The Pale Blue Eyes: ένα βιβλιοθηκονομικό θρίλερ, που χάνεται στους συνειρμούς

Array

Κοιλάδα Χάντσον στη Νέα Υόρκη το 1830. Η κόρη του Λάντορ έχει εξαφανιστεί· πιθανότατα κλέφτηκε αφήνοντας πίσω ακόμα και το αγαπημένο της βιβλίο με την ποίηση του Λόρδου Βύρωνα. Το πτώμα του κρεμασμένου δόκιμου Λερόι Φράι έχει κακοποιηθεί και ο δολοφόνος αφαιρώντας την καρδιά με μεγάλη φροντίδα μελέτησε ώστε να μην υπάρχουν εσωτερικοί τραυματισμοί οργάνων. Όλο αυτό παραπέμπει σε τελετουργικό άμεσα συνδεδεμένο με τη μαγεία και την τιμωρία της στη χώρα των Βάσκων (αλλά αυτό θα το μάθουμε αργότερα). Στην παλάμη του νεκρού υπάρχει ίσως το μοναδικό στοιχείο: ένα κομμάτι σελίδας βιβλίου. Στον πιθανό δολοφόνο, αυτή τη φορά από μαρτυρίες, έλειπε η αριστερή επωμίδα. Ο Λάντορ πρέπει να ανακαλύψει τι συνέβη, αποφεύγοντας παράλληλα να πιεί αλκοόλ καθ’ όλη την περίοδο της έρευνας.

Λίγο νωρίτερα η ταινία είχε ξεκινήσει με ένα απόσπασμα από τον Πόε. Αργότερα, αφού ακούσουμε τις απόψεις του κυρίου Χίτσκοκ (γελάμε ήδη με το όνομα και την αναφορά), θα συναντήσουμε και τον ίδιο τον ποιητή (αργότερα και την ηρωίδα του Λενόρ, που κατά την παράδοση, επικοινωνούσε με τους νεκρούς). Ο πρωτοετής στο στράτευμα Πόε συχνά γίνεται αντικείμενο εμπαιγμού, κάτι που εύκολα το προσπερνά. Ο ίδιος θα εξηγήσει στον Λάντορ την ποιητική σημασία της αφαίρεσης της καρδιάς του θύματος. Οι καρδιές όμως δεν θα σταματήσουν να αφαιρούνται στην περιοχή και από άλλα έμβια ζώα, πάντα με την ίδια αριστοτεχνική ευγένεια.

Με γενικευμένες σοφίες όπως «οι άνθρωποι θα έκαναν τα πάντα για να αψηφήσουν τον θάνατο», «η θυσία είναι η υπέρτατη έκφραση αγάπης» και «Αν έχεις υπομονή, ο ένοχος ανακρίνει μόνος του τον εαυτό του», η ταινία εξελίσσεται σε ένα βιβλιοθηκονομικό θρίλερ που ακίζεται από τη γραμματική και το συντακτικό, αναλύει σολοικισμούς, καταπιάνεται με τη γραφολογία, ερευνά ερμηνείες ποιητικού λόγου, σύμβολα, αποκρυφισμό και τελετουργίες, ψάχνει στοιχεία σε βιβλία και χάνεται στους συνειρμούς. Και, τί παραξενο; Βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο…

Η ομολογία ή ο θάνατος υπερνικούν και επιβραβεύουν την έρευνα; Ερώτηση που θα απαντηθεί κατά κάποιο τρόπο στο τέλος, αν έχετε την υπομονή.

Για δεύτερη φορά σε λιγότερο από 2 μήνες (μετά το «Άμστερνταμ»), ο Κρίστιαν Μπέιλ στον διπλό ρόλο ερευνητή και ανατόμου, όχι με την ίδια βαρύτητα ή σειρά, δείχνει το ταλέντο και την ικανότητά του να αναπλάθει χαρακτήρες από την αρχή, χωρίς ευκολίες. Σε αυτήν την αργού ρυθμού ταινία, εκείνος είναι ο καθοδηγητής.

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος