηκε με το Ελληνικό Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης, το οποίο τις κατέγραψε και μας τις εμπιστεύτηκε. Διαβάστε και ακούστε όλες τις ιστορίες εδώ.

Κάτια

Η Κάτια ήρθε από τη Βορειοανατολική Ρωσία, όπου εργαζόταν ως νοσοκόμα χειρουργείου, επειδή εκεί που ήταν δεν επαρκούσαν τα έσοδά της για να μεγαλώσει τον γιό της και να στηρίζει τη μητέρα της.

Απάντησε σε μια αγγελία για δουλειά στην Ελλάδα, που ήταν όμως στην πραγματικότητα παραπλανητική αγγελία σωματεμπόρων. Με το που έφτασε στη Θεσσαλονίκη, της πήραν τα έγγραφα και της είπαν ότι πρέπει να εκδίδεται.

Εκείνη δεν δέχτηκε, με αποτέλεσμα να δεχτεί πολύ ξύλο, βιασμούς και τρομοκρατία που περιελάμβανε απειλές κατά του παιδιού της.

Κάποια στιγμή συνελήφθη μαζί με άλλες γυναίκες από την αστυνομία. Αναγνωρίστηκε ως θύμα, με αποτέλεσμα να κλείσουν στη φυλακή μια μεγάλη συμμορία με άκρες στα πρώην Ανατολικά κράτη και στη Γερμανία.

Η κατάθεσή της ήταν πολύ σημαντική για την απόδοση δικαιοσύνης, αλλά πέρασε έντονα ψυχοσωματικά συμπτώματα και χρειάστηκε δυο περίπου χρόνια να συνέλθει.

Στη συνέχεια, βρήκε την πρώτη της δουλειά σε οίκο ευγηρίας, αλλά έφυγε κλαίγοντας γιατί η μεταχείριση των γερόντων ήταν πολύ σκληρή. Δοκίμασε κι αλλού, επειδή υπήρχε η εμπειρία της νοσηλεύτριας, αλλά παντού έβρισκε απαράδεκτο τον τρόπο που τάϊζαν ή μιλούσαν ή δεν μιλούσαν στους ηλικιωμένους. Στράφηκε σε σερβίρισμα τελικά, όπου έβγαλε τα πρώτα της χρήματα.

Παντρεύτηκε στη συνέχεια κι έκανε ακόμα ένα παιδί. Μεγαλώνοντας, ήρθε να ενωθεί μαζί της κι ο γιός της από τη Ρωσία.

Αφήγηση: Σοφία Χούντα
Ηχοληψία: Κώστας Κυριακάκης
Μοντάζ: Θάνος Λάγιος

Τα πορτρέτα των γυναικών δημιούργησε η εικαστικός και Πρόεδρος του Ελληνικού Δικτύου Γυναικών Ευρώπης, Νίκη Ρουμπάνη.