Έρευνα: Θωμάς Σίδερης
Η ελληνική λέξη “Ολοκαύτωμα” έχει καθιερωθεί διεθνώς για να περιγράψει την ανείπωτη φρίκη των ναζιστικών εγκλημάτων. Διώχθηκαν και δολοφονήθηκαν έξι εκατομμύρια Εβραίοι της κατεχόμενης από τους Ναζί Ευρώπης. Ανάμεσά τους και 77.000 Έλληνες Εβραίοι, που συγκροτούσαν ακμάζουσες κοινότητες, διάσπαρτες στην ελληνική επικράτεια.
Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων είναι το μεγαλύτερο έγκλημα του 20ού αιώνα και το μεγαλύτερο ομαδικό στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δεν έχει προηγούμενο ως προς τη σύλληψη της ιδέας, την προμελέτη, τη μέθοδο και την εκτέλεση. Τον Ιανουάριο του 1942, υψηλόβαθμοι αξιωματικοί των SS και του Ναζιστικού Κόμματος συναντώνται στο προάστιο Βανζέ του Βερολίνου και μεθοδεύουν τις λεπτομέρειες της “Τελικής Λύσης”. Τα τρένα της σιωπής μεταφέρουν δεκάδες χιλιάδες Εβραίους και ρομά στα στρατόπεδα του θανάτου.
Καθώς ο αριθμός των πτωμάτων αυξανόταν διαρκώς, οι Ναζί εγκατέλειψαν τις λύσεις των ομαδικών τάφων και της καύσης σε λάκκους και στράφηκαν στη λύση των κρεματορίων για την άμεση αποτέφρωση των νεκρών. Η λύση αυτή, εκτός των άλλων, εγγυόταν τη μυστικότητα που οι Ναζί ήθελαν να διατηρήσουν.
Τα στρατόπεδα θεωρούνταν τμήμα της εθνικής οικονομίας του Ράιχ, τόσο για τη βαριά βιομηχανία όσιο και για την ιατρική και τη φαρμακοβιομηχανία. Οι όμηροι εκτός από εργάτες, γίνονται ανθρώπινα πειραματόζωα στα χέρια Ναζιστών γιατρών. Την περίοδο 1941-1945 εκατοντάδες Γερμανοί γιατροί μετατρέπονται σε κατά συρροήν δολοφόνους στηριζόμενοι σε φρικιαστικά θεωρητικά κατασκευάσματα.
Tο μεγαλύτερο νεκροταφείο στον κόσμο είναι το Άουσβιτς με 1. 500.000 νεκρούς. Έπεται, το κολαστήριο της Τρεμπλίνκα με 750.000 και εκείνο του Μπέλζεκ με 550.000 νεκρούς. Τα στρατόπεδα εξόντωσης αποτέλεσαν μία μοναδική εγκληματική καινοτομία που ανήκει ολοκληρωτικά στο ναζιστικό καθεστώς και τα διαφοροποιεί από κάθε άλλο ιστορικό προηγούμενο, γράφοντας τη μελανότερη σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας.